This article aims to draw attention to the existence of a common ground on which modern artist and modern thinker come close to each other in articulating a uniquely modern urgency, which gives shape to a new understanding of wisdom. Departing from the role often assigned to the poets/prose writers as the “stagnators of life” in the ages of turmoil, the article examines The Book of Disquiet, owned by Bernardo Soares, the semi-heteronym of Portuguese writer and poet Fernando Pessoa, as a collection of fragments that stage crucial moments of stagnation. After underlining how modernist literature has often been viewed as a separate realm from the devastating socio-political developments of the twentieth century, it exemplifies some experimenting gestures of the so-called “wise” artist through an analysis of The Book of Disquiet. The analysis focuses on the co-existence of poetry and prose, the exteriorization of interior experience via the notion of landscape, and the idea that life can best be observed from a distance after it is fully stopped. Drawing on literary readings of Walter Benjamin, Maurice Blanchot, and Paul de Man, the article aims to show that The Book of Disquiet, like the works of such poet/prose writers as Rilke and Kafka, illustrates how the destiny of modern artist, unlike that of modern world, was to break with the teleological concerns of daily life in favor of capturing life in its reality.
Fernando Pessoa The Book of Disquiet modern literature wisdom stagnation
Sanatçıların ve düşünürlerin modern zamanlara özgü bir aciliyeti dile getirirken birbirlerine yaklaştıkları ortak zemine dikkat çekmeyi amaçlayan bu makale, söz konusu aciliyetin yeni bir bilgelik anlayışı doğurduğunu öne sürüyor. Çalkantılı dönemlerde şair ve yazarlara biçilen “hayat durağanlaştırıcısı” rolü Pessoa’nın yarı-heteronimi olarak bilinen Bernardo Soares’in sahiplendiği Huzursuzluğun Kitabı üzerinden ele alınıyor. Modernist edebiyatı yirminci yüzyılın yıkıcı toplumsal ve siyasi gelişmelerinden bağımsızlaştıran anlayışa dair kimi örnekler ortaya konduktan sonra, Huzursuzluğun Kitabı’na yakından bakılıyor ve “bilge” sıfatına layık görülen sanatçının deneysel hamlelerinden örnekler sunuluyor. Çözümlemenin odağında şiir-nesir birlikteliği, içsel deneyimin manzara mefhumuyla dışsallaştırılması ve yaşamın ancak tamamen durdurulduğunda gerçek anlamda gözlemlenebileceği fikri yer alıyor. Walter Benjamin, Maurice Blanchot ve Paul de Man’ın edebiyat yorumlarından yararlanan makale, Huzursuzluğun Kitabı’nın, Rilke ve Kafka gibi şair/yazarların yapıtlarına benzer biçimde, günlük yaşamın teleolojik kaygılarından kopmuş, hayatı kendi gerçekliği içinde yakalamaya çalışan bir sanatçı imgesi çizdiğini göstermeyi amaçlıyor.
Fernando Pessoa Huzursuzluğun Kitabı modern edebiyat bilgelik durağanlaştırma The Book of Disquiet modern literature wisdom stagnation
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Ocak 2023 |
Gönderilme Tarihi | 23 Ağustos 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 13 Sayı: 25 |