Aşiret olarak da bilinen Sıraçlar, günümüzde orta Anadolu’da Tokat, Yozgat, Sivas ve Amasya’nın köylerinde yaşayan Beydili Türkmeni bir Kızılbaş/Alevi topluluktur. Sıraçların büyük çoğunluğu yaklaşık yüz elli yıl önce kurumsallaşmaya başlayan Anşa Bacılı Ocağı’na mensuptur. Sıraçlar, on dokuzuncu yüzyılın sonlarında Anşa bacının karizmatik önderliğinde yeni bir ocak kurmuşlardır. Ocağın açığa çıktığı 19. yüzyıl Osmanlı Devleti’nin Batılılaşma projelerini uyguladığı, hızlı, radikal ve iç içe geçmiş yapısal ve kültürel bir değişim sürecinden geçtiği ve buna bağlı krizlerle yüzleştiği bir geçiş anına/dönemine denk düşmektedir. 19. yüzyıl Osmanlı Devleti için geleneksel sosyal düzeni rasyonel düzene dönüştüren Batılılaşma projelerinden kaynaklı sosyal ve kültürel krizlerin, buna bağlı toplumsal hareketlerin yaşandığı bir geçiş dönemidir. Bu çalışma, Sıraçların, 19. yüzyılın başlarında, hem Kızılbaş ocaklarına hem de merkezî otoriteye karşı başlattıkları ve yeni bir ocağın ihdasıyla sonuçlanan sosyopolitik hareketlerini V. Turner’in sosyal dramalara dair yaklaşımından hareketle süreçsel olarak ele almak niyetindedir. Makalede modernleşmenin periferinin geleneksel kurumsal düzenini değiştiren etkileri karşısında Sıraçlar tarafından başlatılan kolektif ihlal hareketinin ayrı ve yeni bir hizip olarak Anşa Bacılı Ocağı’nı nasıl yapılandırdığı Osmanlı arşiv belgeleri ve 2010-2012 arasında gerçekleştirilen etnografik saha araştırmasından elde edilen veriler çerçevesinde süreçsel olarak değerlendirilmiştir. Saha araştırması ve arşiv belgelerinden elde edinilen veriler bu çalışmanın sorunsalına göre sınıflandırılmış ve yorumlanmıştır. Çalışmada Sıraç sosyopolitik hareketinin ihlal, kriz ve telafi aşamalarından geçerek ayrı bir ocak olarak kurumsallaştığı sonucuna ulaşılmıştır.
Sıraç, known as an Aşiret, is a Kızılbaş/Alevi community of Beydili Turkoman living in villages of Tokat, Yozgat, Sivas and Amasya in central Anatolia. Most of the Siraçi villages in Tokat-Zile and Yozgat-Çekerek belong to the ocak of Anşa bacı that began to institutionalize a hundred and fifty years ago. Sıraç Turkmens set up a new ocak during the leadership of Anşa bacı at the end of the nineteenth century. The 19th century, when the ocak was founded, coincided with a transition period in which the Ottoman Empire implemented Westernization projects, underwent a process of rapid, radical and intertwined structural and cultural change and faced with crises related to it. This study aims to explore socio-political movements initiated by Sıraçis at the beginning of the nineteenth century against both Kızılbaş ocaks and central authority and resulting in schism and establishment of a new ocak as a process according to V. Turner’s approach of social drama. How the movement initiated by Sıraçis was structured as a separate and new ocak is tried to be pointed out. The institutionalization of the ocak of Anşa Bacılı was analysed according to the data obtained from the Ottoman archival documents and the ethnographic fieldwork carried out in villages in the Zile/Tokat and Çekerek/ Yozgat between 2010 and 2012. As a result, it was concluded that Sıraç sociopolitical movement was institutionalized as a new and separate ocak through the stage of breach, crisis and redress
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | September 23, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Issue: 91 |
Bu dergide yayımlanan makaleler Creative Commons Attribution 4.0 ile lisanslanmıştır. Bu lisans, açık erişimli bir makalenin ticari olmayan bir şekilde tekrar kullanılmasına, yazar doğru atfedildiği sürece izin verir.