Mersin ilindeki sağlık kurumlarında çalışan sağlığı ve güvenliği uygulamalarının değerlendirilmesi

Year 2018, Volume: 16 Issue: 1, 24 - 33, 30.04.2018

Gülden Ersöz Ali Koray Kenziman Hakkı Aktaş , A. Öner Kurt

https://doi.org/10.20518/tjph.458199

Abstract

Amaç: Bu çalışmada Mersin İlinde hizmet sunan kamu ve özel sağlık kurumlarında, çalışan sağlığı ve güvenliği uygulamalarının değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntem: Tanımlayıcı tipteki bu çalışmanın verileri Eylül 2015 tarihinde bir anket formu aracılığıyla toplandı. Araştırmaya Mersin İl merkezi ve ilçelerinde hizmet veren ikinci ve üçüncü basamak 34 sağlık kurumu alındı. Bulgular: İşçi sağlığı ve iş güvenliği hizmetleri çalışan sayısına göre değerlendirildiğinde sağlık çalışanlarının %10.1’i yeterli süre işyeri hekimliği hizmeti ve %0.8’i yeterli süre iş sağlığı ve güvenliği uzmanı hizmeti alabiliyordu. Hem işyeri hekimi hem de iş güvenliği uzmanı birlikte değerlendirildiğinde, sağlık çalışanlarının sadece %0.8’i yeterli süre hizmet alabiliyordu. Çalışanların %52.9’unun 2014 yılı içinde periyodik muayeneleri yapılmıştı. Kurumlarının %94.1’inde risk değerlendirmesi yapılmıştı. Sonuç: Mersin İlinde sağlık çalışanlarının sadece yüzde birine işyeri hekimi ve iş güvenliği uzmanınca yeterli süre işçi sağlığı ve iş güvenliği hizmetinin sunulması büyük bir eksikliktir.

Keywords

Sağlık çalışanı, iş sağlığı, iş güvenliği, hastaneler

An assessment of health and safety practices for employees at health care institutions within the city of Mersin

Abstract

Objective: The aim of this research was to assess employee health and safety practices, in public and private healthcare institutions providing services in the city of Mersin. Methods: The data of this descriptive study was collected through questionnaires conducted in September 2015. Thirty-four healthcare institutions in total were included for this work. These institutions have been providing second and third tier health services for the city center, as well as the surrounding districts of Mersin. Results: When assessed in terms of the number of employees in occupational health and work safety services, only 10.1% of health workers were found to have satisfactory access to occupational physicians, whereas only 0.8% received enough support from occupational health and safety experts. When the access to both the occupational physicians and the occupational health and safety experts were evaluated together, only 0.8% of the health workers were found to be able to receive adequate contact time. In 2014, 52.9% of the employees were examined periodically and 94.1% of the institutions had established risk assessments. Conclusion: In Mersin, only 1% of the health workers are provided with occupational health and work safety services for a sufficient period of time by occupational physicians and occupational health and safety experts. This has been highlighted as a major shortcoming.

Keywords

Employee health, occupational health, occupational safety

References

• 1. Healthworkers: A global profile. Chapter 1. In: The World Health Report 2006: Working Together For Health. World Health Organization 2006; p: 1-3.
• 2. Dünya Sağlık Örgütü/ İş sağlığı – Sağlık Çalışanları [İnternet]. Erişim adresi: http://www.who.int/occupational_health /topics/hcworkers/en/.Erişim tarihi: 01 Şubat 2016.
• 3. T.C. Sağlık Bakanlığı sağlık istatistikleri yıllığı 2014. Erişim adresi: http://ekutuphane.sagem.gov.tr/kitaplar /saglik_istatistikleri_yilligi_2014.pdf. Erişim tarihi: 01 Şubat 2016.
• 4. Alli BO. Fundamental Principles of Occupational Health and Safety [online]. Available at: http://www.ilo.org/wcmsp5/groups/pub lic/@dgreports/@dcomm/@publ/docum ents/publication/wcms_093550.pdf. Accessed February 12, 2016.
• 5. Bilir N, Yıldız AN. İş Sağlığı ve Güvenliği Kitabı, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 2014.
• 6. İLO 161 nolu sağlık hizmetlerine ilişkin sözleşme Uluslar Arası Çalışma Örgütü Ankara [internet]. Erişim adresi http://www.ilo.org/ankara/conventionsratified-by-turkey/WCMS_377304/lang-tr/index.htm. Erişim tarihi: 12 Şubat 2016.
• 7. İş sağlığı ve güvenliği kanunu. Kanun No:6331. RG Tarih: 30/06/2012, Sayı: 28339.
• 8. İş Sağlığı Ve Güvenliği Kanunu İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. Kanun No. 6645, Kabul Tarihi: 4/4/2015. RG Tarih: 23/04/2015, Sayı: 29335.
• 9. Yatırımların Proje Bazında Desteklenmesi İle Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. Kanun No. 6745. Kabul Tarihi: 20/8/2016. RG Tarih: 07/09/2016, Sayı 29824.
• 10. Sanayinin Geliştirilmesi Ve Üretimin Desteklenmesi Amacıyla Bazı Kanun Ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun. Kanun No. 7033, Kabul Tarihi: 18/6/2017: RG Tarih: 01/07/2017, Sayı: 30111.
• 11. Niu, S. ILO List of occupational diseases and health care workers, African Newsletter on Occupational Health and Safety, 2010;20: 4-9.
• 12. Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezi/ İşyeri güvenliği ve sağlık konuları [İnternet].Erişim adresi: http://www.cdc.gov/niosh/topics/health care/. Erişim tarihi: 12 Şubat 2016.
• 13. Occupational health. A manual for primary health care workers. World Health Organization Cairo 2001. WHOEM/OCH/085/E/L/04.01/2000.
• 14. Oğan H. Sağlık Çalışanları İçin İşçi Sağlığı ve güvenliği, Türk Tabipler Birliği [İnternet]. Erişim adresi:www.saglikcalisanisagligi.org/tezl er2/scskitabi.pdf.Erişim tarihi: 15 Şubat 2016.
• 15. Zero accident vision. (2017, February 21). OSHWiki, . Erişim tarihi: 25/09/2017 Erişim adresi: https://oshwiki.eu/index.php?title=Zero_ accident_vision&oldid=246958.
• 16. İş sağlığı ve güvenliğine ilişkin işyeri tehlike sınıfları tebliğinde değişiklik yapılmasına dair tebliğ. RG Tarih: 18/04/2014, Sayı: 28976.
• 17. İşyeri hekimi ve diğer sağlık personelinin görev, yetki, sorumluluk ve eğitimleri hakkında yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. RG Tarih: 18/12/2014, Sayı: 29209.
• 18. İş güvenliği uzmanlarının görev, yetki, sorumluluk ve eğitimleri hakkında yönetmelikte değişiklik yapılmasına dair yönetmelik. RG Tarih: 30/04/2015, Sayı: 29342.
• 19. İş sağlığı ve güvenliği kurulları hakkında yönetmelik. RG Tarih: 18/01/2013, Sayı: 28532.
• 20. Türk Tabipleri Birliği çalışan sağlığı bildirgesi. Türk Tabipler Birliği Etik Bildirgeleri. Birinci Baskı, Mayıs 2010, Ankara. Türk Tabipleri Birliği Yayınları. s. 47-9.
• 21. Türk M. Bir üniversite hastanesi mikrobiyoloji laboratuvarlarında risk değerlendirmesi. Türk Tabipler Birliği Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi 2012;12 (43):27-43.
• 22. Abacıgil F, Ulu G, Pirinççi S, Arıkan A, Okyay P, Beşer E. Diş hekimliği fakültesi çalışanlarının hepatit B virüs enfeksiyonu konusunda bilgi düzeyleri ve uygulamaları. 18.Ulusal Halk Sağlığı Kongresi 2015, s. 354-5.
• 23. İş sağlığı ve güvenliği hizmetleri yönetmeliği. RG Tarih: 29/12/2012, Sayı: 28512.
• 24. Hastane afet ve acil planları (HAP) uygulama yönetmeliği. RG Tarih: 20/03/2015, Sayı: 29301.
• 25. Taşeronlaşmanın işçi sağlığına etkileri, Panel. 4. İşçi sağlığı ve güvenliği kongresi. 2-3-4 Aralık 2011 Ankara. s. 28-45.