İşbirliği İle Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı Geliştirme Süreci: Durum Çalışması

Year 2017, Volume: 18 Issue: 02, 165 - 184, 28.05.2017

Sezgin Vuran , Gülden Bozkuş-genç , Sunagül Sani-bozkurt

https://doi.org/10.21565/ozelegitimdergisi.316362

Abstract

Bu çalışmanın amacı Zihin Engelliler
Öğretmenliği Programı öğretmen adaylarının Bireyselleştirilmiş Eğitim
Programlarının Hazırlanması ve Öğretimin Bireyselleştirilmesi dersinde, işbirliği
ile Bireyselleştirilmiş Eğitim Programları (BEP) geliştirmeleri ve bir ekiple
birlikte çalışma becerilerini kazanmaları sürecinin ve sonuçlarının
betimlenmesidir. Çalışma nitel araştırma yöntemi olan durum çalışması olarak
yürütülmüştür. Çalışmaya toplam 100 öğretmen adayı ve üç öğretim elemanı
katılmıştır. Çalışmada veriler; katılımcı gözlem, saha notları, öğretmen adayı
ödevleri, öğretmen adayı günlükleri ve öğretim elemanı görüşleri kullanılarak
toplanmıştır. Toplanan veriler içerik analizi yapılarak analiz edilmiştir.
Çalışmada uygulama sürecinde işbirliği ile öğretim ve öğrenme yaklaşımları
benimsenmiştir. İşbirliği ile öğrenme yolu ile ekip üyelerinin BEP hazırlama
becerilerin gelişmesinin yanı sıra BEP’in önemli gerekliliklerinden biri olan
ekiple çalışma becerileri de gelişmiştir. Ayrıca dersin işbirliği ile öğretim
yolu ile yürütülmesi öğretmen adaylarına işbirliği ile çalışmaya iyi bir model
oluşturmuştur. Bu çalışma sonucunda öğretmen adayları hem bireysel hem grup
olarak BEP hazırlama aşamalarını izleyerek özel gereksinimi olan bir öğrencinin
gereksinimlerine uygun bir BEP hazırlamışlar ve öğretim uyarlamaları
yapmışlardır. Ek olarak, işbirliği ile BEP hazırlama sürecinde öğretmen
adaylarının birbirleriyle etkili bir iletişim kurdukları ve oldukça hevesli
şekilde derse katıldıkları gözlenmiştir. Bu çalışmanın bulguları öğretmen
adaylarının ileride yaşayabilecekleri zorluklarla baş etmeleri ve sürece
hazırlanmaları için öğretmenlere yardımcı olacaktır.

Keywords

BEP geliştirme, işbirliğiyle öğretim yaklaşımı, işbirliğiyle öğrenme yaklaşımı, grup çalışması

References

• Blackwell, W. H., & Rossetti, Z. (2014). The development of individualized education programs. Where have been and where should we go now? Sage Sociology & Gender Studies Journal, DOI:10.1177/2158244014530411.
• Cook, L., & Friend, M. (1995). Co-Teaching: Guidelines for creating effective practices. Focus on Exceptional Children, 28(3), 1-16.
• Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenciler için bireyselleştirilmiş eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenlerin ve yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
• Dieker, L. A. (2001). What are the characteristics of “effective” middle and high school Co-tought teams for students with disabilities? Preventing School Failure, 46(1), 14-25.
• Fennick, E. (2001). Co-teaching: An inclusive curriculum for transitions. Teaching Exceptional Children, 33(6), 60-66. Fenstrom, P., & Goodnite, B. (2000). Accommodate student diversity in the general education social studies classroom. Intervention in School Clinic, 35(4), 244-245.
• Fidel, R. (1984). The case study method: a case study. Library and Information Science Research, 6(3), 273-288.
• Friend, M., & Bursuck, W. D. (2006). Including students with special needs (6th ed.). Baston, MA: A Pearson Education Company.
• Friend, M., & Cook, L. (2003). Interaction: Collaboration skills for school professionals (4th ed.). NewYork, NY: Allyn and Bacon.
• García-Valcárcel-Muñoz-Repiso, A., Basilotta-Gómez-Pablos, V., & López-García, C. (2014). ICT in collaborative learning in the classroom of elementary and secondary education. Comunicar, 21(42), 65-74.
• Gartin, B., & Murdick, N. (2005). IDEA 2004: The IEP. Remedial and Special Education, 26(6), 327-331.
• Gürgür, H. (2005). Kaynaştırma uygulamasının yapıldığı ilköğretim sınıfında işbirliği ile öğretim yaklaşımının incelenmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Gürgür, H. (2012). Sosyal yeterliğin geliştirilmesinde kullanılan alternatif yöntemler. S. Vuran (Ed.), Sosyal yeterliklerin geliştirilmesi içinde (ss. 205-221). Ankara: VizeYayıncılık.
• Hesse-Biber, S. N., & Leavy, P. H. N. S. (2011). The practice of qualitative research (2nd ed.). USA: Sage Publications, Inc. Johnson, A. P. (2002). A short guide to action research (4th ed.). Boston, MA: Allyn & Bacon.
• Mastropieri, M. A., & Scruggs, T. E. (2001). Promoting inclusion in secondary classrooms. Learning Disability Quarterly, 24(4), 265-274.
• McNiff, J., Lomax, P., & Whitehead, J. (1996; 2003; 2009). You and your action research project. London and New York: Hyde Publications.
• Özel Eğitim Hakkında Kanun Hükmünde Kararname ve Özel Eğitim Hizmetleri Yönetmeliği (2000). Milli Eğitim Bakanlığı. T.C. Resmi Gazete, 23937, 18 Ocak 2000.
• Neale, P., Thapa, S., & Boyce, C. (2006). Preparing a case study: A guide for designing and conducting a case study for evaluation input. Massachusetts, USA: Pathfinder International.
• Salend, S. J., & Johansson, M. (1997). Cooperative teaching. Remedial and Special Education, 18(1), 3-9. Stringer, E. (2008). Action research (3rd ed.). Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
• Smith, S., & Simpson, R. (1989). An analysis of Individualized Education Programs (IEPs) for students with behavioral disorders. Behavioral Disorders, 14, 107-116.
• Tike-Bafra, L., & Kargin, T. (2009). Investigating the attitudes of elementary school teachers, school psychologists and guidance research center personnel on the process of preparing the individualized educational program and challenges faced during the related process. Educational Sciences: Theory and Practice, 9(4), 1959-1972.
• Timuçin, U. (2000). Zihinsel yetersizliği olan öğrencilerin yapabildiklerine göre hazırlanarak sınıf öğretmenine verilen öğretim planının ders amaçlarını gerçekleştirme düzeyi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Tod, J., Castle, F., & Blamires, M. (1996). Implementing effective practice. London: David Fulton Publishers. Vuran, S. (2007). Bireyselleştirilmiş eğitim programları (BEP). Gürsel, O. (Ed.). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi içinde (ss. 1-10). Eskişehir: AnadoluÜniversitesiYayınları.
• Vuran, S. (2009). Sosyal yeterliklerin geliştirilmesi. S. Eripek, (Ed.) İlköğretimde kaynaştırma içinde (ss. 221-242). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Yayınları.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2005). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (5. baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yıldızeli, A. D. (2000). Öğrenme güçlüğü çeken çocuklara bireyselleştirilmiş öğretim yöntemiyle matematik öğretimi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sakarya