Kur’an’a bütüncül yaklaşım, tefsir ilminde farklı başlıklar altında kullanılan bir tabirdir. Makalenin varsayımı, kullanım alanlarına dair yapılacak mukayeseli bir incelemenin bu tabirin kapsamına ilişkin daha açık ve anlaşılır veriler sunacağı şeklindedir. Makalenin amacı, Kur’an’a bütüncül yaklaşım, Kur’an metninin bütünlüğü gibi ifadelerin tefsir ilminde hangi kapsamlarda kullanıldığını tespit ederek bunlar arasındaki farklılığı ortaya koymaktır. Bu arka plandan hareketle makale, adı geçen tabirlerin tefsir ilminde kullanıldığı beş farklı başlığı ortaya koymakta ve incelemektedir. Bunlar; Kur’an’ın Kur’an’la tefsiri, ayetler ve sureler arası münasebet, konulu tefsir, sure-merkezli tefsir ve Sami retoriğini esas alan yapısal incelemelerdir. Kur’an’ın Kur’an’la tefsiri, bir ayetin Kur’an’ın diğer ayetleri ile izahını ifade etmekte, böylece metnin kendi iç bütünlüğünde anlaşılmasına gönderme yapmaktadır. Ayetler ve sureler arası münasebet, ayet ve sure birimlerinin ardışık anlam ilişkisine sahip olması gerektiği tezini barındırması itibariyle son tahlilde bu ilişkiden sadır olması beklenen bir bütünlük telakkisine sahiptir. Konulu tefsir, Kur’an’ın belirli bir konusuna ilişkin ayetleri bir bütün olarak ele almayı önermektedir. Sure-temelli tefsir, Kur’an surelerinin belirli ana temalara sahip bütün birimler olduğu iddiasını taşımaktadır. Son dönem Batılı çalışmalarda bazı araştırmacıların savunduğu Sami retoriğini esas alan yapısal incelemelerde ise Kur’an, bazı simetrik metin yapılarına sahip olan, dolayısıyla yapısal bütünlüğü haiz bir metin olarak takdim edilmektedir. Bu başlıkların her birinde karşımıza birbirinden belirli noktalarda ayrılan farklı bütüncül yaklaşımlar çıkmaktadır.
Tefsir Kur’an’ın Kur’an’la Tefsiri Tenâsübü’l-Kur’ân Konulu Tefsir Sure-merkezli Tefsir Simetri
The holistic approach to the Qurʾān is a phrase used under different headings in the field of tafsīr. The article assumes that a comparative analysis of the usage areas will provide more clear and understandable data on the scope of this phrase. The aim of the article is to bring out the scope of the expressions such as the holistic approach to the Qurʾān and the unity of the Qurʾānic text, thus to reveal the difference among these uses. Based on this background, the article presents and analyzes five different topics in which the aforementioned phrases are used in the field of tafsīr. These are the interpretation of the Qurʾān by the Qurʾān (tafsīr al-Qurʾān bi’l-Qurʾān), the relationship between verses and sūras (munāsabāt al-āyāt wa’l-suwar), thematic tafsīr (al-tafsīr al-mawḍūʿī), sūrah-based tafsīr, and structural studies based on Semitic rhetoric. Tafsīr al-Qurʾān bi’l-Qurʾān means the explanation of a verse with other verses of the Qurʾān, thus refering to the understanding of the text in its inner unity. Munāsabāt al-āyāt wa’l-suwar contains the thesis that the verse and sūra units should have a successive relationship, so it has the concept of unity that is expected to emerge from this relationship. Thematic tafsīr proposes to consider the verses related to a particular subject of the Qurʾān as a whole. Sūra-based tafsīr claims that the Qurʾānic sūras are whole units with certain main themes. As for the structural studies based on Semitic rhetoric defended by some scholars in recent Western studies, the Qurʾān is a text that has some symmetrical structures and therefore has structural unity. In each of these headings, we come across holistic approaches that differ from each other at certain points.
Tafsīr Tafsīr al-Qurʾān bi’l-Qurʾān Tanāsub al-Qurʾān Thematic Tafsīr Sūra-based tafsīr Symmetry
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Religious Studies |
Journal Section | ARAŞTIRMA MAKALESİ |
Authors | |
Early Pub Date | October 27, 2022 |
Publication Date | October 30, 2022 |
Submission Date | August 21, 2022 |
Acceptance Date | October 16, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 6 Issue: 2 |