Öz
Bulgarların Rumeli’de milliyet nâmına yaptıkları “icrâât”ı yine birer birer dimâğımda canlandırıyorum. Toptan îdâmlar, cebrî vaftizler, tebdîller , her türlü Bulgarlaştırmaklar… Edirne yerine Odrin, Mustafapaşa yerine Ferdinandov, Dedeağaç yerine Nadecda… Her zaman dişlerimi gıcırdatan, varlığımı bir gayz ve düşmânlık dinamitiyle berhevâ eden bu “icrâât”ın gâyesini düşünüyorum ve ân ve hâlin fecâatına rağmen muzafferâne bir istihfâf hissinden kendimi alamıyorum… Hatta dudaklarımda bir tezyîf iltivâsı bile var… Hûnhâr Savof , Türk nâmını ortadan kaldırmak için Rumeli’de sen azîm bir kıyâmet kopardın. Yüzbinlerce Türk gâyet derin hafr edilen çukurlara gömüldü ve üzerlerine ağır taşlar basıldı. Fakat “ümîd”e, dâima kuvvetli hiç mağlûb olmaz, müebbeden muzaffer “ümîd”e ne yapabildin?
Ümîdi bu milletin gömülmez.
Beyhûde bu gayretin mezârcı!
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Ali Birinci, “Mehmet Ali Tevfik Yükselen”, Türk Yurdu, C. 27, S. 243, Kasım 2007, s. 58-62.
- Mehmet Ali Tevfik, “Yine Rumeli”, Turanlı’nın Defteri, Kitâbhâne-i İslâm ve Askerî-Tüccârzâde İbrahim Hilmi, Dersaâdet 1330, s. 103-109.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Çeviri Makaleler |
| Çevirmenler | |
| Yayımlanma Tarihi | 30 Ekim 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 19 Eylül 2020 |
| Kabul Tarihi | 15 Ekim 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 6 |
