Giriş:
Tibia cisim kırıkları, ortopedi ve travmatoloji pratiğinde en sık görülen kırık
tiplerinden biridir. Bu çalışmada tibia cisim kırıkları tedavisinde kilitli
intramedüller çivi uygulanan hastaların klinik sonuçlarının ve fonksiyonel
durumlarının değerlendirilmesi ve yük verme ile kaynama zamanının
karşılaştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem:
Çalışmaya 18-73 yaş arası, tibia cisim kırığı nedeni ile intramedüller
fiksasyon uygulanmış olan 44 hasta dahil edildi. Çalışmamızda sonuçlar, Johner
ve Wruhs Kriterlerine göre ve Karlstum-Olerud kriterlerine göre kaydedildi.
Radyolojik olarak iyileşme, radyografilerde hastanın desteksiz olarak yük
verebileceği düzeyde kallus formasyonu ve/veya kırık hattının kaybolması olarak
değerlendirildi. Klinik iyileşme ise hastanın ağrısız tam yük verebilmesi ve
günlük aktivitelerine dönebilmesi olarak değerlendirildi.
Bulgular:
Hastaların yaş ortalaması 38,7±14,9 (17-73) yıl idi. 44 hastadan Hastaların 16’
sında ( %36,4) tibia 1/3 orta cisim kırığı, 25’ inde (%56,8) tibia 1/3 distal
kırık, 3’ ünde ise ( %6,8) ise tibia 1/3 proksimal kırığı görüldü. Hastaların
ortalama kaynama süresi 11,36±3,8 (6-20) hafta olarak gözlendi.
Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel değerlendirme skalasına göre ; 21
hasta (%47,7) mükemmel, 14 hasta (%31,8)
iyi, 1 hasta (%2,3) tatmin edici, 8
hasta ( %18,2 ) ise orta olarak kaydedildi ve hiç kötü sonuç yoktu. Johner-Wrush
kriterlerine göre 32 hastada (%72,7)
mükemmel, 12 hastada ise %27,3 iyi olarak değerlendirildi. Takip
sürecinde bütün kırıkların kaynadığı gözlendi.
Sonuç:
Hastalar Johner-Wrush Kriterlerine göre mükemmel ve iyi skora sahiptiler. Karlstrom-Olerud'un fiziksel fonksiyonel
değerlendirme skalasına göre ise hiçbir hasta kötü skora sahip değildi. Genç,
erken ağırlık aktaran ve çivi korteks mesafesi 2mm’den az olan hastalarda
kaynama süresi kısalmaktadır.
Introduction: Tibial
diaphyseal fractures are one of the most common types of fractures in practise
of the orthopedics and traumatology. In this study, clinical results of the
patients with diaphyseal fractures of the tibia which have been treated with
locking intramedullary nailing tecnique and the weight bearing time and union
time has been evaluated.
Method: Patients who applied
to our hospital with tibial diaphyseal fractures were evaluated
retrospectively. 43 patients were
included in the study. Karlstrom-Olerud, Johner and Wruhs score were used to
evaluate clinical results. Radiologic improvement was assessed as loss of
callus formation and / or fracture line at the level that the patient could
load without support on radiographs. Clinical improvement was assessed as the
patient was able to give full pain relief and return to daily activities.
Results: Mean duration of
union was 11.36 ± 3.8 (6-20) weeks. According to Karlstrom-Olerud 21 patients
(47,7%) has received a full grade of 36, 14 patients (31,8%) have been
evaluated as good with a grade between 33 and 35, 1 patient (2,3%) was
satisfactory with a grade in the range 30-32 and 8 patients were in the range
27-29 and they are evaluated as fair. Non of the patients were evaluated as
poor.
Conclusion: Patients have an
excellent and good score according to the Johner-Wrush criteria. According to
Karlstrom-Olerud's physical functional assessment scale, no patient had a bad
scar. Younger, early-weight-bearing patients with a nail cortex distance of
less than 2mm, the duration of union is shortening.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Clinical Sciences |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 18, 2019 |
Submission Date | July 12, 2018 |
Acceptance Date | November 16, 2018 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 12 Issue: 1 |