Employee Behaviors Which Destroy Organizational Climate

Year 2021, Volume: 1 Issue: 2, 17 - 29, 31.12.2021

Bilgen Kıral , Yasemin Karaman Kepenekci

Abstract

Organizational climate expresses the perceptions of the employees about the relations among them and the conditions in the organization. Some behaviors exhibited by employees in organizations deteriorate the organizational climate and both the organization and the employees suffer from this. In such cases, organizational effectiveness and efficiency decrease in the first place. In addition, happiness, peace, and solidarity within the organization decrease, and conflicts between employees increase. Employees sometimes experience burnout, are pushed into silence, their sense of organizational belonging weakens, and as a result, they show intention or behavior to leave the organization. Managing the organizational climate and improving the problematic behaviors that disrupt the climate are primarily the responsibility of the administrators. Administrators create safe and healthy working conditions for employees in the organization, respect their rights and focus on their needs; on the other hand, it is important for the organizational climate to ensure that the employees observe respect and professional professionalism in their relations among themselves. In short, administrators should strive to create an open and friendly climate in organizations. The aim of this study is to reveal and examine the employee behaviors that destroy/disrupt the organizational climate. The study is a literature review. In this study, the behaviors of the employees that destroy the organizational climate are “aggression/violence, gossiping, lying, sycophancy, interfering with private life, getting others to do their work, loafing, complaining, selfishness, jealousy, and ostracism” explained.

Keywords

Organization, organization climate, employee, employee behaviors, administrator

Örgüt İklimini Bozan İşgören Davranışları

Abstract

Örgüt iklimi işgörenlerin aralarındaki ilişkilere ve örgütteki koşullara ilişkin algılarını ifade etmektedir. Örgütlerde işgörenlerin sergilediği bazı davranışlar örgüt iklimini bozmakta ve bundan hem örgüt hem de işgörenler zarar görmektedir. Böyle durumlarda en başta örgütsel etkililik ve verimlilik düşmektedir. Ayrıca örgüt içi mutluluk, huzur, dayanışma azalmakta, işgörenler arasındaki çatışmalar artmaktadır. Bazen de işgörenler tükenmişlik yaşamakta, sessizliğe itilmekte, örgütsel aidiyet duyguları zayıflamakta ve sonuç olarak da örgütten ayrılma niyeti veya davranışı göstermektedir. Örgüt iklimini yönetmek ve iklimi bozan sorunlu davranışları iyileştirmek en başta yöneticilerin sorumluluğudur. Yöneticilerin örgütte işgörenler için güvenli ve sağlıklı çalışma koşulları oluşturmaları, onların haklarına saygı göstermeleri ve ihtiyaçlarına odaklanmaları; diğer yandan da işgörenlerin kendi aralarındaki ilişkilerinde saygıyı ve mesleki profesyonelliği gözetmelerini sağlamaları örgüt iklimi açısından önem taşımaktadır. Kısacası yöneticiler örgütlerde açık ve samimi iklimin oluşturulması için çabalamalıdır. Örgüt iklimini bozan işgören davranışlarını ortaya koyarak irdelemek bu çalışmanın amacını oluşturmuştur. Çalışma derleme niteliğindedir. Çalışmada örgüt iklimini bozan işgören davranışları “saldırganlık yapma/şiddet uygulama, dedikodu yapma, yalan söyleme, dalkavukluk yapma, özel yaşama müdahale etme, işlerini başkalarına yaptırma, kaytarma, şikâyet etme, bencillik yapma, kıskanma ve dışla(n)ma” şeklinde açıklanmıştır.

Keywords

Örgüt, Örgüt İklimi, işgören, işgören davranışları, yönetici

References

• Akkaya, B. (2019). İlkokullardaki öğretmenlerin üretkenlik karşıtı iş davranışlarının örgütsel vatandaşlık ve örgütsel adalet ile ilişkisi (Yayımlanmamış doktora tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Al-Shammari, M. M. (1992). Organizational climate. Leadership & Organization Development Journal, 13(6), 30-32.
• Andersson, L. M. ve Bateman, T. S. (1997). Cynicism in the workplace: Some causes and effects. The Journal of Organizational Behavior, 18, 449-470.
• Aras, Ü. Y. (2010). İnsan hakları temelinde özel hayat hakkının ulusal ve uluslararası alanda uygulamaları (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Bahcesehir Üniversitesi, İstanbul.
• Ateş, A. (2008). Otel işletmelerinde yöneticilerin iş etiğine yaklaşımları ve İzmir ilindeki dört ve beş yıldızlı otel işletmelerinde bir uygulama (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi.
• Avcı, R. (2006). Şiddet davranışı gösteren ve göstermeyen ergenlerin ailelerinin aile işlevleri öfke ve öfke ifade tarzları açısından incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Adana: Çukurova Üniversitesi.
• Aydın, İ. ve Karaman-Kepenekci, Y. (2008). Principals’ opinions of organisational justice in elementary schools in Turkey. Journal of Educational Administration, 46(4), 497-513.
• Aytaç, S. (2003). Çalışma psikolojisi alanında yeni bir yaklaşım: Örgütsel sağlık. Endüstri Ilişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 5(2).
• Balcı, A. (2013). Etkili okul ve okul geliştirme: Kuram uygulama ve araştırma. Ankara: Pegem Akademi. Baruch, Y. ve Jenkins, S. (2007). Swearing at work and permissive leadership culture. Leadership & Organization Development Journal, 28(6), 492-507.
• Beyhan, A. (2019) İlkokul yönetici ve öğretmenlerinin informal gruplara ve yöneticilerin informal grupları yönetme tarzlarına ilişkin görüşleri (Yayımlanmamış doktora tezi), Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Buehl, A. K., Melchers, K. G., Macan, T. ve Kuhnel, J. (2019). Tell me sweet little lies: how does faking in interviews affect interview scores and interview validity? Journal of Business and Psychology, 34(1), 107-124.
• Bursalıoğlu, Z. (1987). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları, No: 154.
• Coggburn, J. D., Battaglio, R. P. ve Bradbury, M. D. (2014). Employee job satisfaction and organizational performance: the role of conflict management. International journal of organization theory and behavior, 17(4), 500-532.
• Colquitt, J. A, Conlon, D. E., Wesson, M. J., Porter, C. O.L.H ve Ng K.Y. (2001). Justice at the millennium: A meta-analytic review of 25 years of organizational justice research. Journal of Applied Psyhology, 86(3), 425-445.
• Cooper, C. D. (2005). Just joking around? Employee humor expression as an ingratiatory Behavior. Academy of Management Review, 30, 765-776.
• Çalışıcı Çelik, N. (2020). Öğretmenlerin ve okul yöneticilerinin algılarına göre öğretmenlerin eğitim örgütlerinde bencillik düzeyi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi.
• Çubukçu, Z. ve Dönmez, A. (2012). İlköğretim okul yöneticilerinin şiddet türlerine yönelik görüşleri ve şiddetle başa çıkma yöntemleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 18(1), 37-64.
• Demircan, Ö. (1994). İletişim açısından hakaret ve küfür. Dilbilim Araştırmaları Dergisi, 5, 264-273.
• Denison, D. R. (1996). What is the difference between organizational culture and organizational climate? A native's point of view on a decade of paradigm wars. Academy of Management Review, 21(3), 619-654.
• DiFonzo, N. ve Bordia, P., 2007. Rumor, gossip and urban legends. Diogenes, 54, 19–35.
• Dönmez, B. ve Korkmaz, M. (2011). Örgüt kültürü-örgütsel iklim ve etkileşimleri. Uluslararasi Hakemli Akademik Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 169-186.
• Duffy, M. K., Ganster, D. C. ve Pagon, M. (2002). Social undermining in the workplace. Academic Management Journal, 45, 331–351.
• Dunbar, R. I. M. (2004). Gossip in evolutionary perspective. Review of General Psychology, 8, 100–110.
• Ekong C., N. ve Essien E., B. (2012). The economics of gangsterism and sycophancy in Nigerian politics. Current Research Journal of Social Sciences, 4, 277-284.
• Ellwardt, L., Labianca, G. J. ve Wittek, R. (2012). Who are the objects of positive and negative gossip at work? A social network perspective on workplace gossip. Soc. Netw. 34, 193–205.
• Forehand, G. A. ve Gilmer, V. H. (1964). Environmental variation in studies of organizational behavior. Psychological Bulletin, 62(6), 361–382.
• Foster, E. K. (2004). Research on gossip: taxonomy, methods, and future directions. Review of General Psychology, 8, 78–99.
• George, J. M. (1992). Extrinsic and intrinsic origins of perceived social loafing in organizations. Academy of Management Journal, 35(1), 191-202.
• Greenberg, J. (1990). Organizational justice: Yesterday, today, and tomorrow. Journal of Management, 16, 399-432.
• Glendinning, P. M. (2001). Workplace bullying: curing the cancer of the American workplace. Public Personnel Management, 30, 269-87.
• Goodman, P. S., ve Haisley, E. (2007). Social comparison processes in an organizational context: New directions. Organizational Behavior and Human Decision Processes, 102(1), 109-125.
• Greengard, S. (2001). Gossip poisons business-HR can stop it. Workforce, 80, 24–28.
• Grosser, T. J., Lopez-Kidwell, V., Labianca, G. ve Ellwardt, L. (2012). Hearing it through the grapevine: Positive and negative workplace gossip. Organ. Dyn. 41, 52–61.
• Hitlan, R. T., Kelly, K. M., Schepman, S., Schneider, K. T. ve Zarate, M. A. (2006). Language exclusion and the consequences of perceived ostracism in the workplace. Group Dynamics: Theory, Research, and Practice, 10, 56–70.
• Hitlan, R. T., Zarate, M. A., Kelly, K. M. ve DeSoto, M. C. (2015). Linguistic ostracism causes prejudice: Support for a serial mediation effect. The Journal of Social Psychology, 1-15.
• Henle, C.A., Dineen, B.R. ve Duffy, M.K. (2019). Assessing intentional resume deception: Development and nomological network of a resume fraud measure. Journal of Business and Psychology, 34(1), 87-106.
• Hoy, W. K., Tarter, C. J. ve Kottkamp, R. B. (1991). Open schools, healthy schools: Measuring organizational climate. Thousand Oaks, CA: Corwin.
• Hoy, W. K., Tarter, C. J., & Bliss, J. R. (1990). Organizational climate, school health, and effectiveness: A comparative analysis. Educational Administration Quarterly, 26(3), 260-279.
• Hoy, W. K., Miskel, C. G. & Tartel, C. J. (2013). Educational administration: Theory, research, and practice. NY: McGraw-Hill.
• İşcan, Ö. F. (2005). Siyasal arena metaforu olarak örgütler ve örgütsel siyasetin örgütsel adalet algısına etkisi. Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 60(1), 149-171.
• İçerli, L. (2010). Örgütsel adalet: Kuramsal bir yaklaşım. Journal of Entrepreneurship and Development, 5(1), 67-92.
• Johnson, C. (2012). Behavioral responses to threatening social comparisons: From dastardly deeds to rising above. Social and Personality Psychology Compass, 6(7), 515-524.
• Karaman-Kepenekci, Y ve Nayır, F. (2021) Okullarda Çalışanlar Arası Samimiyete İlişkin Öğretmenlerin ve Okul Yöneticilerinin Görüşleri, Prof. Dr. Ali Balcı’ya Armağan (Editör. İ. Aydın, Yardımcı Editörler. İ. Öztürk, T. Güner-Demir, Ö. Erdemli ve B. Toptaş), Ankara: A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını, 95–107
• Karasu, Y. (2009). İnsan kaynakları yönetimi uygulamalarının etik açıdan çalışanlar tarafından algılanışı ve örgütsel bağlılıkla ilişkisine yönelik bir araştırma (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi.
• Kerr, N. L. ve Bruun, S. E. (1983). Dispensability of member effort and group motivation losses: Free-rider effects. Journal of Personality and Social Psychology, 1, 78-94.
• Kıral, E. (2017, Eylül). Dalkavukluk ölçeği geliştirme çalışması: Bir karma yöntem araştırması, I. Uluslararası Eğitim Araştırmaları ve Öğretmen Eğitimi Kongre Kitabı.
• Kiral, B. ve Kepenekci, Y. (2017). Opinions of the class teachers towards “privacy” and its violation. Eurasian Journal of Educational Research, 71, 21-40.
• Kıral, B. (2015). Lise yöneticilerinin öğretmenleri güçlendirmesi ve öğretmenlerin kayıtsızlık (sinizm) davranışı ile ilişkisi (Doktora tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi.
• Kıral, E. ve Deliveli, K. (2019). Yönetim süreçleri. N. Cemaloğlu ve M. Özdemir (Edts). Eğitim yönetimi. Ankara: Pegem akademi.
• Klopotan, I., Aleksić, A. ve Vinković, N. (2020). Do business ethics and ethical decision making still matter: Perspective of different generational cohorts. Business Systems Research, 11(1), 31-43.
• Kniffin, K. M. ve Wilson, D. S. (2010). Evolutionary perspectives on workplace gossip: Why and how gossip can serve groups. Group Organ. Manag., 35, 150–176.
• Konaklı, T. (2019). Örgüt kültürü ve iklimi. N. Cemaloğlu ve M. Özdemir (Edts). Eğitim yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
• Korkmaz, A. (2014). İnsan hakları bağlamında özel hayatın gizliliği ve korunması. KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si, 16, 99-103.
• Koys, D.J. ve De Cotiis, T.A. (1991). Inductive measures of psychological climate. Human Relations, 44(3), 265-285.
• Kurland, N. B. ve Pelled, L. H. (2000). Passing the word: Toward a model of gossip and power in the workplace. Academy of Management Review, 25, 428–438.
• Kuo, C.C., Chang, K., Quinton, S., Lu, C.Y. ve Lee, I. (2015). Gossip in the workplace and the implications for HR management: A study of gossip and its relationship to employee cynicism. The International Journal of Human Resource Management, 26(18), 2288-2307.
• Liden, R.C. ve Mitchell, T.R. (1988). Ingratiatory behaviors in organizational settings. Academy of Management Review, 13, 572-87.
• Liden, R. C., Wayne, S. J., Jaworski, R. A. ve Bennett, N. (2004). Social loafing: A field investigation. Journal of Management, 30(2), 285-304.
• Litwin, G. ve Stringer, R. (1968). Motivation and organizational climate. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Lunenburg, F. C. ve Ornstein, A. C. (2012). Educational administration: Concepts and Practices. Belmont, CA: Wadswort.
• McAndrew, F. T., Bell, E. K. ve Garcia, C. M. (2007). Who do we tell and whom do we tell on? Gossip as a strategy for status enhancement. J. Appl. Soc. Psychol. 37, 1562–1577.
• Michelson, G. ve Mouly, S. (2000). Rumour and gossip in organizations: a conceptual study. Manag. Decis. 38, 339–346.
• Montagu, A. (2001). The anatomy of swearing. Philadelphia, PA: University of Pennsylvania Press.
• Mullins L. (2010). Management and organizational behavior. Pearson.
• Özdemir, F. (2006). Örgütsel iklimin iş tatmin düzeyine etkisi: Tekstil sektöründe bir araştırma (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Adana: Çukurova Üniversitesi.
• Özdemir, S. ve Muradova, T. (2008). Örgütlerde motivasyon ve verimlilik ilişkisi. Journal of Qafqaz University, 24(1), 146-153.
• Poortvliet, P. M. (2013). Harming others’ task-related efforts: The distinct competitive effects of ranking information on performance and mastery goal individuals. Social Psychology, 44(6), 373-379.
• Preble, J. F. ve Reichel, A. (1988). Attitudes towards business ethics of future managers in the U.S. and Israel. Journal of Business Ethics, 7(1), 941-949.
• Riggle, R. J. (2007). The impact of organizational climate variables of perceived organizational support, workplace isolation, and ethical climate on sales person psychological and behavioral work outcomes (Unpublished doctoral dissertation). ABD: University of South Florida.
• Rinaldi, R. (2016). The use of swear word with different topics and characters. http://digilib.unimed.ac.id/23183/2/9.%20NIM%208136112073%20CHAPTER%20I. pdf.
• Robbins S. P. ve Judge T. A. (2013). Organisational behaviour. Pearson. Schein, E. H. (1990). Organizational culture. American Psychologist, 45(2), 109-119.
• Schein, E. H. (2010). Organizational culture and leadership. John Wiley & Sons. Smircich, L. (1983) Concepts of culture and organizational analysis. Administrative Science Quarterly, 28, 339-358.
• Raza, S. A. (2010). Impact of organizational climate on performance of college teachers in Punjab. Journal of College Teaching & Learning, 7(10), 47-52.
• Robinson S. L., O’Reilly J. & Wang, W. (2013). Invisible at work: An integrated model of workplace ostracism. Journal of Management, 39(1), 203-231.
• Schnieder, B., Brief, A. ve Guzzo, R. (1996). Creating a climate and culture for sustainable organizational change. Organizational Dynamics, 24(4), 7-19.
• Sims, R. L. (2000). The relationship between employee attitudes and conflicting expectations for lying behavior. The Journal of Psychology, 134(6), 619-633.
• Schneider, B. (1990). Organizational climate and culture. San Fransisco: Jossey-Bass.
• Stringer, R. (2001). Leadership and organizational climate. Prentice Hall.
• Swab, R. G. ve Johnson, P. D. (2019). Steel sharpens steel: A review of multilevel competition and competitiveness in organizations. Journal of Organizational Behavior, 40(2), 147-165.
• Swallow, C. (2004). Protecting workers form travel rage. Logistics & Transport Focus, 6(9), 49.
• Tagiuri, R. (1968). The concept of organizational climate. R. Tagiuri ve G. H. Litwin (Eds), Organizational climate. Explorations of a concept (9-32). Boston: Harvard University.
• Thomas, K. W. (1992). Conflict and conflict management: Reflections and update. Journal of Organizational Behavior, 13(3), 265-274.
• Türk Dil Kurumu Sözlüğü. (2021). https://sozluk.gov.tr/ Erişim: 11.10.2021
• Williams, K. D. ve Karau, S. J. (1991). Social loafing and social compensation: The effects of expectations of co-worker performance. Journal of Personality and Social Psychology, 61(4), 570-581.
• Vecchio, R.P. (1995). It’s not easy being green: jealousy and envy in the workplace. Research in Personnel and Human Resources Management, 13, 201-244.
• Vecchio, R. P. (2000). Negative emotion in the workplace: Employee jealousy and envy. International Journal of Stress Management, 7, 161-179.
• Vecchio, R. P. (2005). Explorations in employee envy: Feeling envious and feeling envied. Cognition and Emotion, 19(1), 69-81.
• Yanık, A. ve Kıral, B. (2021). Okulda bencillik davranışına ilişkin sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 10(2), 49-59.
• Williams, K. D. (2007). Ostracism. Annual Review of Psychology, 58, 425–452.
• Williams, K. D. ve Geber, J. (2005). Ostracism: The making of the ignored and excluded mind. Interaction Studies, 6(3), 359-374.
• Williams, K. D. ve Nida, S. A. (2011). Ostracism: Consequences and coping. Current Directions in Psychological Science, 20(2), 71-75.
• Wu, L. Z., Wei, L. Q. ve Hui, C. (2011). Dispositional antecedents and consequences of workplace ostracism: An empirical examination. Frontiers of Business Research in China, 5(1), 23-44.
• Zadro, L., Boland, C. ve Richardson, R. (2006). How long does it last? The persistence of the effects of ostracism in the socially anxious. Journal of Experimental Social Psychology, 42(5), 692-697.
• Zadro, L., Williams, K. D. ve Richardson, R. (2004). How low can you go? Ostracism by a computer is sufficient to lower self-reported levels of belonging, control, self-esteem and meaningful existence. Journal of Experimental Social Psychology, 40, 560-567.
• Zhao, H. ve Xia, Q. (2017). An examination of the curvilinear relationship between workplace ostracism and knowledge hoarding. Management Decision, 55(2), 331-346.