Bu çalışmanın esas
amacı Türkçedeki varoluşsal yapıları incelemektir. Çalışmanın ana odağını
varoluşsal yapılardaki Ad Öbeklerinin anlam bilimsel, söylem ve yapısal
özellikleri oluşturmaktadır. Türkçede varoluşsal yapılarda birtakım Ad
Öbeklerinin pivot olarak bulunabildiği ve bu öğelerin diğer dillerdeki
muadillerinden bir takım farklı özellikler gösterdikleri önceki çalışmalarda
ortaya konmuştur. Örneğin, çıplak Ad Öbekleri sayı bakımından zorunlu olarak
yansız olarak yorumlanırlar ve söylem gönderiminde bulunamazlar. Bu özellikler,
varoluşsal yapıların diğer dillerde ana işlevleri göz önüne alındığında
Türkçede beklenmedik bir durum oluşturduğu gözükmektedir. Çıplak Ad Öbeklerinin
bu karakteristiğini izah etmek için, eylem tümceleri, deyimsel cümleler ve
katkısız eylem yapılarında hal eki almayan nesnelerin özelliklerini açıklamak
için önerilen sözde geçişim analizinin, varoluşsal yapıları da kapsayacak
şekilde genişletilebileceği iddiası savunulmaktadır. Yalnız, bu önerinin
aksine, sözde geçişimin sadece çıplak Ad Öbekleri için geçerli olduğu ve tekil
ve çoğul belirsiz Ad Öbeklerini kapsamadığı da ortaya konmaktadır. Burada öne
sürülen analiz çıplak Ad Öbeklerinin aslında öbeksel olmadığı savını iddia eden
analizlerden de birtakım önemli farklılıklar göstermektedir. Bunun sebebi ise,
Türkçe varoluşsal yapılardaki çıplak Ad Öbekleri detaylı bir şekilde
incelendiğinde, bu öğelerin tamamıyla öbeksel olduğu görülmektedir.
The purpose of this paper is to
investigate existential constructions in Turkish. The focus will be on the
semantic, discourse as well as structural properties of Noun Phrases (NPs
henceforth) in these structures. It is well-attested that there are different
types of NPs such as bare NPs, singular and plural indefinite NPs that can
serve as pivots in existential constructions in the language. However, some of
them exhibit certain characteristics that are rather different from those of
their counterparts in other languages. Bare NPs, for instance, are obligatorily
interpreted as number-neutral and do not introduce discourse referents. This is
rather unexpected given the main function of existential constructions
cross-linguistically. To account for this behavior of these nominals, I argue
that a pseudo-incorporation analysis that was proposed in order to explain the
characteristics of direct objects in such structures as verbal sentences,
idioms and light verb sentences could be extended to bare NPs in existential
constructions. Unlike the analysis in previous work, however, I argue that
pseudo-incorporation applies to bare NPs only, excluding singular and plural
indefinite NPs. In addition, the account proposed here displays certain
differences from those analyses that treat existential bare NPs as non-phrasal.
A close analysis shows that existential bare NPs in Turkish are in fact phrasal
elements.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Linguistics |
Journal Section | Turkish language, culture and literature |
Authors | |
Publication Date | June 21, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 15 |