Çocuk Gelin Evliliklerinde Suçu Gizleme Yöntemleri Üzerine Bir Araştırma

Year 2018, Volume: 2 Issue: 2, 4 - 17, 03.11.2018

Yusuf Arslan

Abstract

18 yaşını doldurmayan kız çocuklarının evlendirilmesi hem ulusal hem de
uluslararası kanunlarda suç kabul edilmiştir. Her ne kadar kanunlar suç kabul
etsede bu evlilikler sürmeye devam etmektedir. Her sene ülkemizde 27 binden
fazla kız çocuğu evlendirilmektedir. Peki kanunların
suç saydığı bir fiil nasıl oluyor da sürdürülmeye devam ediyor? Nasıl oluyor da
herkesin önünde gerçekleşen kanundışı bir fiil yargı önüne gelmiyor ve
yargılanamıyor? Bu durum yetişkinlerin suçu gizleme yöntemleri sayesinde mümkün
olmaktadır. Bu araştırma sonucunda yetişkinlerin 6 farklı
şekilde suçu gizleme yöntemine başvurdukları görülmüş ve anlaşılmıştır. Bunlar;

1) Hukuki boşluktan kaynaklanan
suçu gizlemeler,

2) Kamu görevlilerinden kaynaklanan suçu
gizlemeler

3) Hastanelerden kaynaklanan suçu gizlemeler

4) Ebeveynlerden kaynaklanan suçu gizlemeler

5) Din adamlarından kaynaklanan suçu gizlemeler

6) Vatandaşlardan kaynaklanan suçu gizlemeler
şeklinde sınıflanmıştır.

Anahtar
Kelimeler: Çocuk gelin, erken
yaşta evlilik, çocuk gelin evlilikleri, suçu gizleme.

Keywords

ÇOCUK GELİN

References

• Anık, M.& Barlin, R. (2017). Türkiye’de Çocuk Gelinler Sorunu: Balıkesir Örneği. İnsan ve Toplumbilimleri Araştırmaları Dergisi. 6(3). Ss. 1827 – 1841. Arslan, Y. (2015). Oyundan Düğüne Hayatlar Güneydoğu’da Çocuk Gelinler. İstanbul: Belge. Aydemir, E. (2011). Evlilik mi Evcilik mi? Erken ve Zorla Evlilikler: Çocuk Gelinler. International Strategic ResearchOrganization (USAK Raporo 11). Boran, P.,& Gökçay, G., & Devecioğlu, E., & Eren, T. (2013). “Çocuk Gelinler- Child Brides”, Marmara MedicalJournal, (26). Ss. 58-62. Bruinessan, V. M. (2003). Ağa, Şeyh, Devlet. İstanbul: İletişim. Bilgili, N. & Vural, G. (2011). Kadına Yönelik Şiddetin En Ağır Biçimi: Namus Cinayetleri. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 14 (1). Çakmak D. (2009). “Türkiye’de Çocuk Gelinler”, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Hitit Üniversitesi, Çorum. Doğan, S.(haz.). (2011a). Çocuk Evlilikleri ve İlişkili Kavramlar Sözlüğü. Ankara: Uçan Süpürge Yay. Doğan, S. (haz.). (2011b). Küçük Yaşta Evlilik Büyük Geliyor Çocuk Gelinler. Ankara: Uçan Süpürge Yay. Erdoğan, D. (tarihsiz). Türkiye'de Çocuk Gelinler Sorunu ( http://www.academia.edu/6459715/Turkiyede_Cocuk_Gelinler_Sorunu) Gezik, E. (2003). Şeref, Kimlik ve Cinayet, Namus Üzerine Bir Araştırma, Ankara: Kalan. Hervish, A. & Jacobs, F. C. (2011). Who Speaks for Me? Ending Child Marriage. Populatıon Reference Bureau. Policy Brief. Pp.1-7. Kaynak, M. (2014). Türkiye’de Çocuk Gelinler Sorunu. Nesne Dergisi, 2 (3). S:27-38. Kaptanoğlu, İ. Y. & Ergöçmen, B. (2012). Çocuk Gelin Olmaya Giden Yol. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi. 15(2). Ss. 129-161. Malatyalı K. M. (2014). Türkiye’de Çocuk Gelin Sorunu. Nesne Dergisi. Cilt 2(3).Ss. 27- 38. Malhotra, A. (1997). Gender and Timing of Marriage: Rural-Urban Differences in Java. Journal of Marriage and Family. 59 (2). Pp. 434-450. Mıhçıokur, S. & Erbaş, F.,& Akın, A. (2010). Çocuk Gelinler ve Beklenen Olumsuz Sonuçları. Sağlık ve Toplum Dergisi. 20(1). Ss.3-10. Sever, A. & Yurdakul, G. (2001). Culture of honor, culture of change a feminist analysis of honorkillings in ruralTurkey. Violence Against Women 7 (9): 964- 998. Sır, A. (2012). Erken Yaş Evlilikleri: Diyarbakır Örneği. (D. Şenol-Haz.). Uluslararası Katılımlı Kadına ve Çocuğa Karşı Şiddet Sempozyumu: 27-28 Nisan 2012, Ankara. Şen, S. & Kavlak, O. (2011). Çocuk Gelinler: Erken Yaş Evlilikleri ve Adölesan Gebeliklere Yaklaşım. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 12(25). Ss. 35-44. Şen, H. (Ed.). (2014). Çocuk Gelinler: Evcilikten Evliliğe. Ankara: Detay. Taylan, Hüseyin. H. (2016). Sakarya Roman Ailelerinde Erken Evlilik Araştırması. The Journal of Academic Social Science Studies. 52. Ss. 221-228. TBMM Raporu (2010). Erken Yaşta Evlilikler Hakkında İnceleme Yapılmasına Dair Rapor Tezcan, M. (2005). Namus Cinayetleri. http://www.1001kitap.com/Bilim/Mahmut_Tezcan/turk_ailesi_antropolojisi/aile19_namus.ht Türkdoğan, O. (1995). Güneydoğu Kimliği. Bolu: Türk Ocağı Bolu Şubesi. Ova, N. (2014). Türkiye’de Yazılı Basında “Çocuk Gelinler” İn Temsili. Selçuk Üniv. İletişim Fakültesi Dergisi, 8(2),Ss. 238-262. Özcebe H.& Küçük B. B. (2013). Önemli Bir Kız Çocuk ve Kadın Sorunu: Çocuk Evlilikler. Türk Pediatri Arşivi Dergisi. Ss. 86-93. Özbiçer, Özcan, N. (2018). Bizim Çocuklarımız: Türkiye’nin Kanayan Yarası Çocuk Gelinler. Ankara: Vafgo. UNICEF (2001). Early Marriage: Child Spouses. Innocenti Digest, No. 7. Florence: Innocenti Research Centre. Ünal, B. (2017). Türk sinemasında 2010 sonrası filmlerde çocuk gelin temsili. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sinema Televizyon Anabilim Dalı Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Yağbasan, M.& Tekdemir, N. (2017). Sosyolojik Perspektiften Çocuk Gelinlerin Yaşadıkları Travmalar (Doğu Ve Güneydoğu Anadolu Özelinde Anne-Çocuk İlişkisi Ve İletişimi Bağlamında Bir Alan Araştırması). Sosyal Bilimler Dergisi. Yıl: 4, Sayı: 16. Ss. 18-32. Yüksel, H. & Yüksel, M. (2014). Çocuk İhmali ve İstismarı Bağlamında Türkiye'de Çocuk Gelinler Gerçeği. Journal of theInstitute of SocialSciencesCankiri Karatekin University/Cankiri Karatekin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitusu Dergisi, 5(2). Web1. https://www.aksam.com.tr/guncel/mahkeme-karariyla-8-bin-cocuk-gelin/haber-303002 (erişim 05.02.2018).