SINIF ÖĞRETMENLERİ ve VELİLERİN DESTEK EĞİTİM ODASI UYGULAMALARINA İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 1175 - 1197, 28.09.2022

Gamze Yılmaz , Sevda Yılmaz

https://doi.org/10.24315/tred.905973

Cited By: 2

Öz

Bu araştırmada, özel gereksinimli kaynaştırma öğrencilerinin aldığı destek eğitim hizmetlerinden biri olan destek eğitim odası uygulamasına ilişkin sınıf öğretmenleri ve veli görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma, destek eğitim odası uygulaması yapılan okullarda gerçekleştirilmiş olup, destek eğitim odasında destek eğitimi veren 25 sınıf öğretmeni ve destek eğitim odası uygulamasından yararlanan 25 öğrenci velisinin katılımıyla yürütülmüştür. Araştırma nitel araştırma yöntemlerinden biri olan durum çalışması deseni kapsamında yürütülmüştür. Araştırmada nitel araştırma çalışmalarında kullanılan yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmış, veriler yüz yüze görüşmeler yoluyla toplanmıştır. Araştırma sonucunda, sınıf öğretmenlerinin büyük bir bölümünün görev yaptıkları okulda özel olarak destek eğitim odası olmadığı, öğrencilere en fazla matematik ve Türkçe derslerinden destek eğitim verildiği, öğretmenlerin büyük bölümünün öğretim sürecinde anlatım yöntemini kullandığı ve öğretmenlerin büyük çoğunluğunun mevzuata yeterince hâkim olmadıkları sonucuna varılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Destek Eğitim Odası Uygulaması, Sınıf Öğretmeni, Veli

Kaynakça

• Akay, E. (2011). Kaynaştırma ortamındaki işitme engelli ilköğretim öğrencilerine sunulan destek eğitim odası sürecinin incelenmesi.Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Aral, N. ve Gürsoy, F. (2007). Özel eğitim gerektiren çocuklar ve özel eğitime giriş, İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Ataman, A. (2003). Özel gereksinimli çocuklar ve özel eğitim. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Aydın, A. (2015). Zihinsel yetersizliğe sahip öğrencilere destek eğitim odasında verilen eğitim hizmetlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Aziz, A. (2008). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri ve teknikler. Ankara: Nobel Yayınları.
• Batu, S. ve Uysal A. (2010). Günümüz sınıflarına özel gereksinimi olan çocukların katılımını destekleme. Gönül Akçamete (Ed.), Genel eğitim okullarında özel gereksinimi olan öğrenciler ve özel eğitim (3. baskı ss. 125-126) içinde, Ankara: Kök Yayıncılık.
• Berg B. ve Lune H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. (H. Aydın çev. Ed.).Konya: Eğitim Kitapevi.
• Demir, M. K. ve Açar, S. (2011). Kaynaştırma eğitimi konusunda tecrübeli sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 19(3), 719-732.
• Kargın, T. ve Sucuoğlu B. (2006). İlköğretimde kaynaştırma uygulamaları yaklaşımlar, yöntemler, teknikler. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Kaya, U. (2003). İlköğretim okulu yöneticilerinin, sınıf öğretmenlerinin ve rehber öğretmenlerin kaynaştırma ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarının incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Kış, H. (2013). Destek eğitim odalarındaki uygulamalara ilişkin rehber öğretmenler ve özel eğitim sınıf öğretmenlerinin görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Lal, S (2014). Parental and teachers’ opinion towards resource room service. Phd. scholar. Central Institute Of Education, Delhi University Ex. Faculty, Lady Irwin College, University Of Delhi, New Delhi.
• Metin, N. (2012). Özel gereksinimli çocuklar. Nilgün Metin (Ed.), Özel gereksinimli çocuklar (1. baskı ss. 9-378) içinde. Ankara: Maya Akademi Yayınları.
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2016). Destek eğitim odası kılavuz kitapçığı, Ankara: Özel Eğitim Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü, (http://orgm.meb.gov.tr. Erişim Tarihi: 23/09/2020).
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2017). Kaynaştırma/bütünleştirme yoluyla eğitim uygulamaları genelgesi, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı, (http://orgm.meb.gov.tr. Erişim Tarihi: 23/09/2020).
• Milli Eğitim Bakanlığı. (2020). Özel eğitim hizmetleri yönetmeliği. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı, (http://orgm.meb.gov.tr. Erişim Tarihi: 23/09/2020).
• Özaydın, L. ve Çolak, A. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ve okul öncesi eğitimde kaynaştırma eğitimi hizmet içi eğitim programına ilişkin görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 189-226.
• Özbey, Ç. (2009). Özel çocuklar ve terapi yöntemleri. İstanbul: İnkılâp Yayınları.
• Özgür, İ. (2015). İlk ve ortaöğretimde kaynaştırma uygulamaları. Adana: Karahan Yayınları.
• Semiz, N. (2018). Özel gereksinimli öğrencilere yönelik destek eğitim odası uygulamalarına ilişkin öğretmen ve aile görüşlerinin belirlenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Bolu.
• Somaily, Z. ve Rahman, A. (2012). Parents of students with learning disabilities attitudes towards resource room. International Interdisciplinary Journal of Education, 1, 1-5.
• Talas, S. ve diğerleri. (2016). Destek eğitim odaları ve öğretmenler üzerine betimsel bir çalışma. Journal of European Education. (3) 6, 31-52.
• Ünal, H. (2008). Birlikte eğitim ortamındaki zihinsel yetersizlikten etkilenmiş öğrencilere destek eğitim odasında verilen destek eğitimin etkililiği. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• Vaughn, S. ve Klingner, J.K. (1998). Students’ perception of inclusion and resource room setting. The Journal of Special Education, 32(2), 79-88.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2006). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yiğen, S. (2008). Çocuğu ilköğretim kademesinde kaynaştırma uygulamalarına devam eden anne- babaların kaynaştırmaya ilişkin görüş ve beklentileri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.