Bu makalenin konusunu Barcın Höyük’ün Geç Neolitik Döneme (MÖ yak. cal. 6000-6600) tarihlenen VI. tabakasında dikkat çekici bir oranda ele geçen kaburga kemiğinden yapılmış ince ve yassı, delikli geniş ucundan diğerine doğru daralan bir kemik aletlerdir.
Barcın Höyük’te 43 adet ile tanımlanan tipolojik ve teknolojik benzerlik gösteren bu aletlerin deliklerinde ve uçlarında aşınma, parlama, çatlama ve kırılma gibi kullanıma bağlı olarak oluşan izler tespit edilmiştir. Söz konusu kullanım izleri, bu aletlerin deliğine ip takılarak dokumacılıkta veya örme işleminde kullanılmış olabileceğini akla getirmiştir. Bu kemik aletlerde gözlemlenen tüm bu özeliklerden ve dokumada kullanılabilecek başka bir tür aletin olmamasından dolayı söz konusu aletler dokuma mekiği olarak tanımlanmıştır.
Barcın Höyük’te dokuma mekikleri, taban üstünden, mezarlardan, çeşitli çukurlardan ve yüzeylerden bulunmuştur. Kendi içinde büyük oranda bir bütünlük gösteren bu aletler yerleşimin ilk evresinden (VIe) itibaren tespit edilmiştir. Sonraki evrede (Vd1) dokuma mekikleri standart bir biçimine kavuşmuş ve kullanım oranı artmıştır.
Yakındoğu’da dokuma mekikleri, Çanak Çömleksiz Neolitik A’dan itibaren özellikle Levant yerleşimlerinden bilinmektedir. Anadolu’da ise dokuma mekiği tanımı ya hiç kullanılmamış ya da farklı alet tipleri için kullanılmıştır. Barcın Höyük’de bulunan bu örneklerin özellikle aşınma ve parlamalarından yola çıkılarak bir dokuma ya da örme işleminde kullanıldığı düşünülerek dokuma mekiği tanımı önerilmiştir.
Ege Üniversitesi
2014 EDB 009
2014 EDB 009
2014 EDB 009
2014 EDB 009
2014 EDB 009
The subject of this paper is the tools which were discovered at a striking rate at Layer VI of Barcın Höyük, dated to the Late Neolithic Period (circa cal. 6000-6600 BC); which were made from the ribs of such animals as goats and sheep; and which are thin and flat and taper from their perforated wide tip towards their other tip.
Use-induced traces such as wear, shine, cracking, and breaking were determined on the perforations and at the tips of these tools, which are identified with 43 pieces at Barcın Höyük and which are analogous typologically and technologically. Hence, it was supposed that these tools might have been used in weaving or a sort of knitting process by reeving a thread through their perforations and they were identified as shuttles. Likewise, the presence of no other tool likely to have been used with this function supports this idea.
At Barcın Höyük, the shuttles were discovered from different contexts such as above the floor, in burials, at various pits, and on surfaces. Displaying significant integrity within themselves, these tools were determined as of the first phase of the settlement (VIe) and they reached their standard form and their rate of use increased in the next phase (Vd1).
In the Near East, shuttles are known particularly from the Levantine settlements as of Pre-Pottery Neolithic A. In Anatolia, however, the definition of weaving shuttle was either not used at all or used for different types of tools. I propose that such tools discovered at Barcın Höyük were shuttles, particularly due to the use traces.
2014 EDB 009
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Archaeology |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Project Number | 2014 EDB 009 |
Publication Date | January 15, 2023 |
Submission Date | December 3, 2022 |
Published in Issue | Year 2022 Issue: 31 |
The contents of this system and all articles published in Journal of TÜBA-AR are licenced under the "Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0".