ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN TÜRK DİLİ DERSİNE YÖNELİK TUTUMLARININ ÇEŞİTLİ DEĞİŞKENLER AÇISINDAN İNCELENMESİ

Yıl 2022, Cilt: 12 Sayı: 3, 1536 - 1547, 28.09.2022

Selvi Demir , Gülşah Parlak Kalkan

https://doi.org/10.24315/tred.997931

Cited By: 1

Öz

Bu araştırmada üniversite öğrencilerinin Türk Dili dersine ilişkin tutumlarını belirlemek ve söz konusu tutumlarına cinsiyet, sınıf düzeyi, ana bilim dalı, mezun olunan lise türü, günlük ortalama okunan kitap sayfa sayısı, günlük ortalama genel ağ kullanma sıklığı ve günlük ortalama izlenen televizyon süresi değişkenlerinin etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Nicel araştırma yaklaşımlarından biri olan tarama modelinde tasarlanan çalışma, 2019-2020 akademik yılı güz döneminde Kilis 7 Aralık Üniversitesi Muallim Rıfat Eğitim Fakültesinde öğrenim gören 381 iki, üç ve dördüncü sınıf öğrencisi ile gerçekleştirilmiştir. Araştırmadaki veri toplama araçları Türk dili dersine ilişkin tutum ölçeği ile kişisel bilgi formundan oluşmaktadır. Araştırmada ulaşılan bulgular, Türk Dili dersine ilişkin öğrenci tutumlarının yüksek oranda olumlu olduğunu; söz konusu tutumun sadece günlük okunan ortalama kitap sayfa sayısı değişkenine göre anlamlı farklılık gösterdiğini bunun yanında cinsiyet, sınıf düzeyi, ana bilim dalı, mezun olunan lise türü, günlük ortalama genel ağ kullanma sıklığı ve günlük ortalama izlenen televizyon süresi değişkenlerine göre ise anlamlı farklılık göstermediğini ortaya koymaktadır.

Anahtar Kelimeler

Türk dili dersi, tutum, üniversite öğrencileri

Kaynakça

• Akkaya, N., & Sevindi, Z. E. (2015). Üniversitelerde okutulan ortak zorunlu Türk dili derslerine yönelik tutum ölçeği geliştirme. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 92-103.
• Aksan, D. (1987). Türkçenin Gücü. Ankara: Türkiye İş Bankası.
• Alan, N., & Bağcı, H. (2016). Üniversite öğrencilerinin Türk dili I-II dersine yönelik tutumlarının değerlendirilmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 118-132.
• Argunşah, M. (2018). Sosyal medyanın yazıma etkisi (2017 Türk Dili Yılı Armağan Kitabı, s.179-189). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Arslan, A. (2012). Yükseköğretimde Türk dili dersine karşı tutum ölçeği geçerlik ve güvenirlik çalışması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(3), 187-202.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Cemiloğlu, İ. (2004). Üniversitelerde okutulan Türk dili dersi ile ilgili tespitler, değerlendirmeler ve öneriler. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, XVII(2), 173-182.
• Creswell, J. W. (2019). Eğitim araştırmaları: nicel ve nitel araştırmanın planlanması, yürütülmesi ve değerlendirilmesi (H. Ekşi, çev.). İstanbul: Edam.
• Eroğlu, F., & Kalaycı, N. (2020). Üniversitelerdeki zorunlu ortak derslerden Türk dili dersinin uzaktan ve yüz yüze eğitim uygulamalarının karşılaştırılarak değerlendirilmesi. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 8(3), 1001-1027.
• Göçer, A. (2009). Türkiye’de Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen lise öğrencilerinin hedef dile karşı tutumlarının bnazı değişkenler açısından incelenmesi. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 4(8), 1335-1350.
• Gülay, E., & Durukan, E. (2012). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin Türk dili dersi hakkındaki görüşlerinin incelenmesi: bir aksiyon araştırması. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi, 1(2), 38-50.
• Güllüdağ, N. (2012). Yazılı ve görsel basında dil estetiği. 21. Yüzyılda Eğitim ve Toplum, 1(1), 49-58.
• Kan, A. Ü., & Fidan, E. K. (2016). Türk dili dersinin uzaktan eğitimle yürütülmesine ilişkin öğrenci algıları. Turkish Journal of Educational Studies, 3(2), 23-45.
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi: kavramlar, ilkeler, teknikler. Ankara: Nobel.
• Karataş, M. (2013). Üniversitelerdeki Türk dili dersi ve Türkçe konusundaki tutumlar. Turkish Studies- International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 8(1), 1881-1898.
• Kavcar, C.; Oğuzkan, F. Ve Sever, S. (1998). Türkçe öğretimi. Ankara:Engin Yayınevi.
• Kocaman, A. (2009). Dil ve eğitimi düşünmek. İstanbul: Toroslu.
• Küçük, S. & Saraç, S. (2008). İş yeri adlarındaki batı kaynaklı kelimeler ve Ordu ili örneği. Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 38, 137-155.
• Mert, K. & Türkmen, M. (2014). Türkçe biz sana ne yaptık böyle? iş yeri isimleri yabancılaşıyor: Türkiye’nin kültürel değişim yolculuğu. XII. Uluslararası Bilgi, Ekonomi ve Yönetim Kongresi Bildirileri, 599-607.
• Özgüven, İ. E. (2000). Psikolojik testler. Ankara: PDREM.
• Özkan, M. (2015). Edebiyatta Dil Kullanımı. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Dergisi, 52(52), 67-77.
• Tavşancıl, E. (2002). Tutumların ölçülmesi ve SPSS ile veri analizi. Ankara: Nobel.
• Topçuoğlu Ünal, F., & Köse, M., (2014). Türkçe Dersine Yönelik Tutum Ölçeği Geliştirilmesi: Bir Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 233-249.
• Türk Dil Kurumu (TDK). (2021). Türk dil kurumu sözlükleri. https://sozluk.gov.tr/ den alınmıştır.
• Türkoğlu, N. (2003). Kitle İletişimi ve Kültür. İstanbul: Naos.
• Ünalan, Ş. (2014). Dil ve Kültür. Ankara: Nobel.
• Vural, H. (2007). Üniversitelerde okutulan Türk dili dersi üzerine. Türk Dili Dergisi, XCIV(669), 496-503.
• Yılmaz, Y. Ve Özkurt, E. (2016). Türkiye’de tv program adlarında Türkçeye uygunluk. Rumelide Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi, 7(1), 1-19. Yükseköğretim Kurulu, (2018). Öğretmen yetiştirme lisans programı. Ankara: YÖK.
• Zülfikar, H. (2007). Dünden bugüne Türkçe (üniversitelerde okutulan zorunlu Türk dili dersleri). Türk Dili Dergisi, XCIII(664), 320-328.