Theory of multiple intelligences at teacher supervision

Year 2012, , 38 - 51, 31.07.2012

Izzet Dos Muhammed Cömert

https://doi.org/10.19128/turje.181041

Abstract

This study aims to determine views of teachers and supervisors related to the multiple intelligences in students’ learning that they took into consideration in the evaluation of teachers during lesson supervision. The study was conducted with 5 supervisors who work at Kahramanmaraş provincial directorate of national education and 10 teachers who work at primary schools in the centre of Kahramanmaraş in 2011-2012 year. Data was gathered with the help of interview form consisting of five open-ended questions. In the analysis of the data content analysis which is one of the qualitative research methods. According to the results of the analysis, it has been found that usage of multiple intelligences theory in the evaluation students’ learning during supervision enabled them to evaluate students’ learning in a more detailed way. It also made it possible for the supervisors to examine supervision evaluations at different levels. It was also mentioned that supervisions made according to multiple intelligence theory has some limitations.

Keywords

Multiple Intelligence Theory, Lesson Supervision, Multiple Intelligince and Supervision

Öğretmen denetiminde çoklu zeka kuramı

Abstract

Bu çalışma, ders teftişinde il eğitim denetmenlerinin öğretmen değerlendirmesinde dikkate aldıkları öğrenci öğrenmelerinin çoklu zeka kuramı yaklaşımına göre yapılmasına ilişkin il eğitim denetmeni ve öğretmen görüşlerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Araştırma, 2011-2012 Eğitim-Öğretim yılında Kahramanmaraş İl Milli Eğitim Müdürlüğünde çalışan 5il eğitim denetmeni ve Kahramanmaraş Merkez İlçedeki İlköğretim Okullarında çalışan 10 öğretmenle görüşülerek gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın verileri açık uçlu beş sorudan oluşan görüşme formuyla elde edilmiştir. Verilerin analizinde nitel araştırma yöntemlerinden içerik analizi kullanılmıştır. Bu analizler sonucunda il eğitim denetmenlerinin ders denetiminde öğrenci değerlendirmesinde çoklu zeka kuramını kullanmalarının öğrencilerin öğrenmelerini daha ayrıntılı bir biçimde değerlendirmelerine olanak sağladığı, çoklu zeka kuramına göre yapılacak denetimlerle ilgili yeni model önerilerinin oluştuğu, öğretmenlerin teftiş değerlendirmelerini değişik boyutlarda inceleme imkanı sağladığı, çoklu zeka kuramına göre yapılacak denetimlerin bazı sınırlılıkların olduğu ifade edilmiştir.

Keywords

Çoklu zeka kuramı, ders denetimi, çoklu zeka ve denetim

References

• Açıkgöz, S. (2001). Türk ulusal eğitiminde teftiş sisteminin yapısı, işleyişi, sorunlar ve öneriler. 2000 Yılında Türk milli eğitim örgütü ve yönetimi ulusal sempozyumu içinde (ss.167-181). 2000 Yılında Türk Milli Eğitim Örgütü ve Yönetimi Ulusal Sempozyumu Ankara.
• Aydın, M. (1986). Çağdaş eğitim denetimi, İM Araştırma Yayın Danışmanlık A.Ş. Ankara, Türkiye.
• Aydoğan, B. (2006). İlköğretim 7. sınıf matematik derslerinde çoklu zekâ kuramının öğrenmeye, öğrenmede kalıcılığa ve matematiğe olan öğretmen ve öğrenci görüşlerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir, Türkiye.
• Baş, G. (2010). Çoklu zeka kuramına göre ölçme ve değerlendirme anlayışı. E-Eğitim, Bilim ve Sanat Dergisi.
• Bircan, İ. ve Sefunç, M. (2006). Eğitimin yönetsel temelleri. Eğitim bilimine giriş (Ed. Veysel Sönmez), Ankara: Anı Yayıncılık.
• Demirel, Ö., Başbay, A. ve Erdem, E. (2006). Eğitimde Çoklu Zeka: Kuram ve Uygulama. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Erdamar, F. S. (2009). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğretmenlerinin çoklu zekâ kuramı ve uygulanmasına yönelik görüşlerinin değerlendirilmesi ( Diyarbakır İli Örneği ). Yayınlanmamış yüksek lisan tezi, Fırat Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Elazığ, Türkiye.
• Erdem, O. (1987). Türk teftiş sistemine genel bir bakış. 1. teftiş semineri. Ankara: Denetfe Yayınları.
• Erdoğan, S. (2010). İlköğretim birinci kademe öğrencileri için alternatif bir değerlendirme yöntemi olarak portfolio yoluyla çoklu zekâ kuramı aktiviteleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü İngiliz Dili Eğitimi Bölümü, Ankara, Türkiye
• German, Noreen, B. (1982). Supervision on theteaching, Association of Supervisionand Curriculum Development, Vinginia.
• Gardner, H. ( 1983). Frames of Mind: Thetheory of multiple ıntelligence. Second Edition. London:Fontana Pres.
• Gündüz, Y. (2010). İlköğretim okullarında görev yapan yönetici ve öğretmenlerin ilköğretim müfettişlerine ilişkin tutumlarının incelenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 1-23
• Güneysu, S. ve Demircioğlu, H. (2000). Eğitimde yeni hedefler ve çoklu zeka yaklaşımı. Ankara: Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Dergisi 1(2), 47 – 50
• Karasar, N. (2000). Bilimsel araştırma yöntemi (10. baskı). Ankara. Nobel yayın ve dağıtım
• Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. (23. Baskı). Ankara. Nobel yayın ve dağıtım.
• Milli Eğitim Bakanlığı İlköğretim Müfettişleri Başkanlıkları Rehberlik Ve Teftiş Yönergesi, Tebliğler Dergisi, Şubat 2001.
• Oral, B. (2004). Eğitimde Çoklu Zeka Kuramları. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. 6 – 9 Temmuz. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya, Türkiye.
• Özgüven, İ. E. (1999). Çağdaş eğitimde psikolojik danışma ve rehberlik. Ankara: PDREM Yayınları.
• Öztürk, B. (2003). Sınıfta istenmeyen davranışların önlenmesi ve giderilmesi, Sınıf Yönetimi içinde. (Ed.) E. Karip, Ankara: Pegem.
• Saban, A. (2004). Çoklu zekâ teorisi ve eğitim. (Dördüncü Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Silver, H. F., Strong, R. W. and Perini, M. J. (2000). SoEach May Learn:Integrated learning styles and multiple intelligences. Alexandria, VA: AssociationforSupervisionandCurriculum Development.
• Şahin, C. (2008). “Eğitim sürecinde öğrenci kişilik hizmetleri ve rehberlik”. Psikolojik Danışma ve Rehberlik (Ed. M. Güven), Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sullivan, S. ve Glanz, J. (2000). Supervision That Improves Teaching Strategies and Techniques. California: Corwin Press Inc.
• Taymaz, H. (2011). Eğitim sisteminde teftiş kavramlar ilkeler yöntemler, Pegem A Akademi 8. Baskı, Ankara.
• Türkoğlu, A. (Ed.). (2002). “Öğretmenlik Mesleğine Giriş”, Ankara, Mikro Yayıncılık
• Uludağ, Z. ve Odacı, H. (2002). Eğitim öğretim faaliyetlerinde fiziksel mekân. Millî Eğitim, 153-154.
• Vural, B. (Ed.). (2004). Öğretim faaliyetlerinde yöntem-teknik ve etkinlikler. İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Yaman, E. (2006). Eğitim sistemindeki sorunlardan bir boyut: büyük sınıflar ve sınıf yönetimi, Gazi Üniversitesi Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4,3, 261-274.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı Tıpkı Basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.