Türkiye ve Rusya’da 1990’lardan sonra önemli yapısal değişiklikler meydana gelmiştir. Rusya’da 1990’larda tarımsal üretim önemli düzeyde gerilemiş, 2000’lerde ise yeniden yükselişe geçmiştir. Ekonominin büyümesine bağlı olarak tarımsal ürün talebi artmış, Rusya Çin’den sonra dünyanın en önemli tarımsal ithalatçılarından biri olmuştur. Ayrıca ülke 2012 yılında Dünya Ticaret Örgütü’ne üye olarak dünya ticaret dizgesinin bir parçası olarak yerini netleştirmiştir. Türkiye’de ise 2001 yılından sonra Tarım Reformu Uygulama Projesi ile kapsamlı değişiklikler amaçlanmıştır. Kamu iktisadi teşekküllerinin özelleştirilmesinin yanı sıra, tarıma sağlanan destek araçlarında da önemli değişikliklere gidilmiştir. Destek araçlarındaki değişime bitkisel yağ, hayvansal ürünler ve hatta buğdaydaki ithalat artışı eşlik etmiştir. Türkiye ve Rusya’da önemli yapısal değişiklikler meydana gelmesi ve tarım politikalarında uluslararası politikanın yansımalarının daha net bir şekilde gözlemlenmesi ile ülkelerin tarımsal yapı ve politikalarının incelenmesinin önemi daha da artmıştır. Türkiye’nin tarım ürünleri ticaretinde %6’lık pay ile Rusya ilk sıralarda yer almaktadır. Bu oran özellikle ithalat açısından oldukça değişkendir. Türkiye’nin 2012 yılında tarım ürünleri ithalatındaki Rusya’nın payının %20 olması dikkat çekmektedir. Bir diğer önemli konu ise ticareti yapılan ürünlerin zaman içerisinde belirli gruplar şeklinde yoğunlaşmasıdır. Türkiye’nin 1995 yılında Rusya’ya yapmış olduğu ihracatın %50’sini şeker ve hububat oluştururken, bu oran 2012 yılında %2 düzeyine gerilemiştir. Aynı yıl sebze ve meyvenin payı ise %80’lere ulaşmıştır. İthalatta ise ürün grupları içerisindeki payı %5 olan hububat, 2012 yılında %44’lere kadar yükselmiştir. Hayvansal ve bitkisel yağların payı ise %30 düzeyindedir. Bu çalışmanın amacı Türkiye ve Rusya’nın tarım ürünleri ticaret değişimini incelemektir. Ayrıca iki ülkenin tarımsal yapı ve politikalarında meydana gelen değişimlerde ticaret etkisi açısından değerlendirilmiştir
There have been major structural changes in Turkey and Russia since 1990s. In Russia, agricultural production decreased in 1990s, but it increased again in 2000s. The demand of agricultural products has increased with the economic growth, so Russia has become one of largest agricultural products importer after China. Also the country has clarified its place as a part of word trade system becoming a member of WTO. In Turkey, it was aimed extensive changes via ARUP after 2001. In addition to the privatization of SOEs, the agricultural support tools have also changed considerable. The imports of vegetable oil, animal products and even the wheat have increased accompanying the change of support tools. Because of the structural change and the clear impact of international policies on agriculture in Turkey and Russia, the importance of evaluating their agricultural structure and policies has even more increased. Russia stays at the first place with its 6% share in Turkey’s trade of agricultural products. That share is especially changeable in terms of import. Because the share in the import increased to 20% in 2012. The other important issue is that the trade concentration of specific products over time. Turkey's share of sugar and cereals export to Russia was 50% in 1995, it decreased to 2% in 2012. But the share of vegetable and fruit in agricultural export reached to 80% in 2012. On the import side, the share of cereals was 5% in agricultural import and it increased to 44% in 2012. At the same year, the share of animal and vegetable oils in agricultural import was around 30%. The study aims to evaluate the trade of agricultural products between Turkey and Russia. Also the changes of two countries' agricultural structure and policies have also been evaluated in terms of the trade effect
Other ID | JA35SR67ZM |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | June 1, 2014 |
Submission Date | June 1, 2014 |
Published in Issue | Year 2014 Volume: 20 Issue: 1 ve 2 |