The Levels Of "Forgiveness" And "Quality Of Life" Based On Various Variables Among The Disabled

Year 2022, , 431 - 446, 15.08.2022

Esin Tüccar , Ali Şar

https://doi.org/10.19126/suje.1140860

Abstract

Disability means losing physical, mental, spiritual, social, or emotional skills in various degrees, as well as being unable to fulfill the necessities of normal life and needing protection, rehabilitation, therapy, and counseling. In recent years, the number of studies aimed at recognizing the disabled has been on the rise. This study examines the well-being and forgiveness of people with disabilities according to their disability type, working status, gender, and educational status. In the study, people with different types of disabilities in İstanbul province have been applied Heartland forgiveness Scale and Quality of Scale. Regarding the findings, there are no significant differences between "forgiveness" and "Quality of life" scores of individuals with disabilities by gender and the level of disability. The forgiveness scores of individuals with orthopedic disabilities are lower compared to scores of individuals with other types of disabilities. It was found that the quality of life scores of people with continuous disabilities were significantly lower than the scores of individuals in other disability groups. Concerning the level of education and work status, the quality of life scores increases. However, no significant difference was found in forgiveness scores.

Keywords

Disabled, forgiveness, quality of life

References

• ACARAY, A., (2003),” Hemodiyaliz Hastalarının Yaşam Kalitesinin Belirlenmesi ve Hasta Yakınlarının Hastalara İlişkin Algıladıkları Yaşam Kalitesi Görüşleri İle Karşılaştırılması” (tez), İstanbul; Marmara Üniversitesi.
• AKBULUT, Z, ESEN A., “Hemşirelik Hizmetlerinde Olmazsa Olmaz Kavramı, Yaşam Kalitesi”, İzmir, http://www.halksagligi.org/ Erişim Tarihi: 27.03.2015.
• AKÇEMETE, G. ve KARGIN T. (1998), “Bedensel Engeli Olan ve Olmayan Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Yönelimi Düzeylerinin İncelenmesi” Türk Psikoloji Dergisi, 13 (42) 37-44.
• AKDEMİR, N., BİROL, L., (2004), “İç Hastalıkları ve Hemşirelik Bakımı”, 2.baskı Ankara.
• AKIN, A., (2008), APAYDIN, H., (2010), “Ruh Sağlığı-Din İlişkisi Araştırmalarına Bir Bakış, Din Bilimleri Akademik Araştırma Dergisi, 10 (2), 59-77.
• ALPAY, A., (2009), “Yakın İlişkilerde Bağışlama: Bağışlamanın; Bağlanma, Benlik Saygısı, Empati ve Kıskançlık Değişkenleri Yönünden İncelenmesi”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• ALTUNTAŞ, S., (2004), “Hemşirelerin İşlerine Karşı Tutumlarının Belirlenmesi” (tez), İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• ARSLAN, Ş., GÖKÇE, Y., “Geriatride Yaşam Kalitesinin Değerlendirimi”, İstanbul, http://Geriatri dergisi.org/ Erişim Tarihi: 02.04.2015
• ARSLANTAŞ ve diğerleri, “Eskişehir Mahmudiye İlçesi Yaşlılarında Yaşam Kalitesi”, Bursa, http:// tip.ogu.edu.tr. Erişim Tarihi: 08.04.2015.
• ARIOĞLU ve diğerleri, (2004), “Yaşlılarda Evde Bakım ve Yaşam Kalitesine Katkısı”, Aktüel Tıp Dergisi Özel Sayısı.
• AŞTI, N., PEKTEKİN, Ç., (1994), “Çalışan Hemşirelerin İşgünü Kaybı Nedenleri, Sıklığı ve İş Doyumu İlişkisi”, Hemşirelik Bülteni.
• AVCI, K., PALA, K., “UIudağ Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde Çalışan Araştırma Görevlisi ve Uzman Doktorların Yaşam Kalitesinin Değerlendirilmesi,” Bursa http://www.uludağ.edu.tr/ Erişim Tarihi: 03.03.2015
• AY ve diğerleri, “İl Merkez’inde Sağlık Ocaklarında Çalışan Personelin Yaşam Kalitesi ve Bunu Etkileyen Sosyo-Demografik Faktörler”, Manisa http://www.bayar.edu.tr/ Erişim Tarihi: 05.03.2015
• AYSOY, M., (2008), “Hayatı Paylaşmak İçin Engel Çok”, Açı Kitaplar, İstanbul.
• BIÇKI, D., S. ÖZGÖKÇELER, (2010) “Özürlülerin Sosyal Dışlanma Boyutları: Bursa ve Çanakkale Örneklerinden Yansıyanlar”, II. Ulusal Sosyal Haklar Sempozyumu, Pamukkale Üniversitesi, Petrol İş Yayını, İstanbul.
• BİROL,L., (1989), “Hemşirelik Süreci, Hemşirelik Bakımında Planlı Yaklaşım” Temmuz Matbaa ve Yayıncılık, Ankara.
• BİROL, L., (2000), “Hemşirelik Süreci, Hemşirelik Bakımında Sistematik Yaklaşım” 4. Baskı, Bozkaya Matbaacılık, İzmir.
• BOZKURT, N., “Kaliteli Yaşamın Felsefesi”, İstanbul, htp:// www.iticu.edu.tr/, Erişim Tarihi: 10.04.2015
• BUGAY, A., (2010), “Kendini Affetmeyi Yordayan Sosyo Bilişsel, Duygusal ve Davranışsal Faktörlerin İncelenmesi”, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Orta Doğu Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• CENKSEVEN, F., (2004), “Üniversite Öğrencilerinde Öznel ve Psikolojik İyi Olmayı Yordayıcılarının İncelenmesi”. (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.
• CİRHİNLİOĞLU, Z., (2011), “Sağlık Sosyolojisi,” 1. Baskı, Nobel Kitapevi, Ankara.
• ÇAĞLAYAN, D., (2006),” Özürlü Haklarının Gelişimi: Merhametten Hakka, TODAİE Yayınları, Ankara.
• ÇANKAYA, Z., (2005), “Öz-Belirleme Modeli: Özerklik Desteği, İhtiyaç Doyumu ve İyi Olma, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• ÇARDAK., M., (2012), “Affedicilik Yönelimli Psiko-Eğitim Programının Affetme Eğilimi, Belirsizliğe Tahammülsüzlük, Psikolojik İyi Oluş, Sürekli Kaygı ve Öfke Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi”, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Sakarya Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• ÇOBAN, İ., (1999), “Çağdaş Hemşire İş Tanımı Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti Hemşirelerinin Benimseme ve Uygulama Durumu”, (tez), İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• DİENER, R., DİENER, E. ve TAMİR, M. (2004), “ThePsychology Of SubjectiveWell-Being”, JournalArticleExpert, Vol.133. ELİBAL, (2001) Üniversitede Okuyan Görme Engelli Öğrencilerin Karşılaştığı Problemler ve Çözüm Yolları, http /sunsıtebılkent edu tr/ pub/korler/körler/GoUnPrbhtm
• ESEN ve diğerleri, (2003), “2000 Yılına Yaklaşırken Hemşirelerin Yaşam Kalitesine Bir Bakış”ı, II. Ulusal Hemşirelik Kongresi, İzmir. FAYERS M., MACHİN D., (2000), “Quality Of Life”, England.
• FİNCHAM, F. D. JACKSON, H. ve BEACH, S. R. H. (2005), “Trangressionseverityandforgiveness: Differentmoderatorsforobjectiveandsubjectiveseverity”, Journal of SocialandClinicalPsychology, 24, 860-875.
• FİŞEK, N., (1985),” Halk Sağlığına Giriş” H.Ü. Dünya Sağlık Örgütü Hizmet Araştırma ve Araştırıcı Yetiştirme Merkezi Yayını No. 2, Çağ Matbaası, Ankara.
• GÖKMEN, F., (2007), “Türkiye’de Özürlü Haklarının Gelişim”. ÖZ-VERİ, 4(2).
• HALLOWELL, E. M., (2005), “Affetmek Üzerine, (Çev. E Subaşı), Dharma Yayıncılık, İstanbul.
• HOLGREN, M. R. (1998), “Self- forgivenessandresponsible moral agency”, TheJournal of Value Inquiry, 32, 75-91.
• İKİZOĞLU, M., NURDAN, D., (1999), “Ankara Mesleki Rehabilitasyon Merkezinin Özürlülerin Mesleki ve Sosyal Rehabilitasyonuna Katkısı”, Görme Özürlülerin Sosyal Güvenlik Sorunları ve İstihdamı Sempozyumu, Ankara.
• JONES, L. G., (1997), “Embodyingforgiveness: A theologicalanalysis”, Pennsilvania: ByMcKave-Ny-TheologyToday-SciencePress. KARA, E., (2009), “Dini ve Psikolojik Açıdan Bağışlayıcılığın Terapötik Değeri” Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 2(8), 222-228. KARASAR, N., (2013), “Bilimsel Araştırma Yöntemi”, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• KARÇKAY, K., (2002), “Toplumsal Bir Kimlik Olarak Özürlülük”, (Uzmanlık Tezi) Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı, Ankara. KEYES, C. L. M., Shmotkin, D., Ryff, C. D., (2002), “Optimizing well-being: theempricalencounter of twotraditions”, Journal of PersonalityandSocialPsychology, 82 (6),1007- 1022.
• KOMİSYON, (2001), “Otistik Çocukların Eğitiminde Aile El Kitabı”, MEB, Ankara.
• SEYYAR, A., (2001), “Sosyal Siyaset Açısından Özürlülüğe Karşı Mücadele”, Türdav Yayınları, İstanbul.
• MCULLOUGH, M. E., PARGAMENT, K. I. ve THORESAN, C. E., (2000), “Thepsychology of forgiveness: Theory, ResearchandPractice”. NY: TheGuilfordPress, pp. 1-14.
• MICHALOS A., (2003), “Essays on theQuality Of Life”, KluwerAcademicPublishers, London.
• MUTLUER, S. Y., (1997), “Tekerlekli Sandalye Kullanan Bedensel Özürlüler İçin Uygun Konut Tasarımı ve Çevre Düzenlemesi”, Selçuk Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Konya.
• OKTİLE, N., (2004), “Huzurevinde Yaşam ve Yaşam Kalitesi, Muğla Üniversitesi Basımevi, Muğla. ORAK, N., (2005), “İstanbul İl’indeki Hemşirelerin Profesyonel Hemşirelik Değerleri ve Etkileyen faktörlerin Analizi (tez), Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• ÖKSÜZ , E., Malhan, S.,(2005), “Sağlığa Bağlı Yaşam Kalitesi Kalite midir?”, Ankara.
• ÖZCAN, N., (1996), “Farklı Coğrafik Bölgelerde Çalışan Hemşirelerin Mesleki Sorunlarının ve Bunların Davranışlarına Olan Etkilerinin Araştırılması”, (tez), İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
• ÖZ, F., (2003), “Hemşire- Hekim İlişkisi”, Türk Hemşireler Dergisi, 55,3
• ÖZER, M., Karabulut , Ö., (2003), “Yaşlılarda Yaşam Doyumu, Geriatri”, 6(2):72-74.
• ÖZSOY, Y., Özyürek, M., Eripek, S., (1998), “Özel Eğitime Giriş”, Kartepe Yayınları, Ankara.
• ÖZTÜRK, M., (2008), “Hayata Dokunuş2” İlke Yayıncılık, İstanbul.
• PEKTEKİN ,Ç., (1994), “Hemşirelik Bülteni”, İstanbul Üniversitesi FloranceNightingale Hemşirelik Yüksekokulu Yayın Organı;31,İstanbul.
• RENWICK R., Brown I., Nagler M., (1996), “Quality of Life in HealthPromotıonandRehabilitation”, London.
• RYFF , C. D.,Singer, B., (1998), “TheContours Of Positive Human Health, PsychologicalInquiry”, 9, 1-28
• RYFF , M. S. ve Pargament, K. I., (2002), “Forgivenessandromanticrelationships in college: Can it healthewoundedheart”, Journal of ClinicalPsychology, 58, 419-441.
• SARIÇAM, H., AKIN, A, (2013), “Affedicilik Ölçeğinin, Türkçe Uyarlanması: Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması’’ Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergi, Sayı 19
• SEYYAR, A. , (2006), “Özürlülere Adanmış Sosyal Politika Yazıları”, Sakarya.
• ŞENEL, G., (1996), “Yetersizliği Olan ve Olmayan Gençlerin Yetersizliğe Yönelik Tutumlarının Karşılaştırılması”, Özel Eğitim Dergisi, 2(2) 68-75.
• TALAS, S.,“Yaşam Kalitesi ve Hemşirelik Hizmetleri”. http://www. sabem.sağlık.gov.tr/Erişim Tarihi: 05.03.2015 TAYSİ, E., (2007), “Suça İlişkin Kişilerarası Motivasyonlar Ölçeğini Türk Kültürüne Uyarlama Çalışması”, Türk Psikoloji Yazıları, 10(20), 63-74.
• TAYSİ, E. (2007),” İkili ilişkilerde Bağışlama: İlişki Kalitesi ve Yüklemelerin Rolü”. Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• TEKİNALP, B. E. ve Terzi, Ş., (2012), “Teropotik Bir Araç Olarak Bağışlama: İyileştirici etken olarak” T.C. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı, Ankara 2006.
• TOP ve diğerleri, (2003), ”Psikiyatride Yaşam Kalitesi”, Düşünen Adam, 16 (1):18-23.
• UlUSOY, F., Görgülü, S. (2000), “Hemşirelik Esasları”, 5. Baskı, Cilt 1,Ankara.
• UYER, G., (1993), “Hemşireliğe Genel Bakış”, 12-17,Ankara.
• ÜSTÜN ve diğerleri , “Hemodiyaliz Tedavisi Gören Hastaların Yaşam Kalitesi ve Bilgilendirici Hemşirelik Yaklaşımının Önemi”, Manisa, http://www.final.edu.tr Erişim Tarihi: 03.04.2015
• WINTER, J.A. (2004), “Toplumsal Bir Sorun Çözümleyici Olarak Özürlü Hakları Hareketinin Gelişimi (Çev. Mehmet Ergün). ÖZ-VERİ , 1(2), 341 – 56.
• WORTHINGTON, E. L. (1998). “An empathy-humility-commitment model of forgivenessappliedwithinfamilydyads”, Journal of FamilyTherapy, 20, 59-76.