Bu çalışmada savaş sonrası İngiliz tiyatrosunun önde gelen oyun yazarlarından biri olan Edward Bond’un Eleven Vests/On Bir Atlet adlı oyunu çerçevesinde ‘Dramatik Çocuk’ kavramı incelenecektir. Oyun yazarı tarafından öne sürülen söz konusu kavram, bir birey olarak çocukların yetişkinler tarafından yapılandırılan toplumda kendi içinde ve çevresiyle yaşadığı çatışmaları ve bunun olası sonuçlarını ortaya koyan bir süreç olarak ön plana çıkmaktadır. Oyunun ana karakteri olan Öğrenci’nin okul ve orduda aldığı eğitim süresince edindiği deneyimler aracılığıyla kurgulanan bu süreç, günümüz dünyasında çocukların kendilerini gerçekleştiremedikleri ortamlarda yalnızlaştırılma, ötekileştirilme ve sonunda şiddet eylemlerinin tarafı olma durumlarını irdelemektedir. Yetişkinlerin duyarsız ve ikiyüzlü tutumlarını yansıtan oyun yazarı, geleceğin yetişkinlerinin edilgenleştirilmesini ve dolayısıyla tek taraflı uzlaşının egemen olduğu bir düzenin parçası haline getirilmesini eleştirir. Sorumluluklarını yerine getirmede başarısız olan yetişkinlere rağmen oyun yazarı, gelecek için umutsuz bir ileti sunmaktan kaçınmaktadır. Oyunun sonunda Öğrenci, artık bir yetişkin olarak kendine ait yeni bir dil ve insanlığın anlamının sürdürülebileceği bir düzen yaratma gerekliliğini yansıtır. Bu çalışmada söz konusu yaratım sürecinin oyun yazarı tarafından kavramlaştırılan ‘Dramatik Çocuk’ ifadesi çerçevesinde incelenmesi amaçlanmaktadır.
In this study, the concept of ‘Dramatic Child’ will be examined within the framework of the play, Eleven Vests written by Edward Bond, one of the prominent playwrights of post-war British theatre. The concept put forward by the playwright comes to the fore as a process that reveals the conflicts experienced by children as individuals in society − structured by adults − with their environment. The process, which is fictionalized through the main character’s (Student) experiences during his training at school and in the army, scrutinizes the situations in which children are isolated, marginalized and eventually become perpetrators/victims of violence in today's world which does not allow them to realize themselves. Reflecting the insensitive and hypocritical attitudes of adults, the playwright criticizes the social order which converts children into passive individuals and thus makes them part of an order dominated by unilateral consensus. Despite the fact that adults failing to fulfill their responsibilities, the playwright avoids presenting a hopeless message for the future. At the end of the play, Student, now an adult, reflects the need to create a new language of his own and an order in which the meaning of humanity can be sustained. In this study, it is aimed to analyze this creation process within the framework of ‘Dramatic Child’ conceptualized by the playwright.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Literary Studies, Creative Arts and Writing |
Journal Section | EDEBİYAT / ARAŞTIRMA MAKALELERİ |
Authors | |
Publication Date | April 29, 2022 |
Submission Date | February 3, 2022 |
Acceptance Date | March 29, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 7 Issue: 1 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.