Amaç: Bu çalışmada S.B. Bolu İzzet Baysal Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesi’ne Türk Medeni Kanunu’nun 432’nci maddesi kapsamında gönderilen olguların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: 654 adli olgu değerlendirilmeye alındı. Olguların sosyodemografik ve klinik bilgileri hastane kayıt sisteminden elde edildi.
Bulgular: Değerlendirilen 654 olgunun çoğunluğu erkek, bekar ve 30-61 yaş aralığında olup; 451 olguya TMK 432. madde kapsamında zorunlu tedavi (ZT) gerektiği, 141 olguya ZT gerekmediği yönünde bilirkişi raporu düzenlendiği, 62 olgunun yatış kararı ile gönderildiği öğrenildi. 2015-2018 yılları arasında daha çok ZT gerekmediği yönünde, 2019-2021 yılları arasında ZT gerektiği yönünde bilirkişi görüşü bildirildiği belirlendi (p=0,0001). ZT gerektiği yönünde rapor düzenlenen olgulara en sık psikotik bozukluk (%55,2), alkol/madde kullanım bozukluğu (%18,5) ve bipolar affektif bozukluk (%14,2) tanılarının konulduğu; ZT gerekmediği yönünde rapor düzenlenenlere ise en sık konulan tanıların alkol/madde kullanım bozukluğu (%30,5), psikotik bozukluk (%20,6) ve bipolar affektif bozukluk (%11,3) olduğu tespit edildi. Yatış kararı ile gönderilen olguların %32,3’ünün alkol/madde kullanım bozukluğu tanısı aldığı belirlendi.
Sonuç: Bu çalışma TMK 432. madde kapsamında her geçen yıl daha fazla olgunun psikiyatrik değerlendirmeye yönlendirildiğini, daha fazla olguya ZT gerektiği yönünde rapor düzenlendiğini, ZT gereken olgular arasında alkol/madde kullanım bozukluğu oranının yıllar içinde arttığını göstermektedir.
Zorunlu yatış alkol/madde kullanım bozukluğu psikotik bozukluk bipolar bozukluk Türk Medeni Kanunu 432.madde
yok
Objective: In this study, it was aimed to determine the sociodemographic and clinical features of the cases sent to Bolu İzzet Baysal Mental Health and Diseases Hospital within the scope of Turkish Civil Law 432 (TCL 432).
Methods: 654 forensic cases were evaluated. Sociodemographic and clinical features of the cases were obtained from the hospital registry system.
Results: The majority of 654 cases were male, single and between the ages of 30-61, and 451 cases were requiring compulsory hospitalization within the scope of TCL 432; 141 cases were reported as not requiring compulsory hospitalization, and 62 cases were sent with a hospitalization decision. It was determined as expert opinion that compulsory hospitalization was not required between 2015-2018, and more compulsory hospitalization was required between 2019-2021 (p=0.0001). The most common diagnoses with compulsory hospitalization were found to be as psychotic disorder (55.2%), alcohol/substance use disorder (18.5%) and bipolar affective disorder (14.2%); and on the other hand, the most common diagnozis within the reports not requiring compulsory hospitalization were found to be as alcohol-substance use disorder (30.5%), psychotic disorder (20.6%) and bipolar affective disorder (11.3%). It was found that 32.3% of the cases who were sent with the decision of hospitalization, had the diagnosis of alcohol/substance use disorder.
Conclusion: This study shows that within the scope of TCL 432, more and more cases are referred to psychiatric evaluation, more cases are reported that require compulsory treatment, and the rate of diagnosis of alcohol/substance use disorder among cases requiring compulsory treatment has increased over the years.
Compulsory hospitalization alcohol/substance use disorder psychotic disorder bipolar disorder Turkish Civil Lav 432
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Adli Tıp |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ağustos 2022 |
Gönderilme Tarihi | 4 Temmuz 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 36 Sayı: 2 |