Müze Sergilemelerinde Kültürlerarası Etkileşime Örnek: İznik Seramikleri

Year 2020, Issue: 26, 355 - 371, 28.12.2020

Tuğba Diri Apaydın

Abstract

Osmanlı İmparatorluğu’nun kendine has üslubunda yapılmış değerli ve özgün İznik seramikleri,
bugün İngiltere’nin bilinen sayılı galerilerinde sergilenmektedir. XIX. yüzyılın ikinci yarısından
itibaren sistemli ve bilinçli bir şekilde müze koleksiyonlarına katılan İznik seramikleri, İngiltere’de
başta Victoria ve Albert Müzesi, British Müzesi, Cambridge Fitzwilliam Müzesi ve Oxford Ashmolean
Müzesi olmak üzere birçok müzede sergilenmektedir. İznik üretimi seramikler, bahsi geçen tüm
müzelerde farklı yöntemler ve sergileme alanları ile ziyaretçiye sunulmaktadır.
Bu makalenin ana konusu, İngiltere müzelerindeki koleksiyonlarda yer alan İznik seramiklerinin
İtalya, İngiltere gibi Avrupa ülkeleri ve İran, Suriye gibi Orta Doğu ülkeler ile ilişkileri temel alınarak
galerilerde sergileniş biçimi olacaktır. İspanya’dan Çin’e kadar uzanan İslam kültürünün zenginlik ve
genişliğini ortaya koyan sergileme yönteminde İznik seramiklerinin diğer ülke sanatları ile etkileşimi
gözler önüne serilecektir.

Keywords

Müzede Sergileme, İznik Seramikleri, İngiltere Müzeleri, Kültürlerarası Etkileşim

References

• Allan, J.W. (1991). Islamic Ceramics. Oxford.
• Atasoy, N. ve Raby, J. (1989). İznik. Londra: Alexandria Press.
• Atasoy, N. ve Uluç, L. (2012). Osmanlı Kültürünün Avrupa’daki Yansımaları: 1453-1699, İstanbul: Armaggan Yayınları.
• Bennett, P. ve Miles, R. ( 2010 ). William Morris in the Twenty-First Century, Almanya. Carswell, J. (1998). İznik Pottery, Londra: British Museum Press.
• Çoraklı, B. (2019). “İznik Seramikleri ve İtalyan Mayolikaları arasındaki Etkileşimlerin Yansımaları”. Akdeniz Sanat Dergisi, Cilt 13, Sayı 24, 29-46.
• Crowe, Y. (1978). “İznik and Chines Manner: Waves and Wines”. Fifth International Congress of Turkish Art, Budapeşte, 207-214.
• Denny, W. B. (1974). “Blue-and-White Islamic Pottery on Chinese Themes”. Boston Museum Bulletin, Vol. 72, No. 368, 76-99.
• Denny, W. B. (2004). Iznik: the artistry of Ottoman ceramics. Londra: Thames & Hudson.
• Diri Apaydın, T. (2019). “İngiltere Müzelerinde İznik Seramik Koleksiyonlarının Oluşumunda Koleksiyonerlerin Etkisi”. Akademik Sanat, 4 (8) , 134-159.
• Erbay, M. (2011). Müzelerde Sergileme ve Sunum Tekniklerinin Planlanması. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Lane, A. (1956). “The Ottoman Pottery of İsnik”. Ars Orientalis, vol. II. 247-281.
• Morris, M. (1917) “William de Morgan: Recollections”, The Burlington Magazine for Connoisseurs, (31), 77-83.
• Stanley, T. (2011). “Iznik Ceramics Between Asia and Europe, 1470s-1550s”. Arts of Asia, XLI, (6), November-December, 123-132.
• Okçuoğlu, T. ve Ilıcalı, Ö. C. (2017). “İtalyan Mayolika ve İznik Seramiklerinin Teknik, Motif ve Üslup Bağlamında Karşılaştırılması (XV.-XVII. Yüzyıllar)”. Art-Sanat, (8), 219- 249.
• Önder, G. (2014). “Ceramics and Carpets: Icons of Cultural Exchange between Venice and the Ottoman Empire in the 16th century”, Diogenes, (2), 72-90.
• Özkul-Fındık, N. (2001), İznik Roma Tiyatrosu Kazı Buluntuları (1980-1995) Arasındaki Osmanlı Seramikleri, Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
• Parlar, G. (2015). “Orta Çağ Figürlü Sikkelerin Taşıdığı Anlamlara Bir Bakış”, TÜBA-KED, (13), 9-25.
• Read, C. H. (1907). Exhibition of the Faience of Persia and the Nearer East, Burlington Fine Arts Club: Londra.
• Smith, R. M. (1876). Catalogue of Persian Objects in the South Kensington Museum, Londra.
• Sönmez, Z. (2006). Türk-İtalyan Sanat ve Siyaset İlişkileri, İstanbul.
• Turan-Bakır, S. (2007), “Osmanlı Sanatında Bir Zirve İznik Çini ve Seramikleri”, G. Öney ve Z. Çobanlı (Ed.), Anadolu’da Türk Devri Çini ve Seramik Sanatı, Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları, 279-305.
• Yenişehirlioğlu, F. (2004). “Ottoman Ceramics in European Contexts”. Muqarnas, (21), 373-382.
• Widar, H. (1994). Christopher Dresser: a Pioneer of Modern Design. Phaidon Press: New York
• Wallis, H. (1885). Illustrated Catalogue of Persian and Arab Art, Exhibited in 1885, Burlington Fine Arts Club: Londra.