Physical Activity Levels and Life Satisfaction of Individuals Doing Regular Exercise in Sports Centers

Yıl 2024, Cilt: 1 Sayı: 1, 11 - 24, 31.07.2024

Yasemin Taştan , Esin Ergin

Öz

Objective: The aim of this study was to investigate the relationship between physical activity levels and life satisfaction of individuals who exercise regularly.
Materials and Methods: Volunteers between the ages of 18-40, who regularly exercise at the sports centers in the Aydın province, participated in the study. A total of 375 people were recruited and 17 questionnaires with missing information or errors were excluded from the analysis. Overall 358 questionnaire forms were evaluated for analysis. Personal information form, the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) short form developed by Craig et al. (2003), which the validity and reliability study in Turkey were conducted by Öztürk (2005), and The Satisfaction With Life Scale (SWLS) designed by Diener et al. (1985) and adapted into Turkish by Dağlı and Baysal (2016), were used as data collection tools.
Results: As a result of the statistical analysis of the study data, there was no statistically significant difference between the physical activity scale and together with all its sub-dimensions of life satisfaction (p>0.05). There were significant differences between physical activity levels and other personal variables. Considering the physical activity levels of the participants according to their gender variables; the vigorous intensity METmin/week and total METmin/week, according to the age variables; the walking METmin/week, for the occupation variable; the vigorous intensity METmin/week, according to the variable of training history, walking METmin/week, vigorous intensity METmin/week and total METmin/week and finally, according to the weekly exercise frequency variable; variables of moderate METmin/week, vigorous intensity METmin/week and total METmin/week have been found significant (p<0.05). Moreover, the life satisfaction levels and personal information of the participants were examined and a statistically significant difference in the variables of profession, education level, income status and type of exercise have been observed (p<0.05).
Conclusion: Our study, 54 of the volunteers were inactive, 120 of them were minimally active, and 185 of them were very active and there was no statistically significant difference between physical activity and life satisfaction (p<0.05).

Anahtar Kelimeler

Exercise, Life Satisfaction, Physical Activity

Spor Merkezlerinde Düzenli Egzersiz Yapan Bireylerin Fiziksel Aktivite Düzeyleri ve Yaşam Doyumu

Öz

Amaç: Bu araştırmada düzenli egzersiz yapan bireylerin fiziksel aktivite düzeyleri ile yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Aydın ilinde yer alan spor merkezlerinde düzenli olarak egzersiz yapan 18-40 yaş aralığındaki toplam 375 gönüllü birey katılmıştır. Analiz için 358 anket formu değerlendirmeye alınmış. Veri toplama aracı olarak, kişisel bilgi formu, Craig ve arkadaşları (2003) tarafından geliştirilen Türkiye’deki geçerlilik ve güvenirlik çalışması Öztürk (2005) tarafından gerçekleştirilen Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi (Kısa), Diener ve arkadaşları (1985) tarafından geliştirilen, Dağlı ve Baysal (2016) tarafından Türkçe’ye uyarlanan Yaşam Doyumu Ölçeği (YDÖ) kullanılmıştır.
Bulgular: Verilerin istatistiksel analizleri sonucunda fiziksel aktivite ölçeği ile tüm alt boyutları ve yaşam doyumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmemiştir (p>0.05). Katılımcıların cinsiyet değişkenlerine göre fiziksel aktivite düzeylerine bakıldığında şiddetli METdk./hafta ve toplam METdk./hafta değişkenlerinde; yaş değişkenlerine göre fiziksel aktivite düzeylerine bakıldığında yürüme METdk./hafta değişkeninde, meslek değişkeninde şiddetli METdk./hafta, toplam METdk./hafta değişkenlerinde, daha önce spor yapma değişkeninde yürüme METdk./hafta, şiddetli METdk./hafta ve toplam METdk./hafta değişkenlerinde; haftalık spor yapma sıklığı değişkeninde ise orta şiddetli METdk./hafta, şiddetli METdk./hafta ve toplam METdk./hafta değişkenlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir (p<0.05). Katılımcıların yaşam doyum düzeyleri ile kişisel bilgilerine bakıldığında ise; meslek, eğitim durumu, gelir durumu ve yapılan spor türü değişkenlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir (p<0.05).
Sonuç: Araştırmada katılımcıların 54’ünün inaktif, 120’sinin minimal aktif, 185’inin ise; çok aktif olduğu ve fiziksel aktivite ile yaşam doyumu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık olmadığı tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Fiziksel Aktivite,, Spor,, Yaşam Doyumu,

Kaynakça

• Akyol, G., & Semiz, K. (2020). Experiences of sedentary middle age group housewives participating in step aerobics course. J Eurasia Sports Sci Med, 2(1), 17-25.
• Ardıç, F. (2014). Egzersizin sağlık yararları. Türkiye Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi, 60, 9-14.
• Aslan, U. B., Livanelioğlu, A., & Aslan, Ş. (2007). Fiziksel aktivite düzeyinin üniversite öğrencilerinde iki farklı yöntemle değerlendirilmesi. Fizyoterapi Rehabilitasyon, 18(1), 11-19.
• Avşaroğlu, S., Deniz M. E., & Kahraman A. (2005). Teknik öğretmenlerde yaşam doyumu iş doyumu ve mesleki tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (14), 115-129.
• Bal, P. N., & Gülcan, A. (2014). Genç yetişkinlerde iyimserliğin mutluluk ve yaşam doyumu üzerindeki etkisinin incelenmesi. Asya Öğretim Dergisi, 2(1), 41-52.
• Barut, A. İ., Demir, A., Ballıkaya, E., & Çiftçi, F. (2019). Doğa yürüyüşü ve yamaç paraşütü sporu yapan bireylerin yaşam doyumu ve özyeterliklerinin incelenmesi. Spor Eğitim Dergisi, 3(2), 137-145.
• Belli, E., Bedir, F., & Turan, M. (2019). Üniversite öğrencilerinin spora yönelik tutumları ile ilgili yaşam doyumları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Erzurum Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9, 89-103.
• Biddle, S. J. H. (1995). Exercise motivation across the life span. European Perspectives On Exercise And Sport Psychology, 3-25.
• Birgönül, Y. (2019). Tenis sporuna yönelik egzersiz bağımlılığı ve huzur ilişkisi [Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Bruce, M. J. (2003). Physical activity, physical fitness and health: Leisure-time physical activity trends in Canada from 1981 to 1998 and the prospective prediction of health status from health-related physical fitness.
• Burton, N. W., & Turrell, G. (2000). Occupation, hours worked, and leisure-time physical activity. Preventive medicine, 31(6), 673-681.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2020). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. Pegem Akademi. Ankara.
• Brown, D. W., Brown, D. R., & Heath, G. W. (2003). Associations between physical activity dose and health-related quality of life. Medicine Science Sports Exercise, 36(5), 890–896.
• Chmelík, F., Frömel, K., Groffik, D., Šafář, M., & Mitáš, J. (2021). Does vigorous physical activity contribute to adolescent life satisfaction?. International Journal Of Environmental Research And Public Health, 18(5), 2236.
• Craig, C. L., Marshall, A. L., Sjöstörm, M., Bauman, A. E., Booth, M. L., Ainsworth, B. E., Pratt, M., Ekelund, Ulf., Yngve, A.,
• Sallis, J. M., & Oja, P. (2003). International physical activity questionnaire: 12-country reliability and validity. Medicine & Science in Sports & Exercise, 35(8), 1381- 1395.
• Çeker, A., Çekin, R., & Ziyagil, M. A. (2013). Farklı yaş gruplarındaki kadın ve erkeklerin düzenli fiziksel aktiviteye katılım davranışının değişim basamakları. Celal Bayar Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(1), 11- 20.
• Dağlı, A., & Baysal, N. (2016). Yaşam doyumu ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(59).
• Del Pozo-Cruz, B., Perales, F., Parker, P., Lonsdale, C., Noetel, M., Hesketh, K. D., & Sanders, T. (2019). Joint physical-activity/screen-time trajectories during early childhood: Socio-demographic predictors and consequences on health-related qualityof-life and socio emotional outcomes. The international journal of behavioral nutrition and physical activity, 16(1), 55.
• Doğaner, S. (2017). Düzenli egzersiz programının bireylerin stres, mutluluk ve serbest zaman doyum düzeylerine etkisi. [Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Haase, A., Steptoe, A., Sallis, J. F., & Wardle, J. (2004). Leisure-time physical activity in university students from 23 countries: Associations with health beliefs, risk awareness, and national economic development. Preventive medicine, 39(1), 182-190.
• Kalkışım, Ş. N. (2020). Vücut yapısı ile beden farkındalığı arasındaki ilişkinin kas-iskelet şikayet varlığı, emosyonel durum ve fiziksel aktivite düzeyi açısından incelenmesi. [Yüksek Lisans Tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Sağlık Bilimler Enstitüsü, Anatomi Bilim Dalı]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Karaca, A., & Turnagöl, H. H. (2007). Çalışan bireylerde üç farklı fiziksel aktivite anketinin geçerliliği ve güvenilirliği. Spor Bilimleri Dergisi, 18(2), 68-84.
• Karakoç, Y. (2019). Emeklilerin yaşam doyumu, benlik saygısı ve sosyal istenirlik düzeylerinin incelenmesi. [Yüksek Lisana Tezi, Yakın Doğu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Anabilim Dalı]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Knöchel, C., Oertel-Knöchel, V., O’Dwyer, L., Prvulovic, D., Alves, G., Kollmann, B., & Hampel, H. (2012). Cognitive and behavioural effects of physical exercise in psychiatric patients. Progress in neurobiology, 96(1), 46-68.
• Koçak, F. Ü., & Özkan, F. (2010). Yaşlılarda fiziksel aktivite düzeyi ve yaşam kalitesi. Turkiye Klinikleri J Sports Sci, 2, 46.
• Liang, Y., & Lu, P. (2014). Effect of occupational mobility and health status on life satisfaction of chinese residents of different occupations: Logistic diagonal mobility models analysis of cross-sectional data on eight chinese provinces. International journal for equity in health, 13, 15.
• Maher, J. P., Pincus, A. L., Ram, N. & Conroy, D. E. (2015). Daily physical activity and life satisfaction across adulthood. Developmental Psychology, 51(10), 1407. doi: 10.1037/dev0000037.
• Manzano-Sánchez, D., Valero-Valenzuela, A., Conde-Sánchez, A., & Chen, M. Y. (2019). Applying the personal and social responsibility model-based program: Differences according to gender between basic psychological needs, motivation, life satisfaction and ıntention to be physically active. International journal of environmental research and public health, 16(13), 2326.
• Memiş, U. A., & Yıldıran, İ. (2007). Öğretim elemanlarının fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi ve bazı değişkenler açısından incelenmesi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 12(3), 11-24.
• Diener, E., & Diener, C. (1996). Most people are happy. Psychological science, 7(3), 181-185.
• Öztürk, M. (2005). Üniversitede eğitim-öğretim gören öğrencilerde uluslararası fiziksel aktivite anketinin geçerliliği ve güvenirliği ve fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi [Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Pate, R. R., Pratt, M., Blair, S. N., Haskell, W. L., Macera, C. A., Bouchard, C., ... & Wilmore, J. H. (1995). Physical activity and public health: a recommendation from the centers for disease control and prevention and the american college of sports medicine. Jama, 273(5), 402-407.
• Pedišić, Ž., Greblo, Z., Phongsavan, P., Milton, K., & Bauman, A. E. (2015). Are total, intensity-and domain-specific physical activity levels associated with life satisfaction among university students?. PloS one, 10(2), e0118137.
• Shakerian, M., Rismanchian, M., Khalili, P., & Torki, A. (2016). Effect of physical activity on musculoskeletal discomforts among handicraft workers. J Educ Health Promot, 5(6), 1-6.
• Shibata, A., Oka, K., Nakamura, Y., & Muraoka, I. (2007). Recommended level of physical activity and health-related quality of life among japanese adults. Health and quality of life outcomes, 5(1), 1-8.
• Solak, Ö. (2013). Masabaşı çalışanlarının masabaşı egzersizleriyle fizyolojik değişimlerinin incelenmesi [Yüksek Lisans Tezi, Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Fakültesi]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Tekkanat, Ç. (2008). Öğretmenlik bölümünde okuyan öğrencilerde yaşam kalitesi ve fiziksel aktivite düzeyleri. [Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sporda Psiko-Sosyal Alanlar Anabilim Dalı]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Ünal, S., Karlıdağ, R., & Yoloğlu, S. (2001). Hekimlerde tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerinin yaşam doyumu düzeyleri ile ilişkisi. Klinik Psikiyatri, 4(2), 113-118.
• Vassigh, G. (2012). Üniversite öğrencilerinin fiziksel aktivite durumları ile sağlıklı beslenme indekslerinin değerlendirilmesi [Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beslenme ve Diyatetik Anabilim Dalı]. YÖK Ulusal Tez Merkezi.
• Vural, Ö., Eler, S., Güzel, & N. A. (2010). Masa başi çalışanlarda fiziksel aktivite düzeyi ve yaşam kalitesi ilişkisi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(2), 69-75.
• Yıldız, M. (2016). Üniversite öğrencilerinde duygusal zekâ yaşam doyumu ve depresyonun cinsiyet ve sınıf seviyelerine göre etkileri. Opus Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 6(11), 451-474.