ZAMAN YÖNETİMİ MOTİVASYONU ETKİLER Mİ?

Yıl 2020, Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi [tr], 1 - 14, 31.05.2020

Mahmut Akbolat Ayhan Durmuş Özgün Ünal , Hümeyra Şahin

Öz

Çalışmanın Amacı: Sağlık sektöründe çalışan personelin zamanı verimli kullanıp kullanamadıklarını, zaman yönetimi ile motivasyonarasında ilişki olup olmadığını ve sağlık çalışanlarının zaman yönetimi becerilerinin motivasyon üzerinde etkisini araştırmaktır.
Yöntem:Çalışma,2016 yılında Sakarya İl Sağlık Müdürlüğü ve bağlı kuruluşlarındaaday memur olarak çalışmakta olan ve oryantasyoneğitimine katılan 224 sağlık çalışanının tamamıüzerinde gerçekleştirildi. Veriler, için Britton ve Tesser (1991) tarafından geliştirilen Zaman Yönetimi Ölçeği ile Gagneve arkadaşları (2010) tarafından geliştirilen İşte Motivasyon Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, korelasyon ve regresyon analizleri kullanıldı.
Bulgular ve Sonuç: Çalışmanın bulgularına göre, zaman yönetimi ile motivasyon arasında (r=0,345) pozitif yönlü ilişki vardır. Zaman yönetiminin motivasyon üzerinde pozitif etkisi bulunmaktadır (β=0,328). Sonuç olarak, sağlık çalışanlarının zaman yönetimi ile motivasyon düzeyleri arasında anlamlı ilişki vardır ve zaman yönetimi motivasyon düzeylerini artırmaktadır. Bundan dolayı, sağlık kuruluşları çalışanlarını motive etmek için verimli bir zaman yönetimi modeli kullanmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Zaman Yönetimi, Motivasyon

Kaynakça

• Ağırbaş, İ., Çelik, Y. ve Büyükkayıkçı, H. (2005). Motivasyon Araçları ve İş Tatmini: Sosyal Sigortalar Kurumu Başkanlığı Hastane Başhekim Yardımcıları Üzerinde Bir Araştırma. Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 8(3), 326-350. Akbolat, M. ve Işık, O. (2012).Sağlık Çalışanlarının Duygusal Zeka Düzeylerinin Motivasyonlarına Etkisi.Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 32(1), 109-124. Atilla, E.A. (2017). Sağlık Kurumlarında Motivasyon. Eds: Çimen, M. ve Deniz, S., 1.Baskı, Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Başak, T., Uzun, Ş. ve Arslan, F. (2008). Hemşirelik Yüksek Okulu Öğrencilerinin Zaman Yönetimi Becerileri. TAF PreventiveMedicineBulletin, 7(5), 429-434. Britton, B.K. ve Tesser, A. (1991). Effects of Time-Management Practices on CollegeGrades. Journal of EducationalPsychology, 83(3), 405-410. Çağlıyan, V. ve Göral, R. (2009). Zaman Yönetimi Becerileri: Meslek Yüksekokulu Öğrencileri Üzerine Bir Değerlendirme, KMU İİBF Dergisi, 11(17), 174-189. Dornan, J. veMaxwell, J. C. (1997). Başarı için stratejiler. Çevirmen: Güpgüpoğlu, İ Sistem Yayıncılık. Efil, İ. (1996). İşletmelerde Yönetim ve Organizasyon, Alfa Basımevi, İstanbul. Elsabahy, H. E.,Sleem, W. F. Ve El Atroush, H. G. (2015). Effect of Time Management Program on JobSatisfactionforHeadNurses. Journal of EducationandPractice, 6(32), 36-44. Erdem R. (1997). Zaman Yönetimi ve Hastane Üst Düzey Yöneticileri Üzerinde Bir Uygulama. Yüksek Lisans Tezi,Ankara: Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Hacettepe Üniversitesi. Ergül, H. F. (2005). Motivasyon ve motivasyon teknikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 67-79. FrancisSmythe, J. A.,&Robertson, I. T. (1999). On therelationshipbetween timemanagementand time estimation. British Journal of Psychology, 90(3), 333-347. Gagne, M.,Forest, J., Gilbert, M., Aube, C., Morin, E. ve Angela, M. (2010). TheMotivation at WorkScale: ValidationEvidence in TwoLanguages. EducationalandPsychologicalMeasurement, 70(4), 628-646. Gagne, M.,Forest, J., Vansteenkiste, M., Crevier-Braud, L., Van den Broeck, A., Aspeli, A. K. ve Halvari, H. (2015). TheMultidimensionalWorkMotivationScale: ValidationEvidence in Seven Languagesand Nine Countries. EuropeanJournal of WorkandOrganizationalPsychology, 24(2), 178-196. Ghiasvand, A. M.,Naderi, M., Tafreshi, M. Z., Ahmadi, F. ve Hosseini, M. (2017). RelationshipBetween Time Management SkillsandAnxietyandAcademicMotivation of NursingStudents in Tehran. Electronic Physician, 9(1), 3678-3684. Green, P.,&Skinner, D. (2005). Does time managementtrainingwork? An evaluation. International Journal of Training and Development, 9(2), 124-139. Karagöz, Y. (2017). SPSS ve AMOS uygulamalı Bilimsel Araştırma Yöntemleri ve Yayın Etiği, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım Khan, M. I. (2012). Theimpact of trainingandmotivation on performance of employees. Business Review, 7(2), 84-95. Kocabaş, İ. ve Erdem, R. (2003). Yönetici Adayı Öğretmenlerin Kişisel Zaman Yönetimi Davranışları.Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13(2), 203-210. Küçükler, Ö. ve Mergen, N. (2015). Tıbbi Sekreterlerin Motivasyonlarını Etkileyen Faktörlerin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma: Araştırma ve Uygulama Hastanesi Örneği. Electronic Journal of VocationalColleges- 14.BÜROKON Özel Sayısı: 301-312. Meydan, C.H. ve Şeşen, H. (2015). Yapısal Eşitlik Modellemesi Amos Uygulamaları. 2. Baskı. Ankara: Detay Yayıncılık Nasri S .,Pazargadi M., Tafreshi M, veNassiri N, (2013). TheCorrelation of HeadNurses’ Time Management withNurses’ JobSatisfaction in Medical&SurgicalWards of Hospitals in Arak MedicalSciencesUniversity. Journal of NursingandMidwifery, 22 (79), 1-7. Özdemir, S. ve Muradova, T. (2008). Örgütsel Motivasyon ve Verimlilik İlişkisi, Journal of QufqazUniversity, 24, 146-153. Riggio, R.E. (2003). Introductiontoındustrial/organizationalpsychology. California: PrenticeHall, Fourth Edition. Sahito, Z.,&Vaisanen, P. (2017). TheDiagonal Model of JobSatisfactionandMotivation: ExtractedfromtheLogicalComparison of Content andProcessTheories. International Journal of HigherEducation, 6(3), 209-230. Tezcan, C. (2008). Yapısal Eşitlik Modelleri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Tutar, H. (2011). Zaman Yönetimi. 3. Baskı, Ankara: Seçkin Yayıncılık. Yılmaz, A.,& Aslan, S. (2002). Örgütsel zaman yönetimi. CÜ İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 3(1), 25-46. Zameer, H., Ali, S., Nisar, W., & Amir, M. (2014). Theimpact of themotivation on theemployee’sperformance in beverageindustry of Pakistan. International journal of academicresearch in accounting, financeandmanagementsciences, 4(1), 293-298.