Örgüt İçi İletişimin Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Türkiye’deki Bankacılık Sektörü Üzerinde Bir Araştırma

Year 2021, Volume: 6 Issue: 1, 311 - 330, 31.03.2021

Esra Öksüz , Serhat Ulağlı

https://doi.org/10.31454/troyacademy.893732

Cited By: 3

Abstract

Bu çalışmada Türkiye’deki bankacılık sektöründe algılanan iletişim şeklinin örgütsel bağlılığa etkisi araştırılmıştır. Araştırmada anket yöntemi kullanılmıştır ve toplam 384 banka çalışanı bu çalışmaya katılmıştır. Sonuçlar göstermiştir ki Türk bankacılık sektöründe iletişim orta derecede “iyi” olarak değerlendirilmektedir. Bu durum çalışanlar tarafından belirtilen iletişim derecesinin yeterince sağlıklı olmadığını ve bu anlamda gelişime açık olduğunu göstermektedir. Bu anlamda inceleme altındaki bankacılık sektöründe var olan iletişimin toksik iletişime açık bir seviyede olduğu tespit edilmiştir. Araştırma sonuçları örgütsel bağlılık seviyesinin ise orta derecenin altında gerçekleştiğini ortaya koymuştur. Korelasyon analizleri iletişim ve örgütsel bağlılık arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğunu işaret etmiş olsa da regresyon analiz sonucunda bankacılık sektöründeki örgüt içi iletişimin devam bağlılığını ve normatif bağlılığı negatif yönlü etkilediği tespit edilmiştir. Bu durum sektörde var olan örgüt içi iletişimin, sağlıklı bir iletişim olmadığını ve literatürde belirtildiği üzere sağlıklı iletişimin örgütsel bağlılığı pozitif yönlü etkilemesi beklenirken, bu sağlıksız iletişim durumunun örgütsel bağlılık üzerinde negatif bir etki yarattığını ortaya koymaktadır.

Keywords

İletişim, Örgüt İçi İletişim, Örgütsel Bağlılık, Bankacılık Sektörü

References

• Aldehayyat, J. (2011). Organisational Characteristics and the Practice of Strategic Planning in Jordanian Hotels, International Journal of Hospitality Management, 30, 192-199.
• Allport, G.W. & Postman, L. (1947). The psychology of rumor, Henry Holt & Co., New York.
• Appelbaum, S.H., Iaconi, G.D. & Matousek, A. (2007). Positive and Negative Deviant Workplace Behaviors: Causes, Impacts, and Solutions, Corporate Governance, 7(5), 586-598.
• Bektaş, M. & Erdem, R. (2015). Örgütlerde İnformal İletişim Süreci: Kavramsal Bir Çerçeve, AKÜ İİBF Dergisi, 17(1), 125-139.
• Bektaş, M. & Erkal, P. (2015) Toxicity Behaviors in Organizations: Study of Reliability and Validity of Toxic Emotional Experiences Scale, Research Journal of Business and Management, 2(4), 519-529.
• Bektaşoğlu, A. & Şengün, H. (2020). Sağlık Sektöründe Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkilerini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma, Aydın Sağlık Dergisi, 6(2), 155-182.
• Benkhoff, B. (1997). Disentangling organizational commitment: the dangers of the OCQ for research policy, Personnel Review, 26, 114-131.
• Bovee, C.L. & Thill, J.V. (2010.). Business Communication Today (10th Ed.), Pearson Education, New Jersey.
• Certo, C.S. & Certo, S.T. (2006). Modern Management, Pearson Education Ltd, New York.
• Cheney, G. & Christensen, L. (2001). Organisational identity linkages between internal and external communication, In F.M. Jablin & L.L. Putnam (Eds.). The New Handbook of Organisational Communication, Sage, Thousand Oaks, pp. 231-269.
• Demirtaş, M. (2010). Örgütsel İletişimin Verimlilik ve Etkinliğinde Yararlanılan İletişim Araçları ve Halkla İlişkiler Filmleri Örneği, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi. XXVIII.I, 411-444.
• Eğinli, A.T. & Bitirim, S. (2008). Kurumsal Başarının Önündeki Engel: Zehirli (Toksik) İletişim, Selçuk İletişim, 5(3), 124-140.
• Gaertner, S. (1999). Structural determinants of job satisfaction and organizational commitment in turnover models, Human Resource Management Review, 9(4), 479-493.
• Geçikli, F., Serçeoğlu, N. & Üst, Ç. (2011). Örgüt İçi İletişim ve İletişim Tatmini Konaklama İşletmelerinde Bir Uygulama, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, (33), 163-184. Guerin, B. & Yoshihiko, M. (2006). Analyzing Rumors, Gossip and Urban Legends Through Their Conversational Properties, The Psychological Record, 56, 23-34.
• Gül, H. (2002). Örgütsel bağlılık yaklaşımlarının mukayesesi ve değerlendirmesi, Ege Academic Review, 2(1), 37-56.
• Gümüş, M. & Öksüz, B. (2009). Çalışanların Kurumsal İtibar Sürecine Katılımlarında İçsel İletişimin Rolü, Journal of Yasar University, 4(16), 2637-2660.
• Güney, S. (2001). Yönetim ve Organizasyon, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Halis, M. (2000). Örgütsel İletişim ve İletişim Tatminine İlişkin Bir Araştırma, İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 14(1), 217-230.
• Kalla, H.K. (2005). Integrated Internal Communications: A Multidisciplinary Perspective, Corporate Communications: An International Journal, 10(4), 302-314.
• Koçel, T. (2018). İşletme Yöneticiliği (18. Baskı), Beta Yayınları, İstanbul.
• Kotler, P. & Keller, K.L. (2006). Marketing Management (12th Ed.), Prentice Hall, New Jersey.
• Metcalfe, B. & Dick, G. (2001). Exploring organisational commitment in the police: implications for human resource strategy, Policing: An International Journal of Police Strategies and Management, 24(3), 399-419.
• Meyer, J.P. & Allen, N.J. (1991). A three-component conceptualization of organizational commitment, Human Resources Management Review, 1(1), 61-89.
• Meyer, J.P. & Allen, N.J. (1997). Commitment in the workplace: Theory, research and application, Sage Publications, Thousand Oaks.
• Miller, K. (2003). Values, attitudes and job satisfaction, In S.P. Robbins, A. Odendaal, G. Roodt (Eds.). Organizational Behavior: Global and Southern African Perspective, Pearson Education South Africa, Cape Town.
• Moutoux, D. & Porte, M. (1979). Small Talk in Industry, The Journal of Business Communication, 17(2), 1-11.
• Oliver, S. (2007). Public Relations Strategy (2nd Ed.), Kogan Page, London.
• Porter, L.W., Steer, R.M., Mowday, R.T. & Boulian, P.V. (1974). Organizational Commitment, job satisfaction and turnover among psyciatric technicians, Journal of Applied Psychology, 59, 603-609.
• Randall, D.M. (1990). The consequences of organizational commitment: Methodological investigation, Journal of Organizational Behavior, 11(5), 361-378.
• Reichers, A.E. (1985). A review and reconceptualization of organizational commitment, Academy of Management Review, 10, 465-476. Rosnow, R.L. (1991). Inside Rumor: A Personal Journal, American Psychologist, 484-496.
• Solmaz, B. (2004). Söylentilerin Kurumsal İletişim Açısından Değerlendirilmesi Ve Bir Uygulama Örneği, Selçuk İletişim, 3(3), 120-127.
• Steingrimsdottir, H. (2011). The Relationship between Internal Communication and Job Satisfaction. A Case Study, Copanhagen Bussiness School MCM, 20.
• Storey, J. (2007). Human Resource Management: A Critical Text (3rd Ed.), Routledge, London.
• Subramaniam, N. & Mia, L. (2001). The relation between decentralised structure, budgetary participation and organisational commitment: The moderating role of managers’ value orientation towards innovation, Accounting, Auditing & Accountability, 14(1), 12-29.
• Tanrıverdi, H., Adıgüzel, O. & Çiftçi, M. (2010). Sağlık Yöneticilerine Ait İletişim Becerilerinin Çalışan Performansına Etkileri: Kamu Hastanesi Örneği, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(11), 101-122.
• Tourish, D. & Hargie, O. (2004). Key Issues in Organisational Communication, Routledge, London.
• Türkiye Bankalar Birliği (2020). Bankacılık Sisteminde Banka, Çalışan ve Şube Sayıları, Mart 2020, URL: https://www.tbb.org.tr/Content/Upload/istatistikiraporlar/ekler/1295/Banka_Calisan_ve_Sube_Sayilari-Mart_2020.pdf
• Ünüvar, Ş. & Bilge, A. (2009). Örgütsel İletişimin Bir Unsuru Olan Örgüt İçi İletişimin konaklama İşletmelerindeki Etkinliği: Örnek Bir Alan Araştırması, Journal of Azerbaijani Studies, 12(1), 55-72.
• Williams, L.J. & Anderson, S.E. (1991). Job satisfaction and organizational commitment as predictors of organizational citizenship and in-role behaviors, Journal of Management, 17(3), 601-617.
• Yousef, D.A. (2003). Validating the Dimensionality of Porter et al.’s Measurement of Organizational Commitment in a Non-Western Culture Setting, International Journal of Human Resource Management, 14(6), 1067-1079.
• Zeffane, R. (1994). Patterns of Organizational Commitment and Perceived Management Style: A Comparison of Public and Private Sector Employees, Human Relations, 47.