The
use of nonstandart local dialects as a language in the Arab novel has been
widely debated by literary critics. While some critics thought that the use of
local dialects in the novel damaged the quality of the work, some critics found
these dialects useful in addressing the feelings of its the people by reflecting
their realities. This discussion, which has attracted a great deal of interest
among Arab scholars after the occupation of Egypt by France, continues to this
day. The approach of Abdurrahman Munif, one of the representatives of socialist
realism in the century-old Arab novel,
shows itself in the concept of middle language. Although the main langauge in
his novels was standart Arabic, he often gave place to dialects in the
dialogues.
Arap
romanında fasih olmayan yerel lehçelerin yazın dili olarak kullanılması,
edebiyat eleştirmenleri tarafından çok tartışılan bir konu olmuştur. Kimi
eleştirmenler, roman içerisinde “bozulmuş” yerel lehçelerin kullanımının eserin
kalitesine zarar verdiğini düşünürken kimi eleştirmenler ise bu lehçelerin
edebiyatın muhatabı olan “halk”ın duygularına hitap etme, onların gerçeğini yansıtma
açısından yararlı buluyordu. Özellikle Mısır’ın Fransa tarafından işgal
edilişinden sonra Arap edebiyatçıları arasında büyük yankı uyandıran bu
tartışma, günümüze dek devam etmektedir. XX. Yüzyıl Arap romanında toplumcu
gerçekçiliğin temsilcilerinden olan Abdurrahman Münif’in konuya yaklaşımı ise
“orta dil” kavramında kendini göstermektedir. Onun romanlarda asıl olan fasih
Arapça olmakla birlikte çoğu kez diyaloglarda avamcaya yer vermiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | November 1, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 27 Issue: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.