Sinemanın
dijitalleşmesi yönetmenlere yapım ve yönetim açısından çeşitli imkanlar ve
tercihler sunmaktadır. Dijital sinema kavramı; ilk olarak, bilgisayar ortamında
oluşturulan, günlük yaşamda kaydedilmesi mümkün olmayan yapay görselleri içeren
çağrışımlar yapsa da bundan daha fazlasını kapsamaktadır. Ticari/popüler sinema
yapan yönetmenlerin ve yapım şirketlerinin daha fazla yararlandığı düşünülen
dijital sinemanın olanaklarından, sinemayı sanat olarak gören, hikaye
anlatımına yeni bir boyut kazandırarak sinemayla felsefi kavramları tartışmaya
açan ve sinemayı gerçekliğe daha çok yakınlaştırma amacındaki bağımsız ve
minimalist yönetmenler de önemli ölçüde faydalanmaktadır. Bu çalışmada İranlı
yönetmen Abbas Kiarostami’nin dijital sinemanın olanaklarını kullanarak eserin
içinde kendini nasıl gizlediği ve yönetmenin değişen rollerini tartışmaktır. Nitel
araştırma tekniklerinden durum çalışması yöntemiyle Kiarostami’nin filmlerinde dijital
sinema teknolojisinin imkanlarını kullanma tarzına, filminde rol verdiği
oyuncularla ve izleyicileriyle kurduğu iletişime 2002 yapımı Ten (10) ve 2008 yapımı Şirin filmleri üzerinden bakılacaktır. Dijital
sinema teknolojisini oldukça özgün bir şekilde kullanan Abbas Kiarostami’nin
Ten ve Şirin filmleri de hikaye, oyunculuk, görüntü düzenlemesi/çerçeveleme,
kurgu teknikleri ve filmde kullanılan mekanlar bağlamında incelenecektir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | May 10, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Özel Sayı (1) Mayıs 2019 |