Kentleşme oranının hızla arttığı günümüzde kentsel mekânın çocuk için daha yaşanılır kılınması ve dolayısıyla kent yaşamında çocuk odaklı bir yönetişim yapısının yerelde oluşumu oldukça önem arz etmektedir. Bu düzlemde çocuklara dair dünyada yapılan uygulama ve girişimlerin merkezinde “Çocuk Dostu Kent” olgusu yer almaktadır. Çocuk Dostu Kent Girişimi Habitat 1996 yılında UN-Habitat ve UNICEF tarafından başlatılmıştır. Ayrıca Türkiye’nin de taraf olduğu ve 1990 yılında imzalanan Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, nerede doğduklarına, kim olduklarına; cinsiyetlerine, dinlerine ya da sosyal kökenlerine bakılmaksızın bütün çocukların haklarını tanımlamaktadır. Çocuk Haklarına Dair Sözleşme, on sekiz yaşın altında olan kişileri çocuk olarak kabul etmektedir. Bu makalenin temel amacı çocuk dostu belediyecilik kavramını bir alan çalışmasıyla ele almaktır. Bu çalışmada Türkiye’nin önemli metropoliten merkezlerinden birisi olan İzmir’in Gaziemir ilçesi özelinde, çocuk dostu belediyecilik kavramı anne ve babalar ile çocuklar üzerinden ele alınmaya çalışılmıştır. Nicel araştırma ve dolayısı ile anket yöntemi kullanılarak hazırlanan çalışmada gelişmiş ülkelerde birer birey olarak kabul edilen çocukların ve çocuk haklarını dikkate alan yerel yönetim anlayışının Türkiye’de kent yönetimi açısından istenilen düzeye erişmediği sonucuna varılmıştır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 19, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 16 Issue: 2 |