Fen Öğretiminde Toulmin Argümantasyon Modelinin Sınıf Dışı (outdoor) Eğitim Süreci ile Bütünleştirilmesi Örnek Etkinlikler

Year 2018, Volume: 3 Issue: 2, 103 - 120, 30.12.2018

Ayça Cirit Gül , Zeki Apaydın Elif Omca Çobanoğlu Pınar Tağrikulu

Abstract

Bu çalışmada, Fen eğitiminde Toulmin argümantasyon modeli ile sınıf dışı eğitimi bütünleştirmek amaçlanmıştır. Çalışma, nitel araştırma yöntemlerinden eylem araştırması tekniği kullanılan bir araştırma olup, veriler argümantatif bir metin kullanılarak toplanmıştır. Çalışma, 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Karadeniz Bölgesindeki orta ölçekli bir ilde yer alan ilkokullardan birinin 4. sınıfında öğrenimine devam eden öğrencilerle yürütülmüştür. Çalışma grubu 18 öğrenciden oluşturmaktadır. Çalışma verileri, argüman seviyelerinin belirlenmesi amacıyla öğrencilere sınıf dışı eğitim etkinlikleri öncesinde ve sonrasında dağıtılan argümantatif senaryolar ve sınıf dışı eğitim etkinlikleri yapılarak toplanmıştır. Çalışmada elde edilen argümantatif verilerin analizinde Erduran ve ark. (2004) tarafından geliştirilen çerçeve kullanılmıştır. Çalışma sonucunda, yapılan argüman destekli sınıf dışı eğitim etkinliklerinin öğrencilerin öğrenmeleri üzerinde etkili olduğu göstermektedir.

Keywords

argümantasyon, sınıf dışı eğitim, fen öğretimi, argüman seviyesi, çevre kirliliği

References

• Acar, Ö, Tola, Z., Karaçam, S. & Bilgin, A. (2016). Argümantasyon destekli fen öğretiminin 6. sınıf öğrencilerinin kavramsal anlamalarına, bilimsel düşünme becerilerine ve bilimin doğası anlayışlarına olan etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(3), 730-749.
• Aktamış, H. & Hiğde, E. (2015). Fen eğitiminde kullanılan argümantasyon modellerinin değerlendirilmesi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1 (35), 136-172.
• Armağan, B. (2015). İlkokul Dördüncü Sınıf Fen Öğretiminde Okul Dışı Öğrenme Ortamları: Bir Eylem Araştırması, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir, Türkiye.
• Aufschnaiter, C., Erduran, S., Osborne, J. & Simon, S. (2008). Arguing to learn and learning to argue: Case studies of how students’ argumentation relates to their scientific knowledge, Journal of Research in Science Teaching, 45 (1), 101-131.
• Aymen Peker, E., Apaydın, Z. & Taş, E. (2012). Isı yalıtımını argümantasyonla anlama: İlköğretim 6. sınıf öğrencileri ile durum çalışması, Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (8), 79-100.
• Binbaşıoğlu, C. (2000). Okulda Ders Dışı Etkinlikler Öğretmen Kitapları Dizisi. İstanbul: MEB Yayınları.
• Boran, G. H. (2014). Argümantasyon temelli fen öğretiminin bilimin doğasına ilişkin görüşler ve epistemolojik inançlar üzerine etkisi, (Doktora Tezi), Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli: Türkiye.
• Bunting, C. J. (2006). Interdisciplinary teaching through outdoor education. Newzeland: Human Kinetics.
• Çobanoğlu, E. O. & Cirit Gül, A. (2017). İlkokul dördüncü sınıf müfredatında yer alan cümlenin öğeleri konusunun sınıf dışı (outdoor) etkinliklerle desteklenerek öğretilmesi, Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (9), 521-531.
• Driver, R., Newton, P. & Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms, Science Education, 84 (3), 287-312.
• Duschl, R, Erduran, S, Grandy, R & Rudolph, J. (2008). Introduction to special issue: Science studies and science education, Science Education, 92 (3), 385-388.
• Duschl, R & Osborne, J. (2002). Supporting and promoting argumentation discourse in science education, Studies in Science Education, 38, 39-72.
• Erduran, S., Simon, S. & Osborne, J. (2004). TAPping into argumentation: research and development in the science classroom, Science Education, 88 (6), 915-933.
• Günel, M., Kıngır, S. & Geban, Ö. (2012). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının kullanıldığı sınıflarda argümantasyon ve soru yapılarının incelenmesi, Eğitim ve Bilim, 37 (164), 316-330.
• Jiménez Aleixandre, M. P. & Erduran, S. (2007). Designing argumentation learning environments, Argumentation in Science Education, 35, 91-115.
• Karaer, G. (2016). Fen laboratuvarında sınıf öğretmeni adaylarına uygulanan argümantasyon ve proje tabanlı öğretim yöntemlerinin etkililiğinin incelenmesi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir, Türkiye.
• Kardaş, N. (2013). Fen eğitiminde argümantasyon odaklı öğretimin öğrencilerin karar verme ve problem çözme becerilerine etkisi, (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir, Türkiye.
• Kariper, İ. A., Akarsu, B., Slisko, J., Corona, A. & Radovanovic, J. (2014). Fen ve teknoloji öğretmenlerinin argümantasyon tabanlı bilim öğrenme becerileri, Erciyes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 30 (3), 174-179.
• Kaya, O. N. & Kılıç, Z., (2008). Etkin bir fen öğretimi için tartışmacı söylev, Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (3), 89-100.
• Kırıkoğlu, S. (2004). Doğa eğitimi programlarının uygulama boyutunda planlama sürecinin rolü, (Yüksek Lisans Derecesi İçin Gerekli Çalışmaları Yerine Getirerek Onaya Sunulan Tez), Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu, Türkiye.
• Kuhn, D. (1992). Thinking as argument, Harward Educational Rewiew, 62 (2), 155-179.
• MEB, (2017). Fen Bilimleri Öğretim Programı, http://mufredat.meb.gov.tr/ProgramDetay.aspx?PID=143
• Newton, P., Driver, R. & Osborne, J. (1999). The Place of Argumentation in the Pedagogy of School Science, International Journal of Science Education, 21 (5), 553-576.
• Okur Berberoğlu, E. & Uygun, S. (2013). Sınıf dışı eğitimin dünyadaki ve Türkiye’deki gelişiminin incelenmesi, Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 32-42.
• Osborne, J., Erduran, S. & Simon, S. (2004). Enhancing the quality of argumentation in school science, Journal of research in Science Teaching, 41 (10), 994-1020.
• Özcan, R., Aktamış, H. & Hiğde, E. (2018). Fen bilimleri derslerinde kullanılan argümantasyon düzeyinin belirlenmesi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 93-106.
• Özdem, Y., Ertepınar, H., Çakıroğlu, J. & Erduran, S. (2013). Tha natüre of pre-service teachers’ argumentation in ınquiry-oriented laboratory context, International Journal of Science Education, 35 (15), 2559-2586.
• Şahin, D. (2014). Dördüncü ve Beşinci Sınıf Öğrencilerinin Argüman Yapıları, (Yayınlanmamış Doktora Tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Tümay, H. & Köseoğlu, F. (2011). Kimya öğretmen adaylarının argümantasyon odaklı öğretim konusunda anlayışlarının geliştirilmesi, Türk Fen Eğitimi Dergisi, 8 (3), 105-119.
• Yaşın, İ. (2012). İlköğretim 2. Kademe ve ortaöğretimde ders dışı etkinliklere katılan öğretmen ve öğrencilerin ders dışı etkinliklerden beklentileri (Yozgat ili örneği), (Yüksek Lisans Tezi), Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara, Türkiye.
• Yazıcı, T. & Çobanoğlu, E. O. (2017). Türkiye’de sınıf dışı eğitim ve tarihsel kökenleri, Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5 (9), 385-401.
• Yeşildağ Hasançebi, F. & Günel, M. (2013). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının dezavantajlı öğrencilerin fen bilgisi başarılarına etkisi, İlköğretim Online, 12 (4), 1056-1073.