Son yıllarda teknolojinin gelişimi sayesinde toplumsal hayatı mümkün hale getiren bilginin üretilmesi ve tüketilmesi dijital araçlar aracılığıyla gerçekleştirilmektedir. Bilginin elde ettiği bu yeni konum sonucunda eğitim de kaçınılmaz olarak dijitalleşme sürecine girmiştir. 2000’li yılların başından itibaren geleceğin eğitim sistemi olduğu tartışılan dijital eğitim (uzaktan eğitim) pandemi süreci ile birlikte bir zorunluluk halini almıştır. Dijital eğitim pandemi sürecinde dünya genelinde olduğu gibi Harran Üniversitesinde de zorunlu olarak deneyimlenmiştir. Dijital eğitimin en önemli iddialarından biri eğitimde eşitliği sağlayacak bir yöntem olduğudur. Bu çalışma Harran Üniversitesi öğrencilerinin deneyimleri üzerinden dijital eğitimin eşitlik sağlayıp sağlayamadığını araştırmayı hedeflemiştir. Araştırmada nicel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Harran Üniversitesi Öğrenci İşleri Daire Başkanlığı aracılığıyla tüm Üniversite öğrencilerine gönderilen anket formu gönüllülük esasına dayalı olarak uygulanmıştır. Basit tesadüfi örneklem tekniği ile 1770 kişiden cevap alınmıştır. 19 Ağustos 2020 ve 9 Kasım 2020 tarihleri arasında Google forms üzerinden veriler toplanmıştır. Elde edilen veriler SPPS (Statistical Package for the Social Sciences) 21.0 ile analiz edilmiştir. Betimsel yöntemin kullanıldığı çalışmada cinsiyet, ekonomik durum ve yerleşim yeri değişkenleri üzerinden analizler yapılmıştır. Çalışma sonunda dijital eğitimin teknolojik aletlere sahip olma ve bu aletleri kullanabilecek düzeyde teknolojik bilgiye sahip olma durumlarının yeni birer eşitsizlik alanı oluşturduğu tespit edilmiştir. Çalışmanın sonunda dijital eğitimin gelecekte daha etkin şekilde kullanılacağı öngörülse de eşitlikçi bir sistem olduğu iddiasının aksine kendi eşitsizliklerini üreteceği sonucuna ulaşılmıştır.
The production and consumption of information that makes social life possible is carried out through digital tools in recent years thanks to the development of technology. As a result of this new position of knowledge, education has inevitably entered the digitalization process. Since the beginning of the 2000s, digital education (distance education), which has been discussed as the education system of the future, has become a necessity with the pandemic process. During the pandemic process, digital education has been experienced in Harran University as well as in the rest of the world. One of the most important claims of digital education is that it is a method that will ensure equality in education. This study aims to investigate whether digital education can provide equality through the experiences of Harran University students. Quantitative research method was used in the study. The questionnaire form sent to all university students through Harran University Registrar's Office was applied on a voluntary basis. Responses were received from 1770 people using the simple random sampling technique. Data were collected on Google forms between 19 August 2020 and 9 November 2020. The obtained data were analyzed with SPPS (Statistical Package for the Social Sciences) 21.0. In the study in which the descriptive method was used, analyzes were made on the variables of gender, economic status and settlement. At the end of the study, it was determined that digital education's having technological tools and having technological knowledge at a level to use these tools create a new area of inequality. At the end of the study, although it is predicted that digital education will be used more effectively in the future, it has been concluded that contrary to the claim that it is an egalitarian system, it will produce its own inequalities.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Early Pub Date | December 30, 2021 |
Publication Date | December 30, 2021 |
Acceptance Date | December 2, 2021 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 13 Issue: 3 |
Creative Commons Atıf-Gayriticari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.
Derginin tüm içeriğine açık erişim sağlanmaktadır. Yayınlanan makaleler öncelikle İThenticate programında taranmaktadır.
Dergimizde
yayınlanan makalelerin sorumluluğu yazara ait olup, tüm telif hakları Şarkiyat İlmi Araştırmalar Dergisi’ne devrolunmuştur.