THE EFFECTS OF SOCIAL MEDIA ON DEMOCRACY AND THE CONCEPT OF E-DEMOCRACY IN THE CONTEXT OF THEIR RELATIONSHIP WITH PUBLIC SPACE AND PUBLIC OPINION

Year 2024, , 529 - 547, 15.10.2024

Vahap Göksu

https://doi.org/10.58702/teyd.1519916

Abstract

The fact that representative democracy is based on the representation system in terms of its operating principles has brought about a number of legitimacy crises that lead to the exclusion of a significant segment of the public from political processes and democratic participation activities. In order to overcome the current representation and participation crises, it is a necessity for citizens to be more present in the public sphere and in decision-making processes. In a society composed of individuals who are more informed about public opinion and can express their opinions freely, political decisions will be made through more democratic processes. The fact that the institutions of representative democracy experience deficiencies in providing tools that will enable citizens to participate in the decision-making processes has led to a search for new tools and environments in this regard. In this context, social media is thought to have some qualities that can be a solution to these searches. Social media, which is widely used in almost every aspect of individual and social life, affects all political, cultural and economic systems within the framework of its own operating principles. The existence of social media's potential to create a public negotiation space due to its interaction-based features offers citizens new opportunities to participate in democratic processes. It is now thought that public opinion and the public sphere can also be formed through social media platforms and internet networks. This situation has led to the reshaping of democratic processes and even democracy itself as a whole, and the emergence of a new understanding of democracy connected to the internet and social media. In the study, a descriptive analysis was conducted based on a literature review on the relationship of social media with public opinion, public space and democracy.

Keywords

Social Media, Democracy, Public Opinion, Public Space, E-democracy

KAMUSAL ALAN VE KAMUOYU İLE İLİŞKİSİ BAĞLAMINDA SOSYAL MEDYANIN DEMOKRASİYE ETKİLERİ VE E-DEMOKRASİ KAVRAMI

Abstract

Temsili demokrasinin işleyiş prensipleri açısından temsil sistemine dayanması, halkın önemli bir kesiminin siyasal süreçlerden ve demokratik katılma faaliyetlerinden dışlanmasına yol açan bir takım meşruluk krizlerini de beraberinde getirmiştir. Yaşanan temsil ve katılma krizlerinin aşılabilmesi için yurttaşların kamusal alanda ve karar alma süreçlerinde daha fazla varlık göstermesi bir zorunluluk olarak karşımıza çıkmaktadır. Kamuoyu hakkında daha çok bilgilendirilmiş ve kanaatlerini özgürce dile getirebilen bireylerden oluşan bir toplumda siyasal kararlar da daha demokratik süreçlerden geçerek alınmış olacaktır. Temsili demokrasinin kurumlarının vatandaşların söz konusu karar alma süreçlerine katılımını sağlayacak araçları sunmada eksiklikler yaşaması, bu konuda yeni araç ve ortam arayışlarına neden olmuştur. Bu bağlamda sosyal medyanın bu arayışlara çözüm olabilecek birtakım niteliklere sahip olduğu düşünülmektedir. Bireysel ve toplumsal yaşamın her alanında yaygın bir biçimde kullanılan sosyal medya, siyasal, kültürel ve ekonomik bütün sistemleri de kendi çalışma prensipleri çerçevesinde etkilemektedir. Sosyal medyanın etkileşime dayalı özellikleri nedeniyle kamusal müzakere alanı oluşturma potansiyelinin varlığı, demokratik süreçlere katılma açısından yurttaşlara yeni imkânlar sunmaktadır. Artık kamuoyu ve kamusal alanın sosyal medya platformları ve internet ağları üzerinden de oluşabileceği düşünülmektedir. Bu durum demokratik süreçlerin ve hatta bütünüyle demokrasinin kendisinin de yeniden şekillenmesine, internet ve sosyal medya bağlantılı yeni bir demokrasi anlayışının ortaya çıkmasına neden olmuştur. Çalışmada sosyal medyanın, kamuoyu, kamusal alan ve demokrasi ile ilişkisi üzerine literatür taramasına dayalı bir betimsel analiz yapılmıştır.

Keywords

Sosyal Medya, Demokrasi, Kamuoyu, Kamusal Alan, E-demokrasi

References

• Acar, H. (2022). Jürgen Habermas ve Hannah Arendt’in kamusal alan yaklaşımlarının karşılaştırmalı analizi. Kamu Yönetimi ve Politikaları Dergisi, 3(1), 43-60.
• Aktaş, H. (2004). Bir siyasal iletişim aracı olarak internet. Tablet Kitabevi.
• Altınok, R. (2001). İnternet, demokrasi ve devlet. Türk İdare Dergisi, 73(433), 137-166.
• Andrejevic, M. (2014). The big data divide. International Journal of Communication, 8, 1673-1689.
• Arık, E. (2013). Sıradan insanın yükselişi: Sosyal medya şöhretleri. İletişim ve Diplomasi Dergisi, 1, 97-112.
• Aström, J. (2001). Should democracy online be quick, strong, or thin?. Communications of the ACM, 44(1), 49-51.
• Aydoğan, F. (2011). Küresel medya. Beta Yayınları.
• Barber, B. R. (2004). Which technology and which democracy?. H. Jenkins ve D. Thorburn (Ed.), Democracy and new media (s. 33- 47) içinde. MIT Press.
• Benhabib, Ş. (1996). Kamu alanı modelleri. Cogito Dergisi, 8, 238-258.
• Benhabib, Ş. (1999). Müzakereci bir demokratik meşruiyet modeline doğru. Ş. Benhabib (Ed.) ve Z. Gürata, C. Gürsel (Çev.). Demokrasi ve farklılık siyasal düzenin sınırlarının tartışmaya açılması (s. 101-139) içinde. Demokrasi Kitaplığı.
• Boyd, D. M. ve Ellison, N. B. (2007). Social network sites: Definition, history, and scholarship. Journal of Computer Mediated Communication, 13(1), 210-230.
• Castells, M. (2001). The internet galaxy. Oxford University Press.
• Castells, M. (2016). İletişim gücü. (E. Kılıç, Çev.). İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları. (Orijinal eserin basım tarihi 2009).
• Constantinides, E. ve Fountain, S. (2008). Web 2.0: Conceptual foundations and marketing ıssues. Journal of Direct, Data and Digital Marketing Practice, 9(3), 231-244.
• Curran, J. (2002). Medya ve demokrasi: Yeniden değer biçme, medya, kültür ve siyaset. (S. İrvan, Çev.). Alp Yayınevi.
• Dahl, R. A. (2010). Demokrasi üstüne. (B. Kadıoğlu, Çev.). Phoenix Yayınevi.
• Dijk, J. V. (2006). The network society. Sage Publications.
• Doğanay, Ü. (2003). Demokratik usuller üzerine yeniden düşünmek. İmge Kitabevi.
• Erdoğan, M. (2012). Müzakereci demokrasi ve sınırları. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(22), 25-43.
• Ersöz, S. ve Meral, P. S. (2007). İnternet okuryazarlığı ve dijital uçurum. N. Türkoğlu, M. Cinman-Şimşek (Ed.), Medya okuryazarlığı (s. 247-265) içinde. Kalemus Yayınları.
• Evans, D. (2008). Social media and marketing: An hour a day. Wiley Publishing.
• Fernback, J. (1997). The individual within the collective: Virtual ideology and the realization of collective principles. S. Jones (Ed.), Virtual culture: Identity and communication in cybersociety (s. 36-54) içinde. Sage Publications.
• Fox, C. J. ve Miller, H. (1995). Postmodern public administration: Toward discourse. Sage Publications.
• Fraser, N. (2004). Kamusal alanı yeniden düşünmek: Gerçekte var olan demokrasinin eleştirisine bir katkı. M. Özbek (Ed.), Kamusal alan (s. 103-133) içinde. Hil Yayınları.
• Geray, H. (2003). İletişim ve teknoloji uluslararası birikim düzeninde yeni medya politikaları. Ütopya Yayınları.
• Gökce, O. ve Örselli, E. (2012). E-demokrasi: Vatandaşların siyasete ilgilerinin ve katılımlarının artırılmasının bir aracı mı?. M. Yıldız ve M. Z. Sobacı (Ed.), E-devlet kamu yönetimi ve teknoloji ilişkisinde güncel gelişmeler (s. 39-64) içinde. Nobel Yayınevi.
• Gökce, O. ve Göksu, V. (2013). Kamusal alan. O. Gökce (Ed.), Siyaset sosyolojisi (s. 215-251) içinde. Çizgi Kitabevi.
• Greiff, P. (2000). Deliberative democracy and group representation. Social Theory and Practice, 26(3), 397-415.
• Grimmelikhuijsen, S. G. ve Meijer, A. (2015). Does twitter increase perceived police legitimacy?. Public Administration Review, 75(4), 598-607.
• Guedes, O. (2002). New technologies, democracy and social movement [Sempozyum]. Globalism and Pluralism Conference, Montreal, Kanada.
• Guehenno, J. M. (1998). Demokrasinin sonu. (M. E. Özcan, Çev.). Dost Yayınevi.
• Güngör, S. (2017). Siyasetin @ hali: Dijital çağda siyasal katılım. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 22 (Kayfor15 Özel Sayısı), 2259-2273.
• Güngör, S. (2014). E-Demokrasi: Umutlar ve riskler. İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (39), 67-89
• Habermas, J. (1995). Kamusal alan: Ansiklopedik bir makale. (N. Erol, Çev.). Birikim, (70), 62-66.
• Hamelink, C. (1991). Enformasyon devriminden sonra yaşam sürecek mi?. (Y. Kaplan, Çev. ve Ed.). Enformasyon devrimi efsanesi (s. 257-277) içinde. Rey Yayınları.
• Holden, B. (2007). Liberal demokrasiyi anlamak. (H. Bal, Çev.). Liberte Yayınları.
• Johnson, J. A. (2006). The illiberal culture of e-democracy. Journal of E-Government, 3(4), 85-112.
• Kampen, J. ve Snijkers, K. (2003). E-democracy: A critical evaluation of the ultimate e-dream. Social Science Computer Review, 21(4), 491-496.
• Kapani, M. (2004). Politika bilimine giriş. Bilgi Yayınevi.
• Kaplan, A. M. ve Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of social media. Business Horizon, 53, 59-68.
• Karadağ, A. (2003). Kamusal alan modelleri: Çoğulcu perspektiften bir değerlendirme. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 58(03), 171-195. https://doi.org/10.1501/SBFder_0000001653
• Karapınar, K. (2006). Türkiye’de sayısal platform yayıncılığı ve digitürk beklentiler ve sorunlar. Yeni İletişim Ortamları ve Etkileşim Uluslararası Konferansı Kitabı. Marmara Üniversitesi İletişim Fakültesi Yayınları.
• Kellner, D. (2004). Tabandan küreselleşme: Radikal demokratik bir teknopolitikaya doğru. M. Özbek (Ed.), Kamusal alan (s. 715-735) içinde. Hil Yayınları.
• Köse, H. (2007). Küresel akıntıya karşı sivil arayışlar: Alternatif medya. Yirmidört Yayınları.
• Lariscy, R. W., Avery, E., Johnson, K. D. ve Sweetser, P. H. (2009). Research in brief an examination of the role of online social media in journalists source mix. Public Relations Review, 35(3), 314-316.
• Lasswell, H. D. (1958). Politics: Who gets, what, when, how. Meridian Books.
• Lenihan, D. G. (2005). Realigning governance: From e-government to e-democracy. M. Khosrow (Ed.), Practicing e-government: A global perspective (s. 250-287) içinde. İdea Grup Publishing.
• McQuail, D. (2004). Overview of the Handbook. J. D.H. Downing vd. (Ed.), The sage handbook of media studies (s. 1-16) içinde. Sage Publications Inc.
• Mergel, I. (2013). Socıal media in the public sector. John Wiley and Sons.
• Morrisett, L. (2004). Technologies of freedom?. H. Jenkins ve D. Thorburn (Ed.), Democracy and new media (s. 21-31) içinde. The MIT Press.
• Özkaya, B. (2013). Ağ toplumunun omurgası olarak internetin demokrasi ve kamusal alan açısından değerlendirilmesi. A. Algül ve N. Üçer (Ed.), Yeni medyada demokrasi (s. 135-164) içinde. Literatür Yayınları.
• Porter, D. (1997). İnternet culture. Routledge.
• Rheingold, H. (2000). The virtual community: Homesteading on the electronic frontier. MIT Press.
• Sezer, D. (1972). Kamuoyu ve dış politika. AÜSBF Yayınları.
• Sitembölükbaşı, Ş. (2003). İletişim teknolojisindeki yenilikler ve temsili demokrasinin geleceği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2, 193-213.
• Slevin, J. (2003). The internet and society. Polity Press.
• Temizel, H. (2008). Kamuoyu kuramları ve kamuoyu oluşumunda kitle iletişim araçları. Sosyal Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 8(15), 126-146.
• Tilly, C. (2004). Social movements 1768-2004. Paradigm Publishers.
• Timisi, N. (2003). Yeni iletişim teknolojileri ve demokrasi. Dost Kitabevi.
• Tolbert, C. J. ve Mosserberg, K. (2006). The Effects of the e-government on trust and confidence in government. Public Administration Review, 66(3), 354-369.
• Unat, A, N. (1988). Türkiye’de toplumsal değişme, piyasa araştırmaları ve kamuoyu yoklamaları [Sempozyum]. Kamuoyu Araştırmaları Birinci Uluslararası Sempozyumu, Ankara, Türkiye.
• Underwood, M. (2002). Kamusal alan olarak internet. Cogito Dergisi, 30(137), 120-142
• Whittaker, J. (2004). The cyberspace handbook. Routledge.
• Wilhelm, A. G. (2000). Democracy in the digital age. Routledge.
• Yükselbaba, Ü. (2008). Kamusal alan modelleri ve bu modellerin bağlamları. İÜHFM 66(2), 227-272.