Abstract
Bu araştırmada Türkiye Futbol Federasyonu
1.lig ve 2.ligde futbol oynayan sporcuların antrenörleri ile
ilişkileri ile sürekli sportif kendine güven düzeyleri arasındaki ilişkiler
incelenmiştir. İlişkisel tarama modelindeki araştırmada, Jowett ve Ntoumanis
(2004) tarafından geliştirilen; Altıntaş, Kazak Çetinkalp ve Aşçı (2012)
tarafından Türk kültürüne uyarlanan Antrenör-Sporcu İlişki Ölçeği ve Vealey
(1986) tarafından geliştirilen Yıldırım (2013) tarafından Türk kültürüne
uyarlanan Sürekli Sportif Kendine Güven Ölçeği, 112 gönüllü katılımcıya
uygulanmıştır. Katılımcıların antrenör-sporcu ilişkisi ve sürekli sportif
kendine güven düzeylerine yönelik betimsel istatistikler (kişi sayısı, minimum,
maksimum, ortalama, standart sapma) hesaplanmıştır. Ayrıca antrenör-sporcu
ilişkisi alt boyutları ile sürekli sportif kendine güven düzeyleri arasındaki
ilişki düzeyinin tespit edilmesi amacıyla pearson korelasyon katsayısı
hesaplanmıştır. Fark testlerinde p anlamlılık düzeyi 0,05 olarak alınmıştır.
Araştırma sonucunda futbolcuların antrenörleriyle olan ilişkilerinin olumlu
seviyede olduğu ve sportif kendilerine güven düzeylerinin ise yüksek düzeyde
olduğu saptanmıştır. Ayrıca futbolcuların antrenör-sporcu ilişkisi düzeyleri ve
sürekli sportif kendine güven düzeyleri arasında pozitif yönde ve düşük düzeyde
anlamlı bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.