Child Mothers Being Driven To Crime: A Case Series Eskisehir

Year 2018, Volume: 40 Issue: 2, 86 - 89, 16.02.2018

Kenan Karbeyaz

https://doi.org/10.20515/otd.382683

Abstract

Objective:
In the present case series, 9 child mothers under 15 years of age driven to
crime in Eskişehir were evaluated whether they were able to perceive the legal
meaning and consequences of their action and the ability to direct their
behavior according to Article 31 of the Turkish Penal Code.  The aim is to discuss the form of crimes
allegedly committed by child mothers, the problems experienced in the present
situation and the proposals for their solutions. It was determined that 9 child
mothers were directed to us by the claim of committing a crime within the
3-year period. It was found that 4 cases had 20 weeks and over of gestation, 5
cases had infants of 2 months and 6 months of age. It was claimed that 7 of the
cases were theft and 2 of them were drug trafficking crimes. In all cases the
mothers have stated that their husbands were in prison, that they live with
their spouses’ parents and support their living, and that they often have to
commit theft and other crimes for this. 5 of the child mothers said that they
did not receive any social or medical assistance. In terms of child
mothers’cases, the obligation for physicians is not only limited with
organizing examinations or judicial reports, but also taking into consideration
the best interests of the child in cooperation with other clinical departments
and with such units as social services and relevant NGOs. It is thought that
the implementation of existing legislations is difficult and that the
inspection mechanism does not work. It is assumed that in the elimination of
the victims of child mothers it is more important to provide social support to
them rather than to let their "spouses" out from the prison.

Keywords

child, pregnancy, child mother, forensic medicine

Suça Sürüklenen Çocuk Anneler, Eskişehir’den Bir Olgu Serisi

Abstract

Sunulan olgu
serisinde Eskişehir’de suça sürüklenme nedeniyle, hakkında TCK’nın 31. maddesi
gereği “fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını
yönlendirme yeteneği” olup olmadığı sorulan 15 yaşın altında 9 çocuk anne
değerlendirilmiştir. Çocuk annelerin sürüklendikleri iddia edilen suçların
şekli, mevcut durumda uygulamada yaşanılan aksaklıklar ve çözüm önerilerinin
tartışılması amaçlanmaktadır.  3 yıllık
dönemde 9 çocuk annenin tarafımıza suç işlediği iddiası ile yönlendirildiği
saptandı.4 olgunun 20 hafta ve üzerinde gebeliğinin olduğu, 5 olgunun 2 aylık
ve 6 aylık arasında değişen bebeklerinin olduğu belirlendi. Olguların 7’sinin
hırsızlık, 2’sinin uyuşturucu madde ticareti suçları işledikleri iddia
edilmektedir.  Olguların tümünde çocukların
“eşlerinin” cezaevinde olduğu, kendilerinin ise eşlerinin aileleri ile
yaşadıkları ve onarın geçimlerine destek oldukları, sık sık hırsızlık ve diğer
suçları işlemek zorunda kaldıklarını ifade edilmiştir. Çocuk annelerin 5’inin
hiçbir sosyal destek veya tıbbi yardım almadıkları anlaşılmıştır. Çocuk anne
olgularında hekimler açısından yükümlülük, sadece muayene veya adli rapor
düzenlemekle sınırlı kalmayıp, diğer klinik branşlarla ve sosyal hizmetler ve
ilgili sivil toplum kuruluşları gibi birimlerle işbirliği içinde, çocuğunun
yüksek yararını göz önünde bulundurmaktır. Mevcut yasal düzenlemelerin
uygulanmasında sıkıntılar olduğu, denetleme mekanizmasının ise çalışmadığı
düşünülmektedir.  Çocuk annelerin
mağduriyetlerinin giderilmesinde, “eşlerinin” cezaevinden çıkarılmasından çok,
onlara sosyal destek sağlanmasının daha önemli olduğu düşünülmektedir. 

Keywords

Çocuk, gebelik, çocuk anne, adli tıp, suça sürüklenen çocuk

References

• 1.Turan N, Dokgöz H. Çocuk anneler. Adli Tıp Bülteni 2007;12:136-41. 2. Boran P, Gökçay G, Devecioğlu E, Eren T. Çocuk gelinler. Marmara Medical Journal. 2013;26:58-62 3. Nour NM. Child marriage: a silent health and human rights issue. Rev Obstet Gynecol 2009; 2: 51-6. 4.Rhode, D. Adolescent pregnancy and public policy. Political Science Quarterly 1993-1994;108:635-69. 5. Yüksel Kaptanoğlu İ, Ergöçmen B. Çocuk gelin olmaya giden yol. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi 2012;15(2):129-61 6. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme Uygulama El kitabı. Ankara: UNICEF, Ajans-Türk Basın ve Yayım; 2000. s.332-3. 7. Özcebe H, Küçük Biçer B. Önemli bir kız çocuk ve kadın sorunu: Çocuk evlilikler. Türk Pediatri Arşivi, 2013, 48.2: 86-93 8. Khabir A. Pregnancy complications kill 70 000 teenagers a year. The Lancet 2004; 363: 1616. 9. Ertem M, Saka G, Ceylan A, Acemoğlu H. Diyarbakır’da erken yaş evlilikleri. T.C. Başbakanlık Aile ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü Eğitim - Kültür ve Araştırma Dergisi 2005; 2: 115-20. 10. Naana Otoo-Oyorteya, Sonita Pobib. Early marriage and poverty: exploring links and key policy issues. Gender & Development 2003; 11(2): 42-51. 11. Christiansen CS, Gibbs S, Chandra-Mouli V. Preventing early pregnancy and pregnancy-related mortality and morbidity in adolescents in developing countries: the place of interventions in the prepregnancy period. J Pregnancy 2013; 2013: 257546. 12. Svanemyr J, Chandra-Mouli V, Christiansen CS, Mbizvo M. Preventing child marriages: first international day of the girl child “my life, my right, end child marriage.” Reprod Health 2012 : 20;9: 31. 13. Türk Ceza Kanunu, 103. Madde