MODERN ONKOLOG HEKİMİN GELENEKSEL TIP UYGULAMALARI KARŞISINDAKİ STRATEJİLERİ

Year 2018, , 180 - 209, 29.10.2018

Vefa Saygın Öğütle , Duygu Sarımuratoğlu

https://doi.org/10.18490/sosars.476105

Cited By: 2

Abstract

Kanser, tedavisi çok zor ya da bazı durumlarda
mümkün olmayan bir hastalıktır.  Bu
hastalığa yakalandığında çaresizliğe düşen ve her yolu denemeyi düşünen
hastaların kanserle mücadele esnasında başvurduğu pratiklerden birisi de
geleneksel tedavi uygulamalarıdır. 10 onkolog hekimle yapılan derinlemesine
mülakatlar sonucunda, böylesi kritik bir alanda kanıta dayalı tıp yaptıklarını
savunan modern onkolog hekimlerin geleneksel tedavi hususunda iki farklı
stratejiye başvurdukları görülmüştür. Söz konusu stratejilerden ilki,
geleneksel olanı tamamen reddetmektir. İkincisi ise modern kozmolojide
geleneksel olanın yeri olmasa da geleneksel olanı bağlamından koparıp onu
modern kozmolojiye entegre etme eylemidir. Weber’in tipoloji kuramı bağlamında
ve elbette saf tip özelliklerini taşımasa da ilk grup rasyonel hekimler; ikinci
grup ise karizmatik hekimler olarak adlandırılmıştır. Rasyonel hekimlerin
biçimsel rasyonaliteye, karizmatik hekimlerin ise tözel rasyonaliteye atıfla
eyledikleri görülmüştür. Bu da bize sahada çoklu rasyonalitenin işlediğini
göstermektedir. 

Keywords

Geleneksel ve Tamamlayıcı Tıp, Kanıta-dayalı Tıp, Kanser, Rasyonelleşme, Biçimsel Rasyonalite, Tözel Rasyonalite.

References

• Araz, A., Harlak, H. ve Meşe, G. (2009), “Factors Related to Regular Use of Complementary/Alternative Medicine in Turkey”, Complementary Therapies in Medicine, 17(5-6): 309-315. Aytaç, Ö. ve Kurtdaş, Ç. (2014), “Çalışan Kadınların Alternatif Tıbba Bakış Açılarının Sosyolojik Analizi”, Sosyal Bilimler Dergisi, 16(2): 1-26. Berger, P. L. (2005), Kutsal Şemsiye: Dinin Sosyolojik Teorisinin Ana Unsurları, çev. Ali Coşkun, İstanbul: Rağbet Yayınları. Ersoy, R. (2014), “Modernizm-Postmodernizm Bağlamında Geleneksel Tıp Uygulamalarının Güncelliği Üzerine Bir Değerlendirme”, Milli Folklor, 101: 182-192. Güngörmüş, Z. ve Kıyak, E. (2012), “Ağrı Yaşayan Bireylerin Tamamlayıcı ve Alternatif Tedaviye İlişkin Bilgi, Tutum ve Davranışlarının Değerlendirilmesi”, Ağrı Dergisi, 24(3): 123-129. Kalberg, S. (2017), Max Weber’in Karşılaştırmalı-Tarihsel Sosyolojisi, çev. Adem Bölükbaşı, Ankara: Phoenix Yayınevi. Kaplan, M. (2010), Geleneksel Tıbbın Yeniden Üretim Sürecinde Kadın: Ankara Kent Örneğinde Kuşaklar Arası Çalışma, Ankara: Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yayınları. Kav, S., Hanoğlu, Z. ve Algıer, L. (2008), “Türkiye’de Kanserli Hastalarda Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi Yöntemlerinin Kullanımı: Literatür Taraması”, Uluslararası Hematoloji-Onkoloji Dergisi, 18(1): 32-38. Nazlı, A. (2008), Hastalık ve Hasta Bedenin Sosyal İnşası: Meme Kanseri Örneği, İzmir: Güven Kitabevi. Öğütle, V. S. (2013), Metodolojik Bireyciliğin Eleştirisi, İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Özçelik, G. ve Toprak, D. (2015), “Bitkisel Tedavi Neden Tercih Ediliyor?”, Ankara Med J, 15(2): 48-58. Özçelik, H. ve Fadıloğlu, Ç. (2009), “Kanser Hastalarının Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi Kullanım Nedenleri”, Türk Onkoloji Dergisi, 24(1): 48-52. Uğurluer, G., Karahan, A., Edirne, T. ve Şahin, H. A. (2007) “Ayaktan Kemoterapi Ünitesinde Tedavi Alan Hastaların Tamamlayıcı ve Alternatif Tıp Uygulamalarına Başvurma Sıklığı ve Nedenleri”, Van Tıp Dergisi, 14(3): 68-73. Sezgin, D. (2011), Tıbbileştirilen Yaşam Bireyselleştirilen Sağlık, İstanbul Ayrıntı Yayınları. Weber, M. (2012), Sosyal Bilimlerin Metodolojisi, çev. Vefa Saygın Öğütle, İstanbul: Küre Yayınları. Weber, M. (2014), Bürokrasi ve Otorite, çev. H. Bahadır Akın, Ankara: Adres Yayınları. Yavuz, M., İlçe, A. Ö., Kaymakçı, Ş., Bildik, G. ve Dıramalı, A. (2007), “Meme Kanserli Hastaların Tamamlayıcı ve Alternatif Tedavi Yöntemlerini Kullanma Durumlarının İncelenmesi”, Türkiye Klinikleri J Med Sci, 27: 680-686. Yıldırım, G. ve Kadıoğlu, S. (2007), “Etik ve Tıp Etiği Temel Kavramları”, Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 29(2): 75-83.