Carbon Footprint Investigation of Konya/Selçuklu District

Year 2019, Volume: 7 Issue: 2, 287 - 297, 01.06.2019

Mehmet Emin Argun , Refik Ergüç Yunus Sarı

https://doi.org/10.15317/Scitech.2019.199

Abstract

In
this study, the carbon dioxide gas which is known as an indicator of carbon
footprint usually associated with a product, service or activity was evaluated.
Greenhouse gas emissions are calculated by using the methodologies explained as
Tier approaches which are recommended by the Intergovernmental Panel on Climate
Change (IPCC). Carbon footprint of the Selçuklu district was calculated as 0.94
million ton of CO2 in 2015. Industrial contributions were not included in this
study. The emissions from domestic use was found as the main factor for
increasing footprint with 56%. Then the second contribution is the use of
energy for transportation sector with 41%. The lowest emission source is solid
wastes with 3%. Key performance indicators of the district were 1.55
tCO2/capita and 457 tCO2/km2. It was concluded that, the Carbon Footprint of
the province is lower than the world and Turkey’s average. In addition, it has
been found that intensive afforestation work carried out in the district has a
significant contribution to the decrease of the carbon footprint by absorbing
approximately 612360 tons of CO2.

Keywords

Greenhouse Gas, Carbon Dioxide, Carbon Footprint, Emission, Transportation

KONYA/SELÇUKLU İLÇESİ KARBON AYAK İZİNİN BELİRLENMESİ

Abstract

Bu çalışmada, bir ürün, hizmet veya etkinlik
için karbon ayak izinin göstergesi olarak atmosfere verilen karbondioksit
gazının Konya/Selçuklu ilçesi için değerlendirilmesi yapılmıştır. Emisyon
hesaplamalarında, Hükümetler Arası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) tarafından
önerilen ve Tier yaklaşımlarıyla belirlenmiş olan metodoloji kullanılmıştır.
Hesaplamalar sonucunda Selçuklu ilçesinin 2015 yılı karbon ayak izi; 0,94
milyon ton CO2 olarak bulunmuştur. Sanayi kaynaklı emisyonlar hesaplamaya dahil
edilmemiştir. Selçuklu ilçesinin karbon ayak izini oluşturan emisyonlar
içerisinde, %56’lık oranla barınmadan kaynaklı emisyonlar başı çekmektedir.
Ardından en büyük katkıyı %41 oranla ulaşım amaçlı enerji kullanımı
vermektedir. En düşük emisyon kaynağı %3’lük oranla katı atıklardır. İlçede
kişi başına 1,55 ton CO2, birim alan (km2) başına ise 457 ton CO2 emisyonu
düşmektedir. Sonuçlar değerlendirildiğinde ilçenin karbon ayak izinin dünya ve
Türkiye ortalamasına göre daha düşük olduğu görülmektedir. Ayrıca, ilçede
gerçekleştirilen yoğun ağaçlandırma çalışmalarının yaklaşık olarak 612360 ton
CO2'in tutulmasını sağladığı ve karbon ayak izinin düşmesine önemli katkı
sağladığı ortaya çıkmıştır. 

Keywords

Sera Gazı, Karbondioksit, Karbon Ayak İzi, Emisyon, Ulaşım

References

• Albritton, D. L., Cicerone, R. J., Barron, E. J., Dickinson, R. E., Fung, I. Y., Hansen, J. E and Karl, T. R., 2001. ClimateChangeScience: An Analysis of SomeKeyQuestions, pages: 9-14, Committee on Science of ClimateChange, National Academy Press, Washington, D.C.
• Anonim, 2016. İzmir Büyükşehir Belediyesi, Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı, Çevre Koruma ve Kontrol Dairesi Başkanlığı Sağlıklı Kentler ve Temiz Enerji Şube Müdürlüğü.
• Anonim, 2013. Bornova Belediyesi, Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı, Çevre Koruma ve Kontrol Müdürlüğü.
• Anonim, 2014a.Kadıköy Belediyesi, Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.
• Anonim, 2014b.Tepebaşı Belediyesi, Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.
• Anonim, 2015. Maltepe Belediyesi, Sürdürülebilir Enerji Eylem Planı.
• Atabey, T.,2013. Karbon Ayak İzinin Hesaplanması: Diyarbakır Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Elazığ, Türkiye.
• Birleşmiş Milletler İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi, Ekim 2002.
• Can, A. ve Baygüven, B., 2004. Sera Gazları Emisyon Envanteri Çalışma Grubu Taslak Raporu, TÜİK, Çevre İstatistikleri Şubesi, Ankara.
• DHMİ Hava Trafiği Raporları, Konya Devlet Hava Meydanları İşletmesi, 2015.
• DEFRA (Departmentfor Environment, Food&RuralAffairs), 2016, UK GovernmentGHG Conversion FactorsforCompanyReporting, UK.
• Gillenwater, M., Van Pelt, M. M. ve Peterson, K., 2002. Greenhouse Gasesand Global WarmingPotentialValues, ExerptFromThe Inventory of US GreenhouseEmissionsAndSinks: 1990-2000, pages: 4-9, US EnvironmentalProtectionAgency, USA.
• Houghton, J.T., Ding, Y., Griggs, D.J., Noguer, M., van der Linden, P.J., Dai, X., Maskell, K., Johnson, C.A., 2001, Climate Change 2001: The Scientific Basis, Cambridge University Press, 40 West 20th Street, New York, NY 10011–4211, USA.
• IPCC/UNEP/OECD/IEA, 2006 IPCCGuidelinesforNationalGreenhouseGasInventories Volume II, Energy, Mobile Combustion; pages: 8-73.
• Kiriş, A., Saltabaş, F., 2011. The Landfill Gas Management at Sanitary Landfill Site and Istanbul Case Study, Journal of Engineering and Natural Sciences, Sigma 3, 209-218.
• TÜİK, Seragazı Emisyon Envanteri Raporu, Sayı: 21582, 18 Nisan 2016, http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21582, Erişim Tarihi: 31.01.2017.
• Türe, C., Şehirlerin İtibarı İçin Küçük Karbon Ayak İzi, 2014.
• URL-1: https://www.climate.gov/news-features/climate-qa/how-much-will-earth-warm-if-carbon-dioxide-doubles-pre-industrial-levels.