Amaç: Bu çalışmanın amacı, vezikoüreteral reflü yönünden ileri tetkik planlanan
hastalarda voiding sistoüretrogram ve voiding
ürosonografi yöntemlerinin reflünün ortaya konmasındaki başarı oranlarının
değerlendirilmesidir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya
vezikoüreteral reflü için araştırılan ve voiding sistoüretrogram tetkiki
planlanan 48 hasta alındı. Hastalar yaş, cinsiyet ve voiding sistoüretrogram
planına neden olan nefrolojik problemler için değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmadaki 48 hastanın 34’ü kız ve 14’ü
erkekti. 48 hastanın 18’inde vezikoüreteral reflü saptandı. Tüm böbrek-üreter
üniteleri vezikoüreteral reflü açısından değerlendirildi ve voiding
sistoüretrogram ile %91,3, voiding ürosonografi ile %73,9 böbrek-üreter
ünitesinde vezikoüreteral reflü tespit edildi. Kullanılan iki yöntemin
tutarlılık oranı %73,6 olarak saptandı ve her iki yöntem arasında vezikoüreteral
reflü saptanması açısından istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı gösterildi.
Grade I vezikoüreteral reflü olguları çalışmaya dahil edilmediğinde ise her iki
yöntemin tutarlılık oranı %87,6’ya kadar yükseldi. Vezikoüreteral reflü
saptanması açısından her iki yöntem arasında istatistiksel olarak farkın anlamlı
olmadığı tespit edildi.
Sonuç: Çalışmamızda vezikoüreteral reflü tanısında
voiding ürosonografinin, voiding sistoüretrogram kadar başarılı olduğu
saptanmıştır. voiding ürosonografi özellikle antireflü cerrahinin
değerlendirilmesinde, izlemdeki yüksek grade vezikoüreteral reflü hastalarının
takibinde, voiding sistoüretrogram uygulanmasının kontrendike olduğu kümülatif
radyasyon yükü riskinde ve yüksek risk gruplarında ve primer olarak kız
çocuklarında tarama prosedürü olarak alternatif bir teknik olarak tercih
edilebilir.
Purpose: The goal of the study was to investigate the
success rates of voiding cystourethrogram and voiding urosonography in patients
who were scheduled for further investigation vesicoureteral reflux.
Material and Methods: This study included 48 patients who were
evaluated for vesicoureteral reflux and planned for voiding cystourethrogram.
The patients were evaluated for gender, age and nephrologic problems which
causing for plan voiding.
Results: Of the 48 patients in the study, 34 were female
and 14 were male. Vesicoureteral reflux was detected in 18 of 48 patients. All
renal-ureter units were evaluated for vesicoureteral reflux and 91.3% with
voiding cystourethrogram and 73.9% with voiding
urosonography were detected in the renal -ureter unit. The coherence rate
of both methods was found to be 73.6% and it was shown that there was no
statistically significant difference between the two methods for the detection
of vesicoureteral reflux. When the cases of grade I vesicoureteral reflux were
excluded from the study, the consistency rate of both methods increased to
87.6%. There was no statistically significant difference between the methods
for detecting vesicoureteral reflux in renal ureter units (p=0.146).
Conclusion: Voiding urosonography can be used as an
alternative radiation-free imaging method for selected cases.
Vesicoureteral reflux voiding cystourethrogram voiding urosonography
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Sağlık Kurumları Yönetimi |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 24 Temmuz 2019 |
Kabul Tarihi | 8 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 5 Sayı: 2 |