Background: Tele-health and telemedicine have become frequent applications of health care delivery systems after the SARS CoV-2019 (COVID19) pandemic. World Health Organization (WHO) defines tele-health as “The delivery of health care services, where distance is a critical factor, by all health care professionals using information and communication technologies for the exchange of valid information for diagnosis, treatment and prevention of disease and injuries, research and evaluation, and for the continuing education of health care providers, all in the interests of advancing the health of individuals and their communities.” Telemedicine, on the other hand, is “the transfer of medical information from one side to another via electronic communication systems to improve a patient's clinical health status Although telemedicine is actually a sub-title of telehealth, these two words are used synonymously and “telemedicine” is more popular. The aim of this manuscript is to share the definitions related to the subject with the readers; and to present exemplary experiences in integrating telemedicine education into the curriculum of undergraduate and postgraduate medical education programs.
Methods: This is a traditional review article focusing on the definitions of telemedicine and related concepts at the beginning. After sharing the historical process in the world and in our country, its advantages and limitations are discussed. Its relationship with the COVID-19 process is mentioned and it is emphasized that medical students should also have knowledge and experience in providing remote health services. The place of telemedicine in the medical education curriculum is shared with case studies.
Results: The use of technological opportunities and remote health service applications in the provision of health services are developing and becoming widespread. Telemedicine, with its advantages and limitations, is at the forefront of these developments. In addition to diagnosis and treatment procedures; education, counseling, and mentoring; even remote management of surgical interventions are possible. In addition to student satisfaction, it is also beneficial for patients.
Conclusion: Medical students and physicians need to be active users of these applications and play an important role in the education of their own staff and patients. Students must be well-trained in face-to-face patient management to be the providers of this form of service delivery, which becomes important in compulsory situations. Sample studies in the literature focus on adapting telemedicine to national and international competency frameworks. The situations in which telemedicine is used, its limitations, and its legal and ethical dimensions should be included in the curriculum and adapted to competencies.
Yoktur
Yoktur
Amaç: Tele-sağlık ve teletıp SARS CoV-2019 (COVID19) pandemisi sonrasında adını daha sık duyduğumuz sağlık hizmeti sunumu uygulamalarıdır. Dünya Sağlık Örgütü tele-sağlığı “Bireylerin ve toplulukların sağlığını geliştirmek amacıyla mesafenin kritik bir faktör olduğu durumlarda bilgi ve iletişim teknolojilerini kullanarak hastalık ve yaralanmaların teşhisi, tedavisi ve önlenmesi, araştırma, değerlendirme anları ve sağlık hizmeti sağlayıcılarının sürekli eğitiminde geçerli bilgi alış-verişi için sağlık çalışanları tarafından sağlık hizmetlerinin sunulması” olarak tanımlamaktadır. Teletıp ise “bir hastanın klinik sağlık durumunu iyileştirmek için elektronik iletişim yoluyla bir taraftan diğerine tıbbi bilgilerin aktarılmasıdır” Teletıp aslında tele-sağlığın bir alt başlığı olmasına rağmen günümüzde bu iki sözcük anlamdaş olarak kullanılmakta ve daha çok kabul görmektedir. Bu yazıda amaç konuyla ilgili tanımları okuyucularla paylaşmak; ayrıca mezuniyet öncesi ve sonrası tıp eğitimi programlarında teletıp eğitiminin müfredatla bütünleştirilmesi ile ilgili örnek deneyimleri sunmaktır.
Gereç ve Yöntem: Geleneksel derleme yöntemiyle hazırlanan bu yazıda öncelikle teletıp ve ilişkili kavramların tanımları anlatılmıştır. Dünyadaki ve ülkemizdeki tarihsel sürecin paylaşılmasının ardından avantajları ve kısıtlılıkları tartışılmıştır. COVID-19 süreciyle ilişkisine değinilmiş ve bu durumun uzaktan sağlık hizmetleri sunumu konusunda tıp öğrencilerinin de bilgi ve deneyim sahibi olmaları gerektiği vurgulanmıştır. Teletıbbın tıp eğitimi müfredatındaki yeri örnek çalışmalarla paylaşılmıştır.
Bulgular: Sağlık hizmetleri sunumunda teknolojik olanakların kullanımı ve uzaktan sağlık hizmeti uygulamaları gelişmekte ve yaygınlaşmaktadır. Avantajları ve kısıtlılıkları ile teletıp bu gelişmelerin öncüsüdür. Tanı ve tedavi işlemlerinin yanında eğitim, danışmanlık, yönderlik; hatta uzaktan cerrahi girişimlerin yönetimi mümkündür. Öğrenci memnuniyetinin yanı sıra hastalar için de yaralıdır.
Sonuç: Tıp öğrencilerinin ve hekimlerin bu uygulamalar konusunda etkin bir kullanıcı olması, kendi personelleri ve hastalarının eğitimi konusunda önemli rol oynaması gerekmektedir. Zorunlu hallerde önemli hale gelen bu hizmet sunumu biçimi için öğrencilerin yüz yüze hasta yönetimi konusunda iyi yetişmiş olması gereklidir. Alan yazındaki örnek uygulamalar teletıp uygulamalarını ulusal ve uluslararası yeterlilik çerçevelerine uyarlamaya odaklanmıştır. Teletıbbın kullanıldığı durumlar, kısıtlılıkları, yasal ve etik boyutları müfredat içeresinde yer almalı, yeterlilik çerçevelerine uyarlanmalıdır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Medical Education |
Journal Section | Review |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2024 |
Submission Date | September 20, 2023 |
Published in Issue | Year 2024 Volume: 23 Issue: 70 |