Impact of Family Medicine Implementation in outpatient admissions in an Education and Research Hospital

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 3, 74 - 78, 01.12.2017

Abdülkadir Aydın , Yıldız Atadağ , Didem Kaya , Hatice Dilber Köşker , Fatih Başak , Sema Uçak

https://doi.org/10.25000/acem.330603

Cited By: 1

Öz

Aim: With the health transformation program in Turkey, the Family Medicine Implementation (FMI) was started across the nation in the end of 2010. This study attempted to assess the influence of the FMI on outpatient applications to a third level state hospital.

Methods: The number of outpatient applications from 2007 to 2014 was screened through an automation system. Eight clinics were examined including the clinics which Ministry of Health, the Board of Medical Specialties assigned as a part of obligatory rotation within the scope of Family Medicine assistant training, and emergency service. The year 2011 was taken as beginning year of the Family Medicine system. The period from 2007 to 2010 was taken as the pre-FMI period while the term from 2010 to 2014 was taken as the post-FMI period. The outpatient application rates of the selected clinics were compared by periods in correlation with population changes in the Anatolian site of İstanbul. In the analysis of the data, descriptive statistics, mean and standard deviation for continuous variables, Mann Whitney U Test for abnormal distribution comparisons of measured values were used. Significance was assessed at p<0,01 and p<0,05 levels.

Results: It was found that no significant increase occurred in the number of patients who applied to the clinics of chest diseases and cardiology in parallel to population growth. In other clinics, the number of applications increased in correlation with population growth.

Conclusion: The family medicine implementation made positive effects on the third level hospital in the beginning phase. We are of the opinion that, in order for these positive effects to be improved further, patients should be encouraged to apply to family physicians, and a health referral chain should be implemented with sufficient numbers of primary care personnel.

Anahtar Kelimeler

Aile hekimliği uygulaması, Sevk sistemi

Aile Hekimliği Uygulamasının Bir Eğitim ve Araştırma Hastanesine Ayaktan Hasta Başvurularındaki Etkisi

Öz

Amaç: Türkiye’de Sağlıkta Dönüşüm Programı ile 2010 yılı sonunda tüm yurt genelinde Aile Hekimliği Uygulamasına geçilmiştir. Bu çalışmada Aile Hekimliği Uygulamasının bir üçüncü basamak devlet hastanesinin ayaktan hasta başvurularına etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntemler: Hastanemizin 2007-2014 yılları arasındaki ayaktan hasta başvuru sayıları otomasyon sistemi ile tarandı. Sağlık Bakanlığı, Tıpta Uzmanlık Kurulu’nun Aile Hekimliği asistan eğitiminde zorunlu rotasyon olarak belirlediği klinikler ve acil servis olmak üzere sekiz adet klinik incelendi. 2011 yılı Aile Hekimliği sistemi uygulama başlangıcı olarak alındı. 2007-2010 yılları arası Aile Hekimliği Uygulaması öncesi dönem, 2010-2014 yılları arası Aile Hekimliği Uygulaması sonrası dönem olarak ele alındı. İstanbul Anadolu yakası nüfus değişimleri düzeltmesiyle bağıntılı olarak dönemler arası başvurular karşılaştırıldı. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler, sürekli değişkenler için ortalama ve standart sapma, ölçüm değerlerinin normal dağılım göstermeyen karşılaştırmalarında Mann Whitney U Test kullanıldı. Anlamlılık p<0,05 düzeylerinde değerlendirildi.

Bulgular: İncelemeye alınan klinikler arasından göğüs hastalıkları ve kardiyoloji kliniklerine başvuran hasta sayılarında nüfus artışına oranla anlamlı bir artış olmadığı görülmüştür. Diğer kliniklerde ise başvuru sayıları nüfus artışıyla bağıntılı bir şekilde artmaktadır.

Sonuç: Aile Hekimliği Uygulaması üçüncü basamak hastaneler üzerinde başlangıç için olumlu etkiler oluşturmuştur. Bu etkinin daha da arttırılabilmesi için hastaların aile hekimlerine başvurmaları için teşvik edilmesi, yeterli sayıda birinci basamak sağlık elemanıyla sağlıkta sevk zincirinin uygulamaya alınması gerektiğini düşünüyoruz.

Anahtar Kelimeler

referral chain, family medicine practice

Kaynakça

• 1. Kırşehir Sağlık Müdürlüğü, Aile Hekimliğinin Amaç ve Hedefleri. http://www.kirsehirsaglik.gov.tr/ailehekimligi/giris.asp?s=icerik_detay&id=1 Alıntı tarihi: 27.01.2016
• 2. Yalova İl Sağlık Müdürlüğü, Aile Hekimliğinde Amaç ve Hedefler. http://yalovasaglik.gov.tr/Icerik/IcerikDetay.aspx?IcerikID=33 Alıntı tarihi: 27.01.2016
• 3. Aile Hekimliği Türkiye Modeli. Mavi Ofset. Ankara, 2004
• 4. Aile Hekimliği Uygulama Yönetmeliği; Resmi Gazete Tarihi: 25.01.2013 Resmi Gazete Sayısı: 28539
• 5. Aile Hekimliği Kanunu. Resmi gazete Sayı:25665, 2004.
• 6. WONCA Europe 2002, The European Definition of General Practice/Family Medicine.
• 7. Sağlık Bakanlığı, Tıpta Uzmanlık Kurulu, 23/06/2010 tarih ve 82 sayılı Karar
• 8. Kringos DS. The importance of measuring and improving the strength of primary care in Europe: results of an international comparative study. Türk Aile Hek Derg 2013;17(4):165-179.
• 9. Üstü Y, Uğurlu M, Örnek M, Sanisoğlu SY. 2002-2008 Yılları Arasında Erzurum Bölgesinde Birinci ve İkinci Basamak Sağlık Hizmetlerinin Değerlendirilmesi. Balkan Med J 2011;28:55-61.
• 10. Ertürk NT, Süt N, Sipahioğlu F. Cerrahpaşa tıp fakültesi aile hekimliği polikliniğine başvuran hastaların 3 yıllık profili. Cerrahpaşa J Med 2004; 35: 115-121.
• 11. Şensoy N, Başak O, Gemalmaz A. Umurlu aile hekimliği merkezi’nde AHUve hasta profili: aile hekimliği alan eğitimi gereksinimini ne ölçüde karşılıyor? The Medical Journal of Kocatepe 2009;10:49-56.
• 12. Atadağ Y, Aydın A, Kaya D ve ark. Aile hekimliği uygulamasıyla üçüncü basamak sağlık kuruluşuna başvuru sebeplerinde olan değişiklikler. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi 2016;20(4):141-151
• 13. Durusoy R, Davas A, Ergin I, Hassoy H, Tanık FA. Prenatal care utilization from family physicians: a study among pregnant women applying to secondary and tertiary care hospitals in Izmir. Turkish Journal of Public Health 2011;9(1):1-15.
• 14. Nesanır N, Erkman N. AHU’yageçen ilk 11 ilin sağlık göstergeleri üzerinden bu sürece bir bakış. TAF Prev Med Bull 2010;9(5):493-504.
• 15. Başak O, Güldal D. Akademik aile hekimliği bölümlerinin 20 yılı: Gelişimsel süreç üzerine bir değerlendirme. Türk Aile Hek Derg 2014;18(1):16-24.
• 16. Baykan Z, Çetinkaya F, Naçar M, Kaya A, Işıldak MÜ. Aile hekimlerinin tükenmişlik durumları ve ilişkili faktörler. Türk Aile Hek Derg 2014;18(3):122-133.
• 17. Atun R, Aydın S, Chakraborty S et al. Universal Health Coverage in Turkey: Enhancement of Equity. The Lancet 2013;382(9886):65-99
• 18. Kringos DS, Boerma W, Bourgueil Y et al. The strength of primary care in Europe: an international comparative study. Br J Gen Pract 2013;63(616):e742-50
• 19. Kringos DS. The importance of measuring and improving the strength of primary care in Europe: results of an international comparative study. Türk Aile Hek Derg 2013;17(4):165-179.
• 20. Öcek Z. Çiçeklioğlu M. Aile hekimliği birinci basamak sağlık ortamını nasıl dönüştürdü? Türk Tabipler Birliği Yayınları. Ankara.2013.
• 21. Medipol Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Sabahattin Aydın ile Kahvaltı, http://www.ivek.org.tr/-medipol-universitesi-rektoru-prof.-dr.-sabahattin-aydin-ile-kahvalti-1426h.htm) Alıntı tarihi: 27.01.2016