Kentsel nüfusun giderek artması, konut komplekslerinin inşa edilmesi ve tasarımın fiziksel yönlerine
sosyal yönlerinden daha fazla önem verilmesi, bireyin mekâna yabancılaşması ve mekâna
bağlılığın azalması gibi sonuçlar doğurmaktadır. Bu açıdan mekâna bağlılık, insanların yaşadıkları
çevre ile derin duygusal etkileşim kurmalarını sağlayan etkili bir bağ olarak kabul edilmektedir. Bu,
özellikle yüksek oranda göçmen akınına uğrayan büyük şehirlerde, sakinlerin memnuniyetini artırmada
çok önemli bir faktördür. Bu çalışmanın amacı, yere bağlılığın fiziksel ve sosyal özelliklerini ve
bunların mahalle sakinlerinin memnuniyetine nasıl katkıda bulunduğunu belirlemektir. Araştırma
hedefine ulaşmak için, yere bağlılığın kuramlarına dayalı teorik bir çerçeve oluşturulmuş ve İran’ın
Karaj kentindeki dört yerleşim bölgesi değerlendirilmiştir. Dört büyük mahalleden 180 mahalle
sakini çalışmaya katılmak için gönüllü olmuştur. Bu amaçla karma bir yöntem kullanılmıştır.
Sonuçlar, yere bağlılık derecesindeki farklılıkların sosyal ve fiziksel faktörlerin etkisini gösterdiğini
ortaya koymaktadır. Ancak, fiziksel boyuta kıyasla sosyal boyut daha güçlü bir rol oynamaktadır.
Ayrıca sonuçlar, sosyal etkileşimler ve olanaklara kolay erişim gibi faktörlerin mahalle sakinlerinin
mahallelerine bağlılıklarına doğrudan katkıda bulunduğunu göstermiştir. Bununla birlikte, düzen
ve bakım, mahalleye yönelik tutumlar ve halkın mahalleye katılımı gibi diğer faktörler bağlılık üzerinde
dolaylı bir etkiye sahiptir.
The progressive increase of the urban population, the construction of residential complexes, and
the fact that more attention is paid to the physical aspects of design than to the social aspects
have consequences such as the alienation of the individual from the place and the reduction of
place attachment. In this respect, place attachment is considered an effective bond that allows
people to establish deep emotional interaction with their living environment. This is a crucial
factor in improving residents’ satisfaction, especially in large cities that experience a high influx
of immigrants. The purpose of this article is to identify the physical and social characteristics
of place attachment and how they contribute to residents’ satisfaction. To achieve the research
objective, a theoretical framework based on place attachment theories was established, and
4 residential neighborhoods in the city of Karaj, Iran, were assessed. Hundred and eighty residents
from 4 major neighborhoods volunteered to participate in the study. For this purpose, a
mixed method was used. The results show that the differences in the degree of place attachment
indicate the influence of social and physical factors. However, compared to the physical
dimension, the social dimension plays a stronger role. Moreover, the results showed that factors
such as social interactions and easy access to amenities directly contribute to residents’ attachment
to their neighborhoods. However, other factors have an indirect effect on attachment, such
as order and maintenance, attitudes toward the neighborhood, and public participation in the
neighborhood.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Architecture (Other) |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2023 |
Submission Date | February 2, 2023 |
Published in Issue | Year 2023 Volume: 7 Issue: 2 |
Content of this journal is licensed under a Creative Commons Attribution NonCommercial 4.0 International License