Examining Teachers’ Self-Learning Levels

Year 2021, Volume: 8 Issue: 2, 114 - 130, 27.10.2021

Fatma Sarıcalar , Hasan Hüseyin Özkan

https://doi.org/10.33710/sduijes.971614

Abstract

The aim of this study is to examine teachersı self-learning levels in terms of various variables (gender, education level, branch, type of institution they work for, years of seniority in the profession, frequency of reading books and using the internet, and participation in in-service courses and other activities).The sample of this study, (which is a survey model) consisted of 253 teachers voluntarily participated in the research where they working in Van City of Turkey. The research data were collected with the "teachers’ self-learning skills scale" developed by the researchers. The data were analyzed with the SPSS data analysis program, and T-test and analysis of variance (ANOVA) were used in the analysis of the data. According to the results obtained from the research, it was concluded that teachersı self-learning skills were at the level of x̄=4.23 "strongly agree". Teachersı self-learning levels; It has been concluded that there is no differentiation according to the variables of the type of institution, education level, frequency of reading books and using the internet, and participation in in-service courses and activities, but there is also no differentiation according to the variables of gender, branch and seniority in the profession.

Keywords

Self-learning, Teacher, Learning, Self-learning level

Öğretmenlerin Kendi Kendine Öğrenme Düzeylerinin İncelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, öğretmenlerin kendi kendine öğrenme düzeylerini çeşitli değişkenler (cinsiyet, öğrenim düzeyi, branş, çalıştığı kurum türü, meslekteki kıdem yılı, kitap okuma ve interneti kullanma sıklığı ile hizmet içi kurs ve faaliyetlere katılma durumu) açısından incelemektir. Tarama modelinde bir çalışma olan araştırmanın örneklemini Van ilinde görev yapan ve araştırmaya gönüllü katılım gösteren 253 öğretmen oluşturmuştur. Araştırma verileri, araştırmacılar tarafından geliştirilen “öğretmenlerin kendi kendine öğrenme becerileri ölçeği” ile toplanmıştır. Veriler SPSS veri analiz programı ile çözümlenmiş olup, verilerin analizinde t-testi ile varyans analizi (ANOVA) kullanılmıştır. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre genel olarak öğretmenlerin kendi kendine öğrenme becerilerinin x̄=4,23 “kesinlikle katılıyorum” düzeyinde olduğu sonucuna varılmıştır. Öğretmenlerin kendi kendine öğrenme düzeylerinin; çalıştığı kurum türü, öğrenim düzeyi, kitap okuma ve interneti kullanma sıklığı ile hizmet içi kurs ve faaliyetlere katılma durumu değişkenlerine göre farklılaştığı ancak cinsiyet, branş ve meslekteki kıdem değişkenlerine göre herhangi farklılaşmanın olmadığı sonuçlarına ulaşılmıştır.

Keywords

Kendi kendine öğrenme, Öğretmen, Öğrenme, Kendi kendine öğrenme düzeyi

References

• Acar, C. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenme becerilerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (yüksek lisans tezi). Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
• Akın, U. & Maviş Sevim, F. Ö. (2021). Öğretmenlerin mesleki gelişimlerinde lisansüstü eğitimin rolü: Mezun olmak yeterli mi? Eğitim ve Bilim Dergisi, (Erken Görünüm), 1- 28.
• Aktan, C. C. (2000). Bilgi üzerine özlü sözler. Erişim Adresi: http://www.canaktan.org/yeni-trendler/bilgi-toplumu/ozlu-sozler-bilgi.htm Erişim Tarihi: 05.05.2021
• Alkan, F. & Erdem, E. (2013). Kendi kendine öğrenmenin laboratuvarda başarı, hazırbulunuşluk, laboratuvar becerileri tutumu ve endişeye etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 15-26.
• Aydede, M. N. & Kesercioğlu, T. (2009). Fen ve teknoloji dersine yönelik kendi kendine öğrenme becerileri ölçeğinin geliştirilmesi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(36), 53-61.
• Binay – Eyuboğlu, F. G. & Karaoğlan – Yılmaz F. A. (2018). Öğretmenlerin yaşam boyu öğrenme tutumları, dijital yerli olma durumları ve teknoloji kabulü arasındaki ilişkinin birbirleri ile ve çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Eğitim, Bilim ve Teknoloji Dergisi, 4(1), 1-17.
• Büyüköztürk, Ş. (2020). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Candy, P. C. (2004). Linking, thinking: Self-directed learning in the digital age. Commonwealth of Australia: Department of Education, Science and Training
• Donmuş, V., Eroğlu, M. & Özbek, R. (2017). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye ilişkinhazırbulunuşluklarının incelenmesi.Uluslararası Eğitim Programları ve Öğretim Çalışmaları Dergisi,7 (13),17-35.
• Eroğlu, M. (2019). Öğretmenlerin mesleki gelişime katılımlarıyla, mesleki gelişime yönelik tutumları, kendi kendine öğrenmeye hazırbulunuşlukları ve destekleyici okul özellikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi(doktora tezi). İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya
• Fraenkel, J. R. & Wallen, N. E. (2009). How to design and evaluate research in education. New York: McGraw-Hill Higher Education.
• Garrison, D. R. (1992). Critical thinking and self-directed learning in adult education: An analysis of responsibility and control issues. Adult Education Quarterly, 42, 136-148.
• Guglielmino, M. L. (2008). Why self-directed learning?. International Journal Of Self-Directed Learning, 5 (1), 1-14.
• Hoban, S. & Hoban, G. (2004). Self-esteem, self-efficacy and self-directed learning: Attempting to undo the confusion. International Journal of Self-Directed Learning, 1(2), 7-25.
• Karasar, N. (2014). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Kalaycı, Ş. (2016). SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Kılıç, D. & Sökmen, Y. (2012). Sınıf öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye yönelik hazırbulunuşluklarının incelenmesi. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 1(3), 216-221.
• Küçüker, F. G. (2014). İlkokul öğrencilerinin kendi kendine öğrenme becerilerinin geliştirilmesine yönelik öğretici destekli bir model önerisi(doktora tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Long, H. B. (1990). Learner managed learning. New York: St Martin’s Press.
• MEB. (2006). Milli eğitim bakanlığı hizmetiçi eğitim faaliyetlerinin değerlendirilmesi. Eğitimi Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı, Ankara.
• OECD (2000). Motivating students for lifelong learning. Paris: Centre for Educational Research and Innovation.
• Saeednia, Y. (2011). Basic needs satisfaction and self-directed learning among children: An appraisal of the educational aspects of Maslow’s theory. United States of America: VDM Publishing House.
• Salas, G. (2010). Öğretmen adaylarının kendi kendine öğrenmeye hazırbulunuşlukları (yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Saracaloğlu, A. S., Bozkurt, N. & Serin, O. (2003). Üniversite öğrencilerinin okuma ilgileri ve okuma alışkanlıklarını etkileyen faktörler. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(12) 149-157.
• Selvi, K. (2020). Kendi kendine öğrenme. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Şen, S. & Yıldırım, İ. (2019). Eğitimde araştırma yöntemleri. Ankara: Nobel Akademi Yayıncılık.
• Taşkın, B. (2019). Kendi kendine öğrenme bağlamında bilgisayar okuryazarlığının incelenmesi: Bilişsel etnografik çalışma (doktora tezi). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Teo, T., Tan, S. C., Lee, C. B. & Chai, C. S., (2010). The self-directed learning with technology scale (SDLTS) for young students: An initial development and validation. Computers Education, 55 (4), 1764–1771.doi: 10.1016/j.compedu.2010.08.001.Erişim adresi: https://www.researchgate .net/publication/232 39 4042
• Walker, T. W.& Loftan, S. P. (2003) Effect of a problem based learning curriculum on student‟s perceptions of self directed learning. Issies in Educational Research, (13), 15–17.
• Williamson, S. W. (2007) Development of self-rating scale of self-directed learning. Nursing Researcher, 14(2), 66–83.
• Zsiga, P. L. & Webster, M. (2007). Why should secondary educators be interested in self-directed learning? International Journal of Self-Directed Learning, 4(2), 58-68.