Objective: Our aim was to assess the outcomes for ureter stones with delayed treatment due to the SARS-CoV-2 pandemic.
Materials and Methods: Data from patients with ureterorenoscopy (URS) performed due to ureter stones were retrospectively assessed in the period during the pandemic of 1-31 January 2021 and the period before the pandemic of 1-31 January 2020. On first attendance, patients were assessed for emergency drainage requirements, ureter JJ stent requirement, post-op stone-free rate, re-URS requirements, and the presence of complications rated Clavien-2 and above.
Results: The study included 102 patients in total, 38 after and 64 before the pandemic. The post-pandemic group had a significantly higher impacted stone rate (15.8%) compared to the pre-pandemic group (3.1%) (p = 0.021). Seven patients (18.4%) in the first group and two patients (3.1%) in the second required emergency drainage (p = 0.008). Further, ureteral JJ stent requirements were significantly higher in the first group (71%) than in the second group (29.7%) (p<0.001). The re-URS requirements in the first group were significantly higher (18.4% vs 4.7%, p = 0.024), and in the postoperative period, stage 2 and higher complications developed in 10 patients in the first group (26.3%) and 3 patients in the second (4.7%) (p = 0.002).
Conclusion: Ureter stones with delayed treatment linked to the SARS-CoV-2 pandemic caused increased complications, permanent morbidity, and more difficult treatment processes.
Amaç: SARS-CoV-2 pandemisi nedeniyle tedavisi gecikmiş üreter taşlarının sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntemler: Üreter taşı nedeniyle üreterorenoskopi (URS) yapılan hastalardan elde edilen veriler 1-31 Ocak 2021 pandemi döneminde ve 1-31 Ocak 2020 pandemi öncesi dönemde retrospektif olarak değerlendirildi. Acil drenaj gereksinimleri, üreter JJ stent gereksinimi, ameliyat sonrası taşsızlık oranı, yeniden URS gereksinimleri ve Clavien-2 ve üzeri olarak derecelendirilen komplikasyonlar kaydedildi.
Bulgular: Çalışmaya pandemi sonrası 38 ve pandemi öncesi 64 olmak üzere toplam 102 hasta dahil edildi. Pandemi sonrası grupta, pandemi öncesi gruba (%3,1) kıyasla önemli ölçüde daha yüksek gömülü taş oranı (%15.-,8) vardı (p = 0.021). Birinci grupta yedi hasta (%18,4) ve ikinci grupta iki hasta (%3,1) acil drenaj gerektirdi (p = 0,008). Ayrıca üreteral JJ stent gereksinimi birinci grupta (%71) ikinci gruba (%29,7) göre anlamlı derecede yüksekti (p<0.001). Birinci grupta re-URS gereksinimleri anlamlı olarak daha yüksekti (%18,4'e karşı %4,7, p=0,024). Birinci grupta 10 hastada (%26,3) ve ikinci grupta 3 hastada (%4,7) (p = 0,002) evre 2 ve üzeri komplikasyon gelişti
Sonuç: SARS-CoV-2 pandemisine bağlı tedavisi geciken üreter taşları artan komplikasyonlara, kalıcı morbiditeye ve daha zor tedavi süreçlerine neden olmuştur.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Clinical Sciences |
Journal Section | Research Articles |
Authors | |
Publication Date | August 31, 2022 |
Submission Date | October 16, 2021 |
Published in Issue | Year 2022 Volume: 11 Issue: 2 |