KURUMSAL SOSYAL SORUMLULUK ALGISI ÜZERİNE BİR ÇALIŞMA: TÜRKİYE VE VİETNAM ÖRNEĞİ

Yıl 2018, Sayı: 42, 225 - 244, 30.12.2018

Fetullah Battal , Chau Thi Le Duyen

Öz

Bu çalışmanın amacı,
Vietnam ve Türkiye'nin kurumsal sosyal sorumluluk (KSS) algılarını
karşılaştırmaktır. Türkiye ve Vietnam'ı seçmenin en önemli nedeni, her iki
ülkenin de uzun bir tarihi olması. Ayrıca makale içeriğinde de belirtildiği
gibi, bu coğrafyalarda kurumsal sosyal sorumluluk perspektifinin benzer
olabileceği düşünülmektedir. Bu çalışmada, Bayburt Üniversitesi İktisadi
ve İdari Bilimler Fakültesi öğrencileri, idari personeli ve akademik kadrosu
arasında rasgele örneklem seçilmiştir. Vietnam için örneklem grubu, Can Tho
Üniversitesi ekonomi bölümü öğrencileri, idari personel ve akademik kadrodan
rastgele seçilmiştir. Ayrıca, iki ülke arasındaki KSS algısını etkilediği
düşünülen cinsiyet, yaş ve meslek durumu, kontrol değişkeni olarak kabul edilmektedir.
Tahmin edilen ilişkileri test etmek için SPSS.22 ve AMOS 25.0 programları ile
uygulama çalışmaları yürütülmektedir. Sonuçlar, her iki ülkenin de kurumsal
sosyal sorumluluk algılarının anlamlı, ancak zayıf olduğunu ortaya koymuştur.
Ayrıca, her iki ülkede de kadınların CSR algısı erkeklere göre daha yüksektir.
Sonuç olarak, çalışmada kullanılan hipotezler hem Türkiye hem de Vietnam
örneğinde doğrulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kurumsal Sosyal Sorumluluk Algısı (Türkiye), Kurumsal Sosyal Sorumluluk Algısı (Vietnam), Kültürlerarası karşılaştırma

Kaynakça

• About the WBCSD." Wbcsd. org. World Business Council for Sustainable Development. access date: 17 Jan. 2009 Abratt, R., & Sacks, D. (1988). The marketing challenge: towards being profitable and socially responsible. Journal of Business Ethics, 7(7), 497-507. Ararat, M. (2005), “Social responsibility in a state-dependent business system”, in Habisch, A., Jonker, J., Wegner, M. and Schmidpeter, R. (Eds), Corporate Social Responsibility Across Europe, Springer, Berlin, pp. 247-259 Battal, F., & Durmuş, İ. Modern Ahilik Ölçeği Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, (63), 71-84. Bowen, R. (1953). Social responsibilities of the businessman. New York: Harper. Breslow, N. (1970). A generalized Kruskal-Wallis test for comparing K samples subject to unequal patterns of censorship. Biometrika, 57(3), 579-594. Brown, H. S., De Jong, M., & Lessidrenska, T. (2009). The rise of the Global Reporting Initiative: a case of institutional entrepreneurship. Environmental politics, 18(2), 182-200. Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: Temel kavram¬lar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram Ve Uy¬gulamada Eğitim Yönetimi, 32(32), 470-483. Carroll, A. B. (1991). The pyramid of corporate social responsibility: Toward the moral management of organizational stakeholders. Business Horizons, 34(4). p.77-78 Chamberlain, N. W. (1973). The limits of corporate responsibility. basic books. Citizenship (2005), p. 1-20 Dincer, B. (2012), “The foreign equity in banking industry and the effectiveness of corporate governance: essential or a soap opera?”, International Journal of Academic Research in Accounting, Finance and Management Sciences, Vol. 2 No. 4, pp. 339-352 Dinçer, Ö., & Yılmaz, C. (2003). Kamu yönetiminde yeniden yapılanma 1: Değişimin yönetimi için yönetimde değişim. TC Başbakanlık. Edwards, V., & Phan, A. (2008). Vietnam. In J. Benson & Y. Zhu (Eds.), Trade unions in asia: An economic and sociological analysis. London: Routledge Esrock, S. L., & Leichty, G. B. (1998). Social responsibility and corporate web pages: Self-presentation or agenda setting?. Public relations review, 24(3), 305-319. Field, A. (2013). Discovering statistics using IBM SPSS statistics. sage. Friedman, M. (2009). Capitalism and freedom. University of Chicago press. Friedman, Milton. (1970). The Social Responsibility of Business is to Increase its Profits. The New York Times Magazine,13 Sept. Hofstede, G.: 1983, ‘National Cultures in Fours Dimensions – A Research-Based Theory of Cultural Differences Among Nations’, International Studies of Management and Organization 13(12), 46–74. Jamieson, N. L. (1993). Understanding Vietnam. Berkeley: University of California Press Kelley, L. C. (2006). "Confucianism" in Vietnam: A state of the field essay. J Vietnam Stud, 1(1–2), 314–370. https://doi.org/10.1525/vs.2006.1.1-2.314 Kucuk-Yilmaz, A. (2008), “The corporate social responsibility practice in the Turkish automotive distribution companies”, International Journal of Business and Management, Vol. 3 No. 6, pp. 139-147.-a,-b Maignan, I. and O. C. Ferrell: 2001, _Corporate Citizen as a Marketing Instrument – Concepts, Evidence and Research Directions_, European Journal of Marketing 35 (3/4), 457. McCargo, D. (2004). Rethinking Vietnam. London: RoutledgeCurzon McGuire,J.B., (1963). Business and society. New York: McGraw Hill, p.45-46 Rochlin, Steven A. and Bradley K. Googins. ―The Value Proposition for Corporate Citizenship: A Monograph byThe Center for Corporate Citizenship at Boston College.‖ Boston, MA: Boston College Center for Corporate Rowley, C., & Truong, Q. (2009). The changing face of Vietnamese management. Oxford: Routledge Santos, J. R. A. (1999). Cronbach’s alpha: A tool for assessing the reliability of scales. Journal of extension, 37(2), 1-5. Skouloudis, A., Evangelinos, K., & Kourmousis, F. (2010). Assessing non-financial reports according to the Global Reporting Initiative guidelines: evidence from Greece. Journal of Cleaner Production, 18(5), 426-438. Tuan, V., & Napier, N. K. (2000). Paradoxes in Vietnam and America: "lessons earned". Hum Resour Plan, 23(1), 7–10. Votaw, D. & Sethi, S. (1975). The corporate dilemma. Englewood Cliff, N.J.: Prentice Hall, p.56-58 Weber, Karl. Social Business Goes From the Drawing Board to the Real World. Harvard Business Publishing. 17 Jan. 2009, p.13-14 Wilcke, R.W. (2004). An Appropriate ethical model for business and a critique of Milton Friedman‘s thesis. The Independent Review, 9(2), p. 187-209. Ya Hui, L., & Hoa, N. T. T. (2016). A study on knowledge management and corporate social responsibility in Vietnamese manufacturing companies. International Journal of Recent Advances in Organizational Behaviour & Decision Sciences, 2(2), 772–787. Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal Bilimlerde Faktör Analizi ve Geçerlilik: Keşfedici ve Doğrulayıcı Faktör Analizlerinin Kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 46, 74-85. http://www.ticaretkanunu.net/ttk-madde-437/ 18.10.2018