Abstract
Amaç: COVID-19 pandemi sürecinde farklı uzmanlık branşlarından, farklı hastanelerden hekimlerin katkıları, yaşadıkları zorluklar ve tedavi sürecinde kendilerini ne kadar yeterli hissettikleri, yöneltilen anket sorularıyla gösterilmeye çalışılmıştır.
Materyal ve Metot: Çalışma, 01/11/2021-15/11/2021 tarihleri arasında Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesi üroloji ve enfeksiyon hastalıkları kliniklerince oluşturulmuş bir anketin sosyal iletişim ağları kullanılarak ulaşılabilen tüm hekimlere gönderilmesi ve 443 hekimden gelen cevapların değerlendirilmesiyle gerçekleştirilmiştir.
Bulgular: Katılanların %61,6’sı (n=273) kadın, %38,4’ü (n=170) erkek olmak üzere 443 hekimin %15,3’ü (n=68) 24-30 yaş aralığında, %47’si (n=208) 31-40 yaş aralığında, %24,6’sı (n=109) 41-50 yaş aralığında, %12’si (n=53) 51-60 yaş aralığında, %1,1’i (n=5) 61 yaş ve üzerindedir. Hekimlerin %36,1’i (n=160) COVID-19 pandemi döneminde, hasta takip ve tedavi güncellemelerine dair yüz yüze/çevrimiçi eğitim almıştır. 51 yaş ve üzeri katılımcıların COVID-19 tanılı bir hastanın tedavi değişikliği kararını verme oranı, 24-30 ve 41-50 yaşa göre anlamlı yüksek saptanmıştır (p=0,015; p<0,05). Dahili branşlarda uzman hekimlerin COVID-19 tanılı bir hastanın tedavi değişikliği kararını verme oranı, aile hekimliği, cerrahi ve laboratuvar branşlarındaki uzman hekimlere göre anlamlı yüksek saptanmıştır (p=0,001; p<0,01).
Sonuç: Hekimlerimizin pandeminin her alanında özveriyle çalışmakta olduklarını ancak yeterli hizmet içi güncel bilgi ile kendilerini yenileyemediklerini gözlemledik. Tedavi önerilerinin hızlı değiştiği bir salgında, hizmet içi bilgi akışının daha etkin sürdürülmesi gerektiğini düşünmekteyiz.