Öz
Turkish lessons are formed in primary education as a basis of understanding and explaning. It is necessary that student do not have any problems in understanding and explaning for expressing themselves well. Students should have a rich vocabulary to not to suffer these problems. The main source to be applied in the development of students’ vocabulary is dictionaries prepared for different purposes of usage. There are many types of dictioonaries, the main sources of the language, which are prepared according to purposes of usage. The aim of this study is to determine types of dictionaries used in Turkish teaching and how the usage of usage of a dictionary and to give information about dictionaries and lexicography.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
- Aksan, D. (2004). Dilbilim ve Türkçe Yazıları. İstanbul: Multilingual Yayınları.
- Bayrav, S. (1998). Filolojinin Oluşumu.İstanbul: Multilingual Yay., Matbaa 70.
- Böler, T. (2006). “Türkçe Sözlük (TDK) ile Örnekleriyle Türkçe Sözlük’ü (MEB) Karşılaştırma Denemesi.” Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1: 101-118.
- Budak, Y. (2000). “Sözcük Öğretimi ve Sözlüğün İşlevi”. Ankara: Dil Dergisi, Sayı: 92.
- Çotuksöken, Y. (1996). Bir Dilcinin Günlüğünden Okul Sözlüğünün Eleştirisi. İstanbul: İnsancıl Yayınları.
- Çotuksöken, Y. (1999). “Okul Sözlükleri Üzerine.” Kebikeç, 7-8: 21-24.
- Çotuksöken, Y.(2002). Türkçe Üzerine Denemeler ve Eleştiriler I. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
- Emecan, N. (1998). 1960’tan Günümüze Türkçe Bir Sözlük Denemesi. İstanbul: YKY.
- Erdem, M.D. (2005). “Manzum Sözlükler Ve Tuhfe-İ Âsım.” International Journal of Central Asian Studies, 10(1):197-215.
- Ergin, M. (1972). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
- Göçer, A. (2001). “Türk Dili ile İlgili Sözlüklere Genel Bir Bakış ve Günümüz İlköğretim Sözlükleri.” Türk Dili, 598:388-403.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül Yay. Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sedat, S. (1997). Türkçe Öğretimi Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.
- Özbay, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları, Ankara: Öncü Kitap.
- Türkçe Sözlük (2005). Ankara: TDK Yayınları.
- Sami, Ş. (1317), Kāmûs-ı Türkî, Dersaadet.
- Vardar, B. (2002). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları. Yıldız, C., Okur, A., Arı, G., Yılmaz, Y. (2006).Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Yılmaz, E. (2009). Türkiye Türkçesi Üzerine Araştırmalar. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Öz
İlköğretimde Türkçe dersleri temel olarak anlama ve anlatma üzerine kurulmuştur. Öğrencilerin kendilerini iyi ifade edebilmeleri için anlama ve anlatmada sıkıntı yaşamamaları gerekir. Bu sıkıntıları yaşamamaları için öğrenciler zengin bir kelime hazinesine sahip olmalıdırlar. Öğrencilerin kelime hazinesinin geliştirilmesinde başvurulacak en temel kaynak değişik kullanım amaçlarına göre hazırlanmış sözlüklerdir. Dilin temel kaynaklarından olan sözlüklerin kullanım amaçlarına göre hazırlanmış birden çok türü vardır. Bu çalışmanın amacı Türkçe öğretiminde kullanılan sözlük türlerini ve sözlük kullanımının nasıl olduğunu tespit etmek, sözlük ve sözlükçülük hakkında bilgi vermektir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksan, D. (2007). Her Yönüyle Dil Ana Çizgileriyle Dilbilim. Ankara: TDK Yayınları.
- Aksan, D. (2004). Dilbilim ve Türkçe Yazıları. İstanbul: Multilingual Yayınları.
- Bayrav, S. (1998). Filolojinin Oluşumu.İstanbul: Multilingual Yay., Matbaa 70.
- Böler, T. (2006). “Türkçe Sözlük (TDK) ile Örnekleriyle Türkçe Sözlük’ü (MEB) Karşılaştırma Denemesi.” Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1: 101-118.
- Budak, Y. (2000). “Sözcük Öğretimi ve Sözlüğün İşlevi”. Ankara: Dil Dergisi, Sayı: 92.
- Çotuksöken, Y. (1996). Bir Dilcinin Günlüğünden Okul Sözlüğünün Eleştirisi. İstanbul: İnsancıl Yayınları.
- Çotuksöken, Y. (1999). “Okul Sözlükleri Üzerine.” Kebikeç, 7-8: 21-24.
- Çotuksöken, Y.(2002). Türkçe Üzerine Denemeler ve Eleştiriler I. İstanbul: Papatya Yayıncılık.
- Emecan, N. (1998). 1960’tan Günümüze Türkçe Bir Sözlük Denemesi. İstanbul: YKY.
- Erdem, M.D. (2005). “Manzum Sözlükler Ve Tuhfe-İ Âsım.” International Journal of Central Asian Studies, 10(1):197-215.
- Ergin, M. (1972). Türk Dil Bilgisi. İstanbul: Boğaziçi Yayınları.
- Göçer, A. (2001). “Türk Dili ile İlgili Sözlüklere Genel Bir Bakış ve Günümüz İlköğretim Sözlükleri.” Türk Dili, 598:388-403.
- Göğüş, B. (1978). Orta Dereceli Okullarımızda Türkçe ve Yazın Eğitimi. Ankara: Gül Yay. Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Sedat, S. (1997). Türkçe Öğretimi Türkçe ve Sınıf Öğretmenleri İçin. Ankara: Engin Yayınevi.
- Özbay, M. (2010). Türkçe Öğretimi Yazıları, Ankara: Öncü Kitap.
- Türkçe Sözlük (2005). Ankara: TDK Yayınları.
- Sami, Ş. (1317), Kāmûs-ı Türkî, Dersaadet.
- Vardar, B. (2002). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Multilingual Yayınları. Yıldız, C., Okur, A., Arı, G., Yılmaz, Y. (2006).Yeni Öğretim Programına Göre Kuramdan Uygulamaya Türkçe Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
- Yılmaz, E. (2009). Türkiye Türkçesi Üzerine Araştırmalar. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Ocak 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 |