How to Divide the “Indivisible Unity”? Debates on the Division of Turkey into Geographical Regions in the Early Years of the Republic

Year 2023, Volume: 32 , 101 - 115, 31.12.2023

Gözde Orhan

https://doi.org/10.26650/siyasal.2023.32.1352751

Abstract

Although Turkey was officially divided into seven regions for the first time in the First Turkish Geography Congress (1941), both throughout the Ottoman Empire and following the proclamation of the Republic, many geographers, including Europeans made attempts to regionalize it. The Congress, being the one to settle on the standardization of geography education as well as zoning, gives valuable insight into the interactions between official history, geography, and national education in the modernization process. Nevertheless, the regional division began in the 1920s and discussions continued after the congress. An understanding of regional classification drawn by the natural boundaries of physical elements was preferred to make the spaces historically marked by different ethnic and cultural communities ordinary parts of a homogeneous whole and to comprehend, control, and recognize them entirely. This article problematizes the meaning and function of regional division in the political and ideological climate of the Early Republic. It reveals how modern geography is handled, on which criteria the geographical zoning is made, and the relationship of this initiative with the hegemonic historiography. This research analyzes texts on regional geography written by geographers and cartographers from the Republican era along with the records, negotiations, and decisions of the Congress.

Keywords

First Turkish Geography Congress, Geographical Regions, geographical zoning

“Bölünmez Bütün”ü Nasıl Ayırmalı? Erken Cumhuriyet Döneminde Türkiye’nin Coğrafi Bölgelere Ayrılması Tartışmaları

Abstract

Türkiye resmen ilk kez Birinci Türk Coğrafya Kongresi’nde (1941) yedi bölgeye ayrılmış olsa da hem Osmanlı İmparatorluğu süresince hem de Cumhuriyet’in ilanından sonra Avrupalılar da dahil olmak üzere birçok coğrafyacı tarafından bölgelendirilmeye çalışılmıştır. Coğrafya eğitiminin standartlaştırılması ve ülkenin coğrafi bölgelere ayrılması konusunu ele alan kongre, modernleşme sürecinde resmi tarih, coğrafya ve milli eğitim arasındaki ilişkilere dair önemli veriler sunar. Ancak coğrafi bölgelendirme girişimleri 1920’lerde başlamıştır ve tartışmalar kongreden sonra da devam etmiştir. Tarihsel olarak farklı etnik ve kültürel toplulukların damgasını vurduğu mekanları homojen bir bütünün sıradan parçaları haline getirmek, bunları bütünüyle kavramak, kontrol etmek ve tanımak için, fiziksel coğrafi öğelerin doğal sınırlarının çizdiği bir bölgesel sınıflandırma anlayışı tercih edilmiştir. Bu makale, erken Cumhuriyet döneminin siyasi ve ideolojik ikliminde ülkeyi bölgelere ayırmanın anlamını ve işlevini sorunsallaştırmaktadır. Modern coğrafyanın nasıl ele alındığını, coğrafi bölgelendirmenin hangi kriterlere göre yapıldığını ve bu girişimin hegemonik tarihyazımıyla ilişkisini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Bu araştırmada Cumhuriyet dönemi coğrafyacılarının ve haritacılarının bölgesel coğrafyaya ilişkin yazdıkları metinler ile Kongre kayıtları, müzakereleri ve kararları incelenmektedir.

Keywords

Birinci Türk Coğrafya Kongresi, coğrafi bölgeler, bölgelendirme

References

• Adıvar, A. A. (1982). Osmanlı Türklerinde İlim. İstanbul: Remzi Kitabevi. google scholar
• Belleten Türk Tarih Kurumu. (n.d.). Retrieved 8 3, 2023, from https://belleten.gov.tr/tam-metin/3313/tur google scholar
• Biçer, B. (2020). Osmanlıların Coğrafya Ders Kitaplarında Kürtler ve Kürdistan. Medeniyet ve Toplum Dergisi, 4(1), pp. 56-76. google scholar
• Bittner, C., & Glasze, G. (2021). Who Maps Middle Eastern Geographies in the Digital Age? Inequalities in Web 2.0 Cartographies in Israel/Palestine. In A. Strohmaier, & A. Krewani, Media and Mapping Practices in the Middle East and North Africa: Producing Space (pp. 45-71). Amsterdam: Amsterdam University Press. google scholar
• Burbank, J., & Cooper, F. (2018). İmparatorluklar Tarihi: Farklılıkların Yönetimi ve Egemenlik. (A. A. Çağlayan, Trans.) İstanbul: İnkılap. google scholar
• Crampton, J. W. (2001). Maps as social constructions: power, communication and visualization. Progress in Human Geography, 25(2), pp. 235-252. google scholar
• Cuinet, V. (1892). La Turquie d’Asie : geographie administrative statistique descriptive et raisonnee de chaque province de l’Asie-Mineure. Paris : Ernest Leroux. google scholar
• Çelebi, K. (2018). Tuhfetü^l-KibârfEsfâriföl-Bihâr. (İ. Bostan, Ed.) Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi. google scholar
• Darkot, B. (1943). Tunceli Üzerine Coğrafi Görüşler. In Üçüncü Üniversite Haftası. İstanbul: İÜ Yayınları. google scholar
• Darkot, B. (1963). Türkiye İktisadî Coğrafyası (3 ed.). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayımları. google scholar
• Deringil, S. (1998). The Well-Protected Domains: Ideology and the Legitimation of Power in the Ottoman Empire 1876-1909. New York and London: I. B. Tauris. google scholar
• Durgun, S. (2011). Memalik-i Şahane’den Vatan’a. İstanbul: İletişim. google scholar
• Erinç, S. (1973). Cumhuriyet’in 50. Yılında Türkiye’de Coğrafya. Ankara: Başbakanlık Kültür Müsteşarlığı Cumhuriyetin 50. Yıldönümü Yayınları. google scholar
• Ertek, T. A. (2011). Hasan Âli Yücel ve Birinci Coğrafya Kongresi (1941). Türk Coğrafya Dergisi(57), pp. 11-19. google scholar
• Faroqhi, S. (2002). Coping with the Central State, Coping with Local Power: Ottoman Regions and Notables from the Sixteenth to the Early Nineteenth Century. In F. Adanir, & S. Faroqhi, The Ottomans and the Balkans : a discussion of historiography (pp. 351-383). Leiden; Boston; Koln: Brill. google scholar
• Gökyay, O. Ş. (1986). Kâtip Çelebi. Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları. google scholar
• Guida, M. (2008, March). The Sevres Syndrome and “Komplo” Theories in the Islamist and Secular Press. Turkish Studies, 9(1), pp. 37-52. google scholar
• Gümüşçü, O., & Özür, N. K. (2016). Türkiye’de Modern Coğrafyanın Kuruluşu ve Örgütlenmesi (1915-1941). Atatürk Araştırma Merkezi Dergisi(32), pp. 105-148. google scholar
• Gürsoy, C. R. (1957). Türkiye’nin Coğrafî Taksimatında Yapılması İcabeden Bazı Tashihler. DTCF Dergisi, 15. google scholar
• Hagen, G. (2006). Ottoman Understandings of the World in the Seventeenth Century. In R. Dankoff, An Ottoman Mentality: The World ofEvliya Çelebi (pp. 215-256). Leiden: Brill. google scholar
• Harley, J. B. (1989). Deconstructing the Map. Cartographica, 26(2), pp. 1-20. google scholar
• Harley, J. B. (2009). Maps, knowledge, and power. In G. Henderson, & M. Waterstone, Geographic Thought: A Praxis Perspective (pp. 129-149). Oxon: Routledge. google scholar
• Karakuş, U. (2012). Coğrafya Eğitimi için Önemli Bir Kaynak: Birinci Türk Coğrafya Kongresi. Marmara Coğrafya Dergisi(25), pp. 198-212. google scholar
• Koçman, A., & Sutgıbı, S. (2004). Geographical Education and Training at Turkish Universities. International Research in Geographical and Environmental Education, 13(1), pp. 97-102. google scholar
• Kürdoloji Çalışmaları Grubu. (2011). Osmanlı Kürdistanı. İstanbul: Bgst. google scholar
• Louis, H., & Bediz, D. (1941). Önsöz. In H. Louis, & D. Bediz (Eds.), Coğrafya Araştırmaları: Geographische Studien Über Die Türkei 1940-1941. İstanbul: Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Coğrafya Enstitüsü Neşriyatı. google scholar
• Makdisi, U. (2002, June). Ottoman Orientalism. The American Historical Review, 107(3), pp. 768-796. google scholar
• Monmonier, M. (1991). How to Lie with Maps. Chicago and London : The University of Chicago Press. google scholar
• Müteferrika, İ. (1995). Usulü’l-Hikem fi-Nizam’ül-Umem. Ankara: Diyanet Vakfı Yayınları. google scholar
• Öktem, K. (2008). The Nation’s Imprint: Demographic Engineering and the Change of Toponymes in Republican Turkey. European Journal of Turkish Studies(7). doi:10.4000/ejts.2243 google scholar
• Özçağlar, A. (2020). Türkiye’de Coğrafya Literatürünün Gelişmesinde Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Coğrafya Bölümü’nün Rolü ve Önemi. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 18(35), pp. 215-254. google scholar
• Özçağlar, A. (2020). Türkiye’de Coğrafya Literatürünün Gelişmesinde Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Coğrafya Bölümü’nün Rolü ve Önemi. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 18(35), pp. 215-254. google scholar
• Özkan, B. (2012). From the Abode of Islam to the Turkish Vatan: the Making of a National Homeland in Turkey. New Haven and London: Yale University Press. google scholar
• Pickles, J. (2004). A History of Spaces: Cartographic Reason, Mapping and the Geo-coded World. London: Routledge. google scholar
• Pickles, J. (2006). Texts, Hermeneutics and Propaganda Maps. In T. J. Barnes, & J. S. Duncan, Writing Worlds: Discourse, text and metaphor in the representation of landscape (pp. 193-231). London and New York: Routledge. google scholar
• Sabri, F. (1929). Türkiye Coğrafyası. İstanbul: Devlet Matbaası. google scholar
• Selen, H. S. (1926). İktisadi Coğrafya. İstanbul. google scholar
• Selen, H. S. (1937). XVI. Asırda Yapılmış Anadolu Atlası Nasuh Salâhinin “Menazil”i. İstanbul: Devlet Basımevi. google scholar
• Selen, H. S. (1937). XVI. Asırda Yapılmış Anadolu Atlası Nasuh Salâhinin “Menazil”i. İstanbul: Devlet Basımevi. google scholar
• Selen, H. S. (1945). Türkiye Coğrafyasının Ana Hatları. Ankara: Hüsnütabiat Basımevi. google scholar
• Toprak, Z. (2020, Şubat). Bir Ulusun Egemenlik Manifestosu: Misak-ı Milli ya da Ulusal And. Toplumsal Tarih(314), pp. 18-24. google scholar
• Tuncel, M. (1991). Ord. Prof. Dr. Besim Darkot: Hayatı ve Türkiye Coğrafyasına Katkıları. Coğrafya Araştırmaları Dergisi(3). google scholar
• Tuncel, M. (1992). Coğrafya Dolu Bir Hayat: Ord. Prof. Dr. Besim Darkot. Türk Coğrafya Dergisi(27). Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/tcd/issue/21260/228212 google scholar
• Türkiye Cumhuriyeti Maarif Vekilliği. (1941). Birinci Coğrafya Kongresi: Raporlar, Müzakereler, Kararlar. google scholar