The People’s Houses’ Educational Cinema Repertoire traces the initiative of the Republican People’s Party (CHP) to show educational/instructional and propagandistic films at People’s Houses in an effort to promote Kemalist ideology during the years between 1923 and 1945. The starting point of the article is historical, tracing the development of state-directed cinema in People’s Houses in 1932. The newsreels, travelogues, actualities, educational/instructional films, and other types of documentaries were mostly CHP productions or rentals. The article makes two important claims: first that the political and official elite sought to target particular adults for (i) the construction of a national identity, (ii) the legitimization of political leaders, and (iii) the strengthening and spreading of Kemalist ideology. In this context, People’s Houses developed into an “ideological state apparatus” in order to impose the dominant political ideology on “concrete individuals as subjects,” as described by Louis Althusser. Second, People’s Houses became a new kind of public space, outside of private cinemas. The article establishes an historical framework by comparing the cinemas, films, and audiences of Turkey with those in other locations. The historical narration is composed of quantitative and qualitative samples taken from the archives. Aside from the compilation of government records, decrees, correspondence, and reports, a number of films are examined. Neither the reception of their audiences nor the technical aspects of post-production are considered, however.
Halkevleri’nde Eğitici Sinema Repertuarı, 1923-1945 yıllarında Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) Kemalist ideolojiyi desteklemek için Halkevleri’nde başlattığı eğitici/öğretici ve propaganda amaçlı film gösterimlerinin izini sürer. Makalenin çıkış noktası, Halkevleri’nde 1932’de filizlenen, devlet güdümlü sinema girişimini tarihselleştirmektir. Sözü geçen haber ve seyahat filmlerinin, eğitici/öğretici filmlerin ve diğer belgesellerin çoğu CHP’nin bizzat çektirdiği veya kiraladığı filmlerdir. Bu çalışmanın temelde iki önemli iddiası bulunuyor: Birincisi siyasal ve resmi elit, öncelikle yetişkinleri hedef alarak eğitici/öğretici filmler aracılığıyla (i) ulusal kimlik inşasını, (ii) siyasal liderlerin meşruiyetini ve (iii) Kemalist ideolojiyi yaymayı ve güçlendirmeyi hedeflemiştir. Bu bağlamda Halkevleri kültürel boyutta, Louis Althusser’in tarif ettiği “devletin ideolojik aygıtı” haline gelmiş ve “somut bireylerin birer özne” olarak egemen siyasal görüşü benimsemelerinde rol oynamıştır. İkincisi Halkevleri, özel sinema salonları dışında, sinema için yeni bir kamusal alan oluşturmuştur. Bu araştırmanın ilk bölümünde, tarihsel altyapıyı oluşturmak için Türkiye’deki sinemalar, filmler ve seyirciler çağdaşlarıyla karşılaştırılarak değerlendiriliyor. Bu çalışma, arşiv belgelerine dayalı, niceliksel ve niteliksel temsili örneklemlerle oluşturulan bir tarihsel anlatı denemesidir. Devlet tutanakları, önergeler, yazışmalar ve kararnamelerden derlenen veriler dışında, mevcut birkaç film incelenmektedir. Filmlerin seyirci tarafından alımlanması ve film yapımının tekniği ise yazıya dahil edilmemektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Features |
Authors | |
Publication Date | October 15, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 |
sinecine TR DİZİN ve FIAF tarafından taranmaktadır.