Aim: The aim of this study was to evaluate of emotional appetite status of adult individuals with type 1 diabetes mellitus (T1DM) using carbohydrate counting (CC) and its relationship with Body Mass Index.
Material and Methods: This is a descriptive and relational survey model study. The patients were chosen on a voluntary basis and 118 individuals with T1DM using CC in the endocrine outpatient clinics of three private hospitals located in Hatay. A questionnaire consisting of 41 questions were applied to the participants.
Results: BMI assesment indicated that 59.3 of the individuals were normal, 24.6% were overweight, 11.9% were obese and 4.2% were underweight. Individuals with normal BMI mostly used (53.4%) rapid-long-lasting insulin wheras 33.3% overweight patients and 66.7% obese patients preferred short lasting insulin. The emotional appetite of the individuals decreased during negative emotion and event but remained unaffected during positive emotion and event. A significant relation was found between the individuals’ emotional appetite and BMI (p=0.004). During negative events, appetite remained unchanged in overweight and obese subjects whereas it decreased in normal and underweight. A significant relation (p=0.013) was found between the type of insulin used and emotional events. Emotional appetite was impaired during negative event in short-lasting insulin users wheras in slow acting insulin users the same effect was observed during positive event (p=0.005) and positive emotion (p=0.05).
Conclusion: Emotional appetite of normal and underweight patients with T1DM carbohydrate counting decreases during negative events.
Amaç: Karbonhidrat sayımı uygulayan Tip 1 Diabetes Mellitus’lu (T1DM) yetişkin bireylerin duygusal iştah durumlarının değerlendirilmesini ve Vücut Kütle İndeksi (VKİ) ile ilişkisinin belirlemesidir.
Gereç ve Yöntemler: Bu araştırmanın türü betimsel ve ilişkisel tarama modelidir. Araştırma gönüllülük esasına dayanmakta olup, araştırmada, Hatay ilinde bulunan üç özel hastanenin endokrin bölümüne ayakta tedavi olan ve karbonhidrat sayımı yöntemi uygulayan 118 T1DM’ lu bireye 41 sorudan oluşan anket uygulanmıştır.
Bulgular: Çalışmaya katılan bireylerin %59,3’ü normal , %24,6 ‘sı fazla kilolu , %11,9’u obez ve %4,2’si zayıftır. VKİ bakımından normal olan bireyler; en fazla %53,4 ile hızlı-uzun etkili insülin kullanmaktadır, fazla kilolular %33,3 ve obezler ise %66,7 ile en fazla kısa etkili insülin kullanmaktadır. Bireylerin, negatif duygu ve olay karşısında duygusal iştahları azalmış, pozitif duygu ve olay durumlarında ise duygusal iştahları değişmemiştir. Bireylerin duygu iştah durumları ile VKİ arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmış olup (p=0,004) negatif olay karşısında fazla kilolular ve obezler de duygusal iştah aynı kalırken, normal ve zayıflar bireylerde ise duygusal iştah azalmıştır. Duygusal iştah durumu ile insülin tipleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık saptanmıştır (p=0,013) ve kısa etkili insülin kullananların, negatif olay karşısında duygusal iştahları bozulmuş olup, yavaş etkili insülin kullananların ise pozitif olay (p=0,005) ve pozitif duygu (p=0,05) durumlarında, duygusal iştahları bozulmuştur.
Sonuç: Normal ve zayıf olan karbonhidrat sayımı uygulayan T1DM’lu bireylerin duygusal iştah durumları, olumsuz olaylarda azalmaktadır.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Health Care Administration |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | December 31, 2019 |
Acceptance Date | December 19, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 3 Issue: 3 |