Olcaytû Han Döneminde İlhanlı Vezirleri ve Devlet İçerisindeki Rolleri

Year 2019, Volume: 1 Issue: 2, 100 - 115, 24.10.2019

Ercan Gördegir

Abstract

XIII.
yüzyılın ilk çeyreğinde tarih sahnesinde aktif rol oynamaya başlayan Moğollar
yapılan büyük istilalar
sonucunda kısa sürede geniş coğrafyalarda hüküm süren büyük bir devlet
kurdular. Bu

durum
ele geçirilen yerlere uygun politika ve icraat yürütmek zorunluluğunu da
beraberinde getirdi.
Zira göçebe medeniyetine uyumlu olan askeri-sivil karmaşık sistemi, büyük şehir
ve arazi

dayalı
iktisadi sistemine bağlı yerleşik milletler için uygun değildi. 1256 yılından
itibaren İlhanlı Devleti’nin
hükümdar ve yöneticileri tebaasıyla uyum içinde yaşamanın çözüm yollarını
aradılar.

Bu çözüm
yollarından en önemlisi ise uzun zamanlardan beri devlet yönetimi içinde
bulunan ve yerleşik
kültürün bütün dinamiklerinden haberdar olan İran’ın güçlü ve köklü
ailelerinden istifade

etmek
oldu.

 

Olcaytû
Han dönemine damgasını vuran başlıca devlet adamları onun vezirleri Saadeddin
Savecî, Reşîdüddîn
Fazlullah ve Hâce Tâcüddin Ali Şâh Gîlânî’dir. Bu vezirlerin her biri devlet
idaresinde

son
derece becerikli kişilerdi. Adı geçen İlhanlı vezirleri hükümdarı etkileme yarışında
her yolu mubah
görmüş ve kendi aralarında amansız bir mücadeleye girmişlerdir. Bu çalışmada
Olcaytû

Han
dönemine damgasını vuran üç vezirin hayatları genel olarak incelendikten sonra
kendi aralarında
nasıl bir mücadeleye girdikleri ve bu durumun İlhanlı Devleti’ne olan etkisi
incelendi.

Keywords

Vezirlik, Reşîdüddîn Fazlullah, Tâcüddin Ali Şâh, Sadeddin Saveci, Olcaytu

Ilkhanid Viziers in the Period of Olcaytu Khan and Roles in the State

Abstract

XIII. In the first quarter of the century, the Mongols began
to play an active role in the stage of history as a result of large invasions
in a short time established a large state that reigned in large geographies.
This brought about the necessity of carrying out appropriate policies and
actions to the seized places. Because the military-civilian complex system,
which is compatible with nomadic civilization, was not suitable for the settled
nations connected to the big city and land-based economic system. Since 1256,
the rulers and rulers of the Ilkhanid State have sought solutions for living in
harmony with their subjects. The most important of these solutions was to take
advantage of the powerful and well-established families of Iran, who have been
in state administration for a long time and are aware of all the dynamics of
settled culture.

 

Among the main statesmen who marked the period of Olcaytû
Han, there are three viziers: Saadeddin Savecî, Reşîdüddîn Fazlullah, and Hâce
Tâcüddin Ali Şâh Gîlânî. Every one of these viziers is very good at the
government administration. These viziers have tried every way to manipulate the
ruler. In this context, they have engaged in a serious struggle among
themselves. In this study, after the general examination of the lives of three
viziers who marked the period of Olcaytû Han, how they engage in a struggle
between themselves and the effects of this situation on the Ilkhanids state
will be examined.

Keywords

Viziership, Reşîdüddîn Fazlullah, Tâcüddin Ali Şâh, Sadeddin Saveci, Oljaitu

References

• Abbasi, J., & Hajiabady, F. (2016). Premiership in fifteenth-century iranian provincial dynasties: From the decline of the Ilkhanids to the rise of the Timurids. Iran Nameh, 1(2), 174-198.
• Abû’l-Farac, G. (1999). Abû’l-farac tarihi (Vol. 2; O¨mer Rıza Doğrul, Trans.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Beyani, Ş . (1389). Din ve devlet der İran akhd-ı Moğol (Vol. 2). Tahran: Merkez-ı Neşr-ı Danişgahi. (Hukumet-ı İlhanlı; Nebord-ı Meyan-ı du Ferheng)
• Danu, A. (2012). Cengiz İmparatorluğu hakkında ilk tarih kayıtları: Meng ta pei lu ve Hei Ta shi lu. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• Ebulkasım Abdullah bin Muhammed el Kaşani. (1384). Tarih-e padişah Said Gıyasedünya ve din Olcaytu. Tahran: Heftomin Numayişhgah Beynelmileli.
• Erdem, I. (1997). Olcaytû han devrinde Horasan’da İlhanlı-C¸ ağataylı mücadeleler. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi(3), 106-112.
• Furuğbehş, A. (2010). Vezaret der ahd-i moğol. Rişte-i Amuzeş-e Tarih, 3(6).
• Gördegir, E. (2019). Olcaytu Han’ın Gilan seferi (1306-1307). Tarih ve Gelecek Dergisi, 5(2), 334-342.
• Gördegir, E., & Özbek, S. (2018). Moğolların Mardin kuşatması ve Hülagü’de Olcaytu’ya İlhanlı Artuklu münasebetleri. Tarih ve Gelecek Dergisi, 4(3), 106-118.
• Grousset, R. (2003). Bozkır İmparatorluğu: Attila-Cengiz Han-Timur (M. Reşat Uzmen, Trans.). Ötüken Yayınları.
• Haykıran, K. R. (2015). Moğollar zamanında yakındoğu. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• Haykıran, K. R. (2016). İlhanlılar devrinde sürdürülen eğitim faaliyetlerine bir bakış ve İlhanlı hükümdarı Olcaytû Han’ın eğitim politikası. Tarih Okulu Dergisi, 9(26), 15-31.
• Işık, A. (2012). Hafız Ebru’nun Zeyl-i cami’üt -tevârîh-i reşîdî’sinde sultan Olcaytû ve Ebû Sa’îd do¨nemlerine dair kayıtlar. Yüksek lisans tezi, Harran Ü niversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Şanlıurfa.
• İkbal, A. (1384). Târîh-i Moğol (Ez Hamle-i Cengiz Han ta Teşkil-i Devlet-i Timuri. Tahran: Moesese-i İntişarat-ı Emîr-i Kebir.
• Kazvinî, H. M. (2018). Târih-i güzide (M. Öztürk, Trans.). Ankara: Türk Tarih Kurumu.
• Muhammed bin Ali bin Muhamed Ş abankarei. (1363). Mecma’ü’l-ensab. Tahran: Muessese-i İntişarat-ı Emîr-i Kebir.
• Örs, D. (1992). Taˆrîh-i olcaytu. Yüksek lisans tezi, Ankara Ü niversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özbek, S. (2018). Moğolları durduran Türk Sultan Baybars. Berikan Yayınevi.
• Özgüdenli, O. G. (2000). Gazan han ve reformları, (694/1295-703/1304). Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Özgüdenli, O. G. (2008). Reşîdüddin Fazlullah-ı Hemedânî (Vol. 35). Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
• Özgüdenli, O. G. (2012). Tümen (Vol. 42). Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi.
• Özgüdenli, O. G. (2017). Türkiye’de Moğol tarihi ve kültürü araştırmalarının doğuşu ve gelişimi (1923-2017). Mutad, 4(2), 460-512.
• Reşidüddin Fazlullah, H. (2013). Camiu’t-tevarih (İlhanlılar kısmı) (A. H. K. İsmail Aka Mehmet Aslan, Trans.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Sıhabü’d-din Abdullah b. Lütfullâh bin Abdurreşid el-Havâfî el- Med’û be-Hafız Ebrû. (1317).
• Zeyl-i camiü’t-tevarih-i reşidî (D. H. Beyani, Ed.). Tahran: Danişiyar-ı Tarih Danişgah-ı Tahran Şirket-i Tezamuniyi İlmi.
• Semerkandi, K. A. R. (1370). Matla-ı sadeyn ve mücmel Bahreyn. Tahran. Müesese-i Mutalaat ve Tahkikat-ı Ferhengiyi Pejoheşkah: Doktor Abdulhüseyin Nevai.
• Spuler, B. (2011). İran moğolları (Siyaset, idare ve kültür İlhanlılar devri, 1220-1350) (3rd ed.; C. K¨oprülü, Trans.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Togan, Z. V. (1988). Reşîd-ûd-din tabîb. raşîd al-din tabîb (1248-1318) fazlallah b. ’İmâd al-davla abu ’l-hayr b. ’alî. İslam Ansiklopedisi Millî Eğitim Bakanlığı Yayınları.
• Vassaf. (1346). Tahrir-i tarih-i vassaf. Tahran. (neşr. Abdul-Muhammed Aˆ yetî)
• Yuvalı, A. (2017). İlhanlı tarihi. İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yayınları.