After the death of the Prophet (pbuh), there was a need for a reasonable and accurate interpretation of the Qur'an for various reasons. In this regard, the first people to consult have been the companions who are prominent in knowledge. Abdullah Ibn Abbâs is one of these leading figures in knowledge and one of the companions evaluated as muksirun. In order to increase his knowledge, he was granted the Prophet (pbuh)'s prayer. He is considered as the founder of Mecca commentary ecole. As a natural consequence of all of this, a great number of narrations from Ibn Abbas have taken place in many different sources especially in the commentary books and have been transmitted in different ways. The ways of these narrations based on Ibn Abbas differ in terms of accurateness. Therefore, the way to know how reliable these narrations attributed to Ibn Abbas is to examine the ways of these narrations in terms of accurateness without ignoring the textual criticism. The scholars of Al-Jarh (Criticism) and Al-Ta'dil (Praise) have made great efforts in determining the degree of accurateness of many ways of commentary narrated from Ibn Abbas and explained their opinions. In this context, it is possible to classify the ways of commentary narrated from Ibn Abbas in nine main articles. Among these ways; in terms of sanad (narrator) evaluations and resource criticisms we made, Ebû Sâlih way stands out as the most accurate, Muhammad b. Sâib al-Kelbi way, on the other hand, stands out as the weakest. Also, in this study, the ways attributed to Ibn Abbas are evaluated especially in terms of being included in commentary (tafsir) science sources. In addition, it is thought that the evaluation of these ways (tariqs) will contribute to the field in terms of the criticism of classical commentary (tafsir) sources.
Hz. Peygamber’in (sav) vefatının ardından çeşitli sebeplerle Kur’ân’ın akla uygun ve doğru bir şekilde yorumlanmasına ihtiyaç duyulmuştur. Bu hususta kendilerine ilk müracaat edilen kişiler, ilimde temayüz etmiş sahâbîler olmuşlardır. İbn Abbâs, ilmî kişiliğiyle öne çıkmış bu şahsiyetlerden birisidir ve muksirûn’dan biri olarak değerlendirilen sahâbîlerdendir. İlminin artırılması için Hz. Peygamber’in (sav) duasına mazhar olmuştur. O, aynı zamanda tefsir ekolünün kurucusu kabul edilir. Bütün bunların doğal bir sonucu olarak İbn Abbâs’tan gelen çok sayıda rivâyet, başta tefsir kitapları olmak üzere değişik birçok kaynakta farklı tariklerle yerini almıştır. İbn Abbâs’a atfedilen bu nakillerin tarikleri, sağlamlık bakımından farklılık göstermektedir. Dolayısıyla İbn Abbas’a (ra) nispet edilen bu nakillerin güvenilirliklerini bilmenin yolu, metin kritiğini göz ardı etmeksizin bu nakillere ait tariklerin cerh ve ta’dil açısından incelenmesinden geçmektedir. Cerh ve ta’dil âlimleri, İbn Abbâs’tan gelen çok sayıdaki tefsirle ilgili rivâyetlerin senedlerinin sağlamlık derecesini belirlemede büyük çaba harcamış ve kanaatlerini açıklamışlardır. Bu bağlamda İbn Abbâs’tan gelen tefsir tariklerini başlıca dokuz maddede tasnif etmek mümkündür. Bu tarikler arasından yaptığımız isnad değerlendirmeleri ve kaynak kritikleri açısından Ebû Sâlih tarikinin en sağlam tarik, buna mukabil Muhammed b. Sâib el-Kelbî tarikinin ise en zayıf tarik olduğu öne çıkmıştır. Ayrıca bu çalışmada İbn Abbâs’a nispet edilen tarikler özellikle tefsir ilmi kaynaklarında yer alması açısından değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Bunlara ilaveten söz konusu tariklerin değerlendirilmesi, klasik tefsir kaynaklarının kritiği açısından alana katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | March 31, 2020 |
Acceptance Date | March 25, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 12 Issue: 1 - 12th Year Special Issue |
Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.
Derginin tüm içeriğine açık erişim sağlanmaktadır. Yayınlanan makaleler öncelikle İThenticate programında taranmaktadır.
Dergimizde
yayınlanan makalelerin sorumluluğu yazara ait olup, tüm telif hakları Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi’ne devrolunmuştur.