PSYCHOLINGUISTICS AND TURKISH TEACHING

Yıl 2013, , 933 - 973, 31.01.2013

Murat Özbay Tuğba Barutçu

https://doi.org/10.14520/adyusbd.457

Cited By: 11

Öz

Psycholinguistics is a science formed with the contributions of linguistics examining the origins,generations and the qualities of language usage, and of psychological science studying the human behaviours.Language acquisition focuses on its comprehension and usage.Psychological processes coming out during the language learning and its usage are analysed in the light of psycholinguistics.It is also aimed to make more detailed definitions for language behaviours and display its usage refering to the functions of language.This study primarily gives information about the process of how psycholinguistics becomes an independent science and analyses its relation with the thought and society.The reflections of psycholinguistics to four basic language skills are also tried to assess in the last part of the study in relation to the Turkish Teaching Programme.

Anahtar Kelimeler

Psycholinguistics, Reading, Listening, Speaking, Writing.

DİL PSİKOLOJİSİ VE TÜRKÇE ÖĞRETİMİ

Öz

Dil psikolojisi dillerin kökenini, oluşumunu ve kullanım özelliklerini araştıran dil bilimiyle, insan davranışlarını anlamaya yönelik çalışmalar yapan psikoloji biliminin katkılarıyla şekillenmiş bir bilim dalıdır. Dilin edinimi, algılanışı ve kullanımına odaklanır. Dil öğrenimi ve kullanımı sırasında ortaya çıkan psikolojik süreçler, bu bilim dalı ışığında incelenir. Bununla birlikte, dil davranışlarına daha ayrıntılı tanımlar getirmek ve dilin işlevlerine işaret eden kullanımları açığa vurmak amaçlanır. Bu çalışma, öncelikle dil psikolojisinin bağımsız bir bilim dalı hâline gelme süreci hakkında bilgi vermekte, dil psikolojisinin düşünce ve toplumla olan ilişkisini incelemektedir. Dil psikolojisinin dört temel dil becerisine yansımaları ise, Türkçe Öğretim Programıyla ilişkili olarak araştırmanın son bölümünde değerlendirilmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Psikolinguistik, Okuma, Dinleme, Konuşma, Yazma.

Kaynakça

• Aitchison, J. (1996). The Seeds of Speech. England: Cambridge University Press.
• Altınmakas, B. (2010). Dil ve Konuşma Bozukluğu Nedir?. Eğitimde Yansımalar, 28, 27
• Arslan, A. (2012). Üniversite Öğrencilerinin “Topluluk Karşısında Konuşma” ile İlgili Çeşitli Görüşleri. Turkish Studies, 7/3, 221-231.
• Bargiel, K., Bargiel, A. (2009). Correction Techniques Preferred by Students Duing The Process of Learning A Foreign Language. Psychology of Language and Communication, 13, 39-52.
• Bor, İ. (2011). Analitik Dil Felsefesinde Dil Düşünce ve Anlam. Ankara: Elis Yayıncılık. Doğan, H. (2008). Gelişim ve Öğrenme Psikolojisi. Konya: Nesnel Yayıncılık.
• Ekmekçi, Ö. (1991). Psikodilbilimin Amacı. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 6-7.
• Ergin, M. (2003). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Bayrak Yayıncılık.
• Ergün, M. (2009). Eğitim Felsefesi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Gülerer, S. Batur, Z. (2004). Yanlış Okuma Tutum ve Davranışları. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6/2, 77-88.
• Güney, S. (2012). Sosyal Psikoloji. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• İşeri, K, Ünal, E. (2012). Türkçe Öğretmen Adaylarının Yazma Kaygı Durumlarının eşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. 8/2, 67-76.
• Karacan, E. (2000). Çocuklarda Dil Gelişimini Etkileyen Faktörler. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi, 7, 254-258.
• Kula, O.B. (2012). Dil Felsefesi Edebiyat Kuramları I. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Loukusa, S., Leinonen, E. (2008). Development of Comprehension of Ironic Utterances in 3 to 9 year old Finnish Speaking Children. Psychology of Language and Communication, 12, 55-69.
• Maltepe, S. (2006). Türkçe Öğretiminde Yazılı Anlatım Uygulamaları İçin Bir Seçenek: Yaratıcı Yazma Yaklaşımı. 56-66.
• MEB, (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar) Öğretim Programı. Ankara: Millî Eğitim Basım Evi.
• Onan, B. (2009). Eklemli Dil Yapısı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6/11, 237-264.
• Onan, B. (2010). Beynin Bilişsel İşlevleri Üzerine Yapılan Araştırmalar ve Ana Dili Eğitimine Yansımaları. TÜBAR, Bahar Dönemi, 521-561.
• Onan, B. (2012a). Dil Eğitiminin Temel Kavramları. Ankara: Nobel Yayınları.
• Onan, B. (2012b). Anlama Sürecinde Türkçenin Yapısal İşlevleri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Özakpınar, Y. (2011). Psikoloji Tarihi. Ankara: Ötüken Yayınları.
• Özbay, M. (2009a). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap.
• Özbay, M. (2009b). Anlama Teknikleri: II Dinleme Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.
• Özbay, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları. Ankara: Öncü Kitap.
• Özenici, S. (2009). İşleyen Belleğin Okuma Anlama Sürecindeki Rolü ve İşlevi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 467-476
• Sadiyeva, G. (2004). Beyin Hasarı Geçiren Türk Hastaların Dil Bozukluklarının Dilbilim Açısından İncelenmesi. Bilig, 31, 219-242.
• Schultz, D. P., Schultz, S.E. (2007). Modern Psikoloji Tarihi. Çev., Yasemin Aslay. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
• TDK. (2011). Türkçe Sözlük. Türk Dil Kurumu Yayınları: Ankara.
• Tezcan, M. (1985). Eğitim Sosyolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Uçgun, D. (2003). Türkçe Öğretimi Açısından Özel Öğrenme Güçlüğü. TÜBAR, 13, 2032
• Uygun, D. (2006). Evrensel Dil Bilgisi ve Dil Yetisi: Eleştiriler, Yeni Yaklaşımlar. Dilbilim, 15, 275-287.
• Vendryes, J.V. (2001). Dil ve Düşünce. Çev., Berke Vardar. İstanbul: Multilingual Yayıncılık.
• Vygotsky, L.S. (1985). Düşünce ve Dil. Çev. S.Koray. İstanbul: Toplumsal Dönüşüm Yayınları.
• Yücel, E. (2011). İletişim Eyleminin Dinamik Yapısına Dair Bir Analiz. Contemporary Online Language Education Journal, 2/1, 66-74.