Evaluation of Erciyes University Medical Faculty Students for SelfLearning and Online Learning

Year 2023, Volume: 22 Issue: 67, 29 - 43, 31.08.2023

Zeynep Baykan , Serpil Poyrazoğlu , Mevlude Yasemin Aksehirli Seyfeli

https://doi.org/10.25282/ted.1262576

Cited By: 1

Abstract

Aim: The rapid development in information and communication technologies, especially on the internet, has also shown its effect in the field of education. Learning is no longer limited to educational institutions. The pandemic process we have gone through has also shown this. Today, individuals who have the skills of "self-development" and "lifelong learning" can quickly keep up with the changes and meet the needs of the society. In the study, it was aimed to evaluate the readiness of Erciyes University Faculty of Medicine students for self-learning and online learning.
Methods: The research is a descriptive study. The data of the study were collected in January 2021. 218 (%57.8) in term one, 159 (%47.0) in term two, 87 (%26.7) in term three, 51 (%16.5) in term four, 156 (54.2%) in term five and 62 (%21.2) in term six students participated in the study. The survey form was prepared as a google survey. The link was shared with the students. The questionnaire form was consisted of six demographic questions, self-learning readiness and online learning readiness scales. The self-learning readiness scale is a 40-item 5-point Likert-type scale. It consists of three subscales. The lowest score to be taken from the whole of scale is 40, and the highest score is 200. Regarding the items in the scale, it was stated that scores higher than 150 indicate a high level of self-directed learning readiness. The online learning readiness scale consists of 18 items in five different dimensions. The scale is five-point Likert type. In the statistical analysis of the data, arithmetic mean, median and percentile calculations, Kruskall Wallis analysis of variance, Mann Whitney U test were used. Chi-square analysis were used to evaluate whether there was a difference between categorical variables. The relationship between scale scores was evaluated with Spearman Correlation analysis.
Results: The students' mean self-learning readiness scores were 163.7±17.4 (min:89-max:200) and the mean of online learning readiness score was 65.4±11.4 (min:19-max:90). It was observed that there was no significant difference between their genders, classes and scale scores (p>0.05). It was determined that %22.0 of all students were below 150 points, which is considered as the cut-off point for self-learning readiness level. In scoring weighted according to the number of items, the score obtained from the "Willingness" subscale of the self-learning scale was the highest. The lowest score among the items of self-learning scale were “I use my time well” and “my management skills are good”. In the online learning scale weighted scoring according to the number of items, the score obtained from the "self-directed learning" subscale was the highest. While the item with the lowest score among the items of this scale was “I was not distracted by other online activities (instant messaging, surfing the Internet).
Conclusions: It has been observed that %80 of our students have high self-learning readiness and readiness for online learning. However, it would be beneficial to determine the areas where our students have low scores and to guide them on these issues.

Keywords

Self-Learning, Online Learning, Distance Education, Medical Student

Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Kendi Kendine Öğrenmeye ve Çevrimiçi Öğrenmeye Yönelik Hazırbulunuşluklarının Değerlendirilmesi

Abstract

Amaç: Bilgi ve iletişim teknolojilerinde özellikle internette yaşanan hızlı gelişim eğitim alanında da etkisini göstermiştir. Öğrenme artık eğitim kurumları ile sınırlı değildir. Yaşadığımız pandemi süreci de bunu göstermiştir. Günümüzde “kendini geliştirme” ve “yaşam boyu öğrenme” becerilerine sahip bireyler, hızla değişimlere ayak uydurup toplumun gereksinimlerini karşılayabilmektedir. Çalışmada Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinin kendi kendine öğrenmeye ve çevrimiçi öğrenmeye yönelik hazır bulunuşluklarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Araştırma tanımlayıcı bir çalışmadır. Çalışmanın verileri Ocak 2021’de toplanmıştır. Dönem 1’ de 218 (%57.8), Dönem 2’de 159 (%47.0), Dönem 3’de 87 (%26.7), Dönem 4’de 51 (%16.5), Dönem 5’de 156 (%54.2) ve dönem 6’da 62 (%21.2) öğrenci çalışmaya katılmıştır. Anket formu google anketi olarak hazırlanmış ve linki öğrencilerle paylaşılmıştır. Anket formu altı demografik soru, kendi kendine öğrenmeye hazır bulunuşluk (KKÖH) ve çevrimiçi öğrenme hazır bulunuşluluk (ÇİÖH) ölçeklerinden oluşmaktadır. KKÖH ölçeği, 40 maddeli ve 5’li likert tipi bir ölçektir. Üç alt ölçekten oluşmaktadır. KKÖH bütününden alınacak en düşük puan 40, en yüksek puan ise 200’dür. Ölçekte yer alan maddelere ilişkin olarak 150’den yüksek puanların özyönetimli öğrenme hazırbulunuşluk düzeyinin yüksek olduğunu gösterdiği belirtilmiştir. ÇİÖH ölçeği beş farklı boyutta yer alan 18 maddeden oluşmaktadır. Ölçek beşli likert tipindedir. Verilerin
istatistiksel analizinde aritmetik ortalama, ortanca ve yüzdelik hesapları, Kruskall Wallis varyans analizi, Mann Whitney U testi ve kategorik değişkenler arasında fark olup olmadığını değerlendirmek için Ki Kare analizi kullanılmıştır. Ölçek puanları arasındaki ilişki durumu Spearman Korelason analizi ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Öğrencilerin KKÖH puan ortalamaları 163,7±17,4 (min:89-max:200); ÇİÖH puan ortalamaları 65,4±11,4 (min:19-max:90) dür. Cinsiyetleri ve sınıfları ile ölçek puanları arasında anlamlı fark olmadığı görülmüştür (p>0.05). Tüm öğrencilerin %22.0’ının kendi kendine öğrenmeye hazırbulunuşluk düzeyi için kesim puanı olarak kabul edilen 150 puanın altında olduğu tespit edilmiştir. Madde sayılarına göre ağırlıklandırılmış puanlamada kendi kendine öğrenme ölçeğinin “İsteklilik” alt ölçeğinden alınan puanı en yüksektir. Kendi kendine öğrenme ölçeği maddeleri içinde en düşük puanı zamanımı iyi kullanırım ve yönetme becerilerim iyidir maddesi almıştır. Çevrimiçi öğrenme ölçeğinde madde sayılarına göre ağırlıklandırılmış puanlamada “özgüdümlü öğrenme” alt ölçeğinden alınan puan en yüksektir. Bu ölçeğin maddeleri içinde en düşük puanı alan madde çevrimiçi öğrenirken diğer çevrimiçi faaliyetlerden (anlık mesajlaşma, internette dolaşma) dolayı dikkatim dağılmaz olmuştur. Öğrenciler, öğretim yöntemleri içinde %44.7 ile yüzyüze eğitimi, %10,4’le online eğitimi ve %44,1 ile hibrit eğitimi tercih ettiklerini söylemiştir. Tercih ettikleri öğretim yöntemleri ile KKÖH puanları arasında fark yokken ÇİÖH puanları arasında anlamlı fark olup yüz yüze öğrenmeyi tercih eden öğrencilerin puanları daha düşük bulunmuştur (p<0.001).
Sonuç: Öğrencilerimizin %80’inin kendi kendine öğrenmeye hazırbulunuşlarının yüksek olduğu ve çevrimiçi öğrenmeye hazır bulunuşluklarının olduğu görülmüştür. Ancak öğrencilerimizin düşük puan aldıkları alanların belirlenerek bu konularda rehberlik edilmesi faydalı olacaktır.

Keywords

Kendi Kendine Öğrenme, Çevrimiçi Öğrenme, Uzaktan Eğitim, Tıp Öğrencisi

References

• 1. Soran H, Akkoyunlu B, Kavak Y. Yaşam Boyu Öğrenme Becerileri ve Eğiticilerin Eğitimi Programı: Hacettepe Üniversitesi Örneği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2006;(30):201–210.
• 2. Şenyuva E, Kaya H. The correlation Between Self-directed Learning Readiness and Web-based Learning in Nursing Students: A Study Conducted in Turkey. The New Educational Review 2015;41:98-107.
• 3. Selvi K. Kendi Kendine Öğrenme. Pegem Akademi, Ankara; Şubat 2020 (2. Baskı)
• 4. Wiley K. Effects of a self-directed learning project and preference for structure on self-directed learning readiness. Nurs. Res. 1983;32:181–185.
• 5. Eroğlu M, Özbek R. Kendi Kendine Öğrenmeye İlişkin Yapılan Araştırmaların Değerlendirilmesi. International Academic Research Congress 2017 Özet kitabı; s:522-531.
• 6. Örs M. The Self-Directed Learning Readiness Level of the Undergraduate Students of Midwife and Nurse in Terms of Sustainability in Nursing and Midwifery Education. Sustainability 2018;10(10):3574.
• 7. Karabulut N, Gürçayır D, Kavuran E, Yaman Y. Hemşirelik Öğrencilerinin Kendi Kendine Öğrenmeye Hazıroluş Düzeyleri ve Etkileyen Faktörler. Gümüşhane Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi 2015;4(1):1-14.
• 8. Gürçayır D, Yaman Aktaş Y, Kavuran E, Karabulut N. Evaluation of the self-directed learning readiness of different healthcare profession students in Turkey. Kontakt 2019; 21(2):151–156.
• 9. Doğan P, Tarhan M, Sunal N. Hemşirelik Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri ile Kendi Kendine Öğrenmeye Hazır Oluşluk Düzeyleri Arasındaki İlişki ve Etkileyen Faktörler. DEUHFED 2018;11(3):233-240.
• 10. Yurdal MO, Gencel İ. The Relationship Between The Attitudes of Medical School Students Towards Problem-Based Learning and Their Self-Directed Learning Readiness. Eğitimde Kuram ve Uygulama 2016;12(3): 695-706.
• 11. Demirören M, Turan S, Öztuna D. Medical students’ self-efficacy in problem-based learning and its relationship with self-regulated learning, Medical Education Online 2016;21:1, 30049.
• 12. Toraman Ç, Yurdal MO, Aytuğ Koşan AM, Baş B. The Relationship between Motivational Persistence, Self-Directed Learning Readiness and Achievement Goal Orientations of Medical Students. Tıp Eğitimi Dünyası 2021;20(62):123-138.
• 13. Soliman M, Al-Shaikh G. Readiness for Self-Directed learning among first year Saudi Medical students: A descriptive study. Pak J Med Sci. 2015;31(4):799-802.
• 14. AlRadini F, Ahmad N, Ejaz Kahloon L, Javaid A, Al Zamil N. Measuring Readiness for Self-Directed Learning in Medical Undergraduates. Adv Med Educ Pract. 2022;13:449-455.
• 15. Yang C, Zhu Y, Jiang H, et al Influencing factors of self-directed learning abilities of medical students of mainland China: a cross-sectional studyBMJ Open 2021;11:e051590.
• 16. Kar SS, Premarajan KC, Ramalingam A, Iswarya S, Sujiv A, Subitha L. Self-directed learning readiness among fifth semester MBBS students in a teaching institution of South India. Educ Health (Abingdon) 2014;27(3):289-92.
• 17. Leatemia LD, Susilo AP, van Berkel H. Self-directed learning readiness of Asian students: students perspective on a hybrid problem based learning curriculum. Int J Med Educ. 2016;7:385-392.
• 18. Abraham RR, Fisher M, KamathA, Izzati TA, Nabila S, Atikah NN.Exploring first‑year undergraduate medical students’ self‑directed learning readiness to physiology. Adv Physiol Educ 2011;35:393-5.
• 19. Shankar R, Bajracharya O, Jha N, Gurung SB, Ansari SR, Thapa HS. Change in medical students' readiness for self-directed learning after a partially problem-based learning first year curriculum at the KIST medical college in Lalitpur, Nepal. Educ Health (Abingdon). 2011;24(2):552.
• 20. Gyawali S, Jauhari AC, Ravi Shankar P, Saha A, Ahmad M. Readiness for self directed learning among first semester students of a medical school in Nepal. J Clin Diagnostic Res. 2011;5:20–3.
• 21. Madhavi KVP, Madhavi BD. International Journal of Community Medicine and Public Health 2017; 4(8):2836-2840.
• 22. Huang, H.M. (2002). Toward Constuctivism for Adult Learners in Online Learning Environments. British Journal of Educational Technology, 33(1), 27-37
• 23. İlhan M. Çetin B. Çevrimiçi Öğrenmeye Yönelik Hazır Bulunuşluk Ölçeği’nin (ÇÖHBÖ) Türkçe Formunun Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama 2013; 3(2): 73-101.
• 24. Fisher M, King J, Tague, G. Development of Self-directed Learning Readiness Scale for Nursing Education. Nurse Education Today 2001:21:516-525
• 25. Kocaman, G, Dicle A, Üstün, B, Çimen S. (2006). Kendi Kendine Öğrenmeye Hazıroluş Ölçeği: Geçerlik Güvenirlik Çalısması. DEÜ 3. Aktif Eğitim Kurultay Kitabı, izmir, 3–4 Haziran, 245–256.
• 26. Fisher M, King J. (2010) The self-directed learning readiness scale for nursing education revisited: A confirmatory factor analysis, Nurse Education Today, 30, pp.44-48.
• 27. Hung ML, Chou C, Chen CH, Own, ZY. (2010). Learner readiness for online learning: Scale development and student perceptions. Computers & Education, 55(3), 1080-1090. https://doi.org/10.1016/j.compedu.2010.05.004
• 28. Yurdugül H, Sırakaya D. Çevrimiçi Öğrenme Hazır Bulunuşluluk Ölçeği: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Eğitim ve Bilim 2013;38(169): 391-406.
• 29. Owen TR. Self-directed learning in adulthood: A literature review; US. Depertmant of Education, Morehead State University: Morehead, KY, USA, 2002; pp. 1–5, ISBN:N/A.
• 30. Kaufman DM. ABC of learning and teaching in medicine: Applying educational theory in practice. BMJ. 2003; 326: 213-16.
• 31. Karimi S (2016). Do learners’ characteristics matter? An exploration of mobile-learning adoption in self-directed learning. Comput Hum Behav 63: 769–776. DOI: 10.1016/j.chb.2016.06.014.
• 32. Nadi MA, Sadjadian I (2011). Validation of a Self-directed Learning Readiness Scale for medical and dentistry students. Iranian J Med Educ 11(2): 174–182.
• 33. Hannafin MJ, Land SM. Technology and student-centered learning in higher education: Issues and practices. Journal of Computing in Higher Education, 2000;12(1), 3-30. https://doi.org/10.1007/BF03032712
• 34. Topal Deveci A. Examination of University Students’ Level of Satisfaction and Readiness for E-Courses and the Relationship between Them. European Journal of Contemporary Education 2016; 15(1): 7-23.
• 35. Kayaoğlu MN. Dağ Akbaş R. Online Learning Readiness: A Case Study in the Field of English for Medical Purposes. Participatory Educational Research (PER), Special Issue 2016-IV;212-220.
• 36. Sakal M. Çevrimiçi Öğrenmede Öğrencilerin Hazırbulunuşluk Düzeylerinin Demografik Özelliklerine Göre İncelenmesi. Sosyal Ve Beşeri Bilimler Araştırmaları Dergisi 2017; 18(39); 81-102.
• 37. Ghulam Murtaza Rafique, Khalid Mahmood , Nosheen Fatima Warraich , Shafiq Ur Rehman. Readiness for Online Learning during COVID-19 pandemic: A survey of Pakistani LIS students Journal of academic librarianship 2021 May;47(3):102346. doi: 10.1016/j.acalib.2021.102346. Epub 2021 Mar 1.