Kamu Yönetiminde Sevgi ve Adaletin Gerekliliği Ve Önemi

Yıl 2018, , 1041 - 1073, 30.12.2018

Ahmet Hamdi Aydın , Ömer Çamur

https://doi.org/10.14520/adyusbd.404161

Öz

Sevgi ve
adalet kavramları, tarihin her döneminde üzerinde çokça durulan ve ne olduğu
tartışılan kavramlardır. Sevgi ve adalet, bireysel anlamda yetkinliğin
sağlanmasında ve toplumsal anlamda düzenin tesis edilmesinde önemli işlevleri
bulunan temel ahlaki ilkelerdir. Adalet sevginin halifesidir ve toplumsal
yaşamda sevgi adaletten önce gelmektedir. Dolayısıyla sevginin bulunduğu bir
toplumda adalete ihtiyaç duyulmamaktadır. Toplumsal hayatta birliğin
sağlanmasında oldukça etkili olan sevgi ve adalet kavramları kamu yönetimi için
de önemli bir yere sahiptir. Özellikle halkın ihtiyaç duyduğu hizmetlerin
sunulması için faaliyet gösteren kamu yönetiminde sevgi ve adaletin varlığı, hem
kamu yönetiminin işleyişini hem de vatandaşlarla olan ilişkilerini olumlu yönde
etkilemektedir. Bu nedenle yapılan bu çalışmada, öncelikle “sevgi”, “adalet” ve
“kamu yönetimi” kavramları açıklanacak ve çalışmanın devamında kamu yönetiminde
sevgi ve adaletin gerekliliği ve önemi tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Sevgi, Adalet, Kamu Yönetimi

Necessity and Importance of Affection and Justice in Public Administrationa

Öz

The concepts of
affection and justice are the concepts that have been greatly dealt with
throughout the history and discussed as to what they really mean. Affection and
justice are basic moral principles that have important functions in achieving
competence at personal level and in establishing order at social level. Justice
is the caliph of affection and affection comes before justice in social life.
Therefore, there is no need for justice in a society where affection prevails.
The concepts of affection and justice, which are quite effective in achieving
unity in social life, have also an important role in public administration. The
presence of affection and justice in public administration, which operates
especially for providing the services needed by people, positively affects both
the operations of public administration and its relationships with the
citizens. In this study, which was performed for this reason, first the
concepts of “affection”, “justice” and “public administration” will be
explained and in the following parts of the study, the necessity and importance
of affection and justice in public administration will be discussed.

Anahtar Kelimeler

Affection, Justice, Public Administration

Kaynakça

• Adugit, Y. (2008). “İntikam: Adaletin Estetiği.” Gazi Üniversitesi Sanat ve Tasarım Dergisi, (1): 11-32.
• Akıllıoğlu, T. (2013). “Adalet Kavramı ve İnsan Hakları.” Adalet Kavramı. (Der.) Adnan Güriz, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayını. 49-58.
• Akın, N. S. (2007). “İslam’da İnsan Sevgisi.” Harran Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (17): 131-141.
• Akyol, A. (2012). “Ahlak-ı Nasıri’de Ahlak ve Siyaset İlişkisi: Sevgi Erdemi Merkezli Bir Okuma.” Değerler Eğitimi Dergisi, 10(24): 7-29.
• Aristoteles, (2017). Nikomakhos’a Etik. Çev., Saffet Babür, Ankara: Bilgesu Yayınları.
• Arslan, A. (2017). Felsefeye Giriş. Ankara: Bigbang Yayınlar.
• Aydın, A. H. (2016). Kamu Yönetimine Giriş. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Birsin, M. (2008). “Geleneksel İslam Düşüncesinde Adalet: Maverdi Örneği.” Söz ve Adalet Dergisi, (1): 59-63.
• Buladı, K. (2002). “Kur’an ve Adalet (Toplumda Barış, Güven ve Huzuru Sağlayan İlke: Adalet).” Diyanet İlmi Dergisi, 38(1): 23-32.
• Cevizci, A. (1999). Felsefe Sözlüğü. İstanbul: Paradigma Yayınları.
• Coşkun, A. (1989). “Gazali’nin Ahlak ve İktisat Görüşü.” Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (6): 219-235.
• Coşkun, A. (2010). “Sosyolojik Bir Olgu Olarak Sevgi.” İslam’da Sevgi Temelinde Beşeri Münasebetler-Tartışmalı İlmi Toplantı-: 187-217.
• Çakar, A. S. (2013). “Adalet Mülkün Temeli Midir?.” Türkiye Barolar Birliği Dergisi, (106): 261-276.
• Çeçen, A. (1993). Adalet Kavramı. İstanbul: Gündoğan Yayınları.
• Çelikkaya, H. (1996). “Eğitim ve Yönetimde Sevgi Faktörü.” Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, (8): 67-72.
• Çetiner, B. (2010). “Sevgi ve Nefrette Denge.” İslam’da Sevgi Temelinde Beşeri Münasebetler-Tartışmalı İlmi Toplantı-: 115-120.
• Çınar, A. (2010). “İslam Ahlakının Bireysel Boyutu 1: Güzel Ahlak (Faziletler).” İslam Ahlak Esasları, (Der.) Tahsin Görün, Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2072. 88-107.
• Demirkol, M. (2015). “Barışın İnşasında Sevgi ve Adaletin Gücü.” International Journal of Science Culture and Sport Special, 3(4): 416-424.
• Diş, S. B. (2017). “Ahlakta Duyguların Yerine İlişkin Bir Değerlendirme.” Artvin Çoruh Üniversitesi İlahiyat Araştırmaları Dergisi, 1(2): 187-204.
• Düzgün, Ş. A. (2011). “Sevginin İstismarı ve Sevgide Aşırılık (Kültler).” Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 52(1): 5-25.
• Ergül, E. (2015). “Mevlana’nın Düşünce Dünyasının Siyasal ve Toplumsal Boyutları.” 1. Türk İslam Siyasi Düşüncesi Kongresi Bildiriler Kitabı, 8-9-10 Ekim, Aksaray.
• Eryılmaz, B. (2013). “Yönetim Nedir?.” Kamu Yönetimi, (Der.) Süleyman Sözen, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları No: 2979. 2-30.
• Eryılmaz, B. (2015). Kamu Yönetimi. Kocaeli: Umuttepe Yayınları.
• Farabi. (2001). El-Medinetü’l Fazıla. Çev., Nafiz Danışman, Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları Bilim ve Kültür Eserleri Dizisi.
• Farabi. (1987). Fusulü’l-Medeni, Çev., Hanifi Özcan, İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Yayınları.
• Fromm, E. (1985). Sevme Sanatı. Çev., Işıtan Gündüz, İstanbul: Say Yayınları.
• Gazali. (1969). Nasihat’ül Müluk. Çev., Osman Şekerci, İstanbul: Sinan Yayınevi.
• Gökberg, M. (1993). Felsefe Tarihi. Ankara: Remzi Kitabevi.
• Gündüz, Ş. (2010). “İslam’ın Temel Kaynaklarında İnsan ve İnsan Sevgisi.”, İslam’da Sevgi Temelinde Beşeri Münasebetler-Tartışmalı İlmi Toplantı-: 59-73.
• Güngör, E. (1997). Ahlak Psikolojisi ve Sosyal Ahlak. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
• Güriz, A. (2013). “Adalet Kavramının Belirsizliği.” Adalet Kavramı. (Der.) Adnan Güriz, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayını. 7-38.
• Gürler, S. (2007). Ahlak ve Adalet. İstanbul: Legal Yayıncılık.
• Heywood, A. (2013). Siyasal İdeolojiler: Bir Giriş, Ankara: Adres Yayınları.
• Hökelekli, H. (2009). “Adalet.” Değerler Eğitimi Merkezi Bülteni, (5): 132-138.
• İbn Miskeveyh. (2017). Tehzibu’l-Ahlak. Çev., Abdulkadir Şener, İsmet Kayaoğlu ve Cihat Tunç, İstanbul: Büyüyenay Yayınları.
• İbn Sina, (2005). Kitabu’s-Şifa-Metafizik II. Çev., Ekrem Demirli, ve Ömer Türker, İstanbul: Litera Yayıncılık.
• Kalabalık, H. (1999). “İdare Hukukunda Takdir Yetkisi Kavramı ve Benzer Kurumlarla Karşılaştırılması.” Gazi Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 1(2): 205-232.
• Karaca, F. (2010). “Dindarlığın Etkileri.” Din Psikolojisi, (Der.) Hayati Hökelekli, Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2051. 70-93.
• Karacelil, S. (2013). “Ailede Adalet Eğitimi.” The Journal of Academic Social Science Studies, 6(8): 253-278.
• Kasaboğlu, A. H. (1964). “Sevgi, Birliği Sağlayan Yegane Amildir.” Diyanet İşleri Başkanlığı Dergisi, 3(6-7): 172-173.
• Kayadibi, F. (2002). “Sevgi Faktörünün Eğitim Verimliliği Üzerine Etkisi.” İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (5): 33-50.
• Kılıç, H. (2014). Adalet: Güç Savaşında Denge Noktası. İstanbul: Beta Yayınları.
• Kınalızade Ali Çelebi, (2016). Ahlak-ı Ala’i. Çev., Murat Demirkol, Ankara, Fecr Yayınları.
• Kocaoğlu, M. (2014). Robert Nozick: Adalet Teorisi ve Temel Kavramları. Ankara: İmaj Yayınevi.
• Maverdi. (1982). Edebü’d Dünya Ved Din. Çev., Selahattin Kip ve Abidin Sönmez, İstanbul: Bahar Yayınları.
• Maverdi. (2000). Nasihatü’l-Müluk. Çev., Mustafa Sarıbıyık, İstanbul: Kırkambar Kitaplığı.
• Ökmen, M. ve Parlak, B. (2008). Kuramdan Uygulamaya Yerel Yönetimler, İlkeler, Yaklaşımlar ve Mevzuat. İstanbul: Alfa Aktüel Yayınları.
• Özen, Y. ve Gülaçtı, F. (2010). “Duyuşsal Alan Öğrenilerinden Sevgi ve Sevgi Kuramları (Sevgiye Dair Söylenceler).” Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 1(2): 135-149.
• Özlem, D. (2016). Kavramlar ve Tarihleri. İstanbul: Notos Kitap Yayınevi.
• Öztekin, A. (2002). “Katılımcı Kamu Yönetimi.” İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, (26): 129-143.
• Parlak, B. ve Doğan, K. C. (2016). Kamu Yönetimi, İstanbul: Beta Yayınları.
• Pazarlı, O. (1980). İslam’da Ahlak. Ankara: Remzi Kitabevi.
• Platon. (2016). Devlet. Çev., Emre Alagöz, Ankara: Panama Yayınları.
• Platon. (2018), Şölen-Dostluk. Çev., Sabahattin Eyüboğlu ve Azra Erhat, İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Sunar, C. (1980). İbn Miskeveyh ve Yunan’da ve İslam’da Ahlak Görüşleri. Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayınları.
• Şulul, C. (2015). İbn Rüşd’ün Siyaset Felsefesi. İstanbul: İnsan Yayınları.
• Timuçin, A. (2010). Ölesiye Sevmek. İstanbul: Bulut Yayınları.
• Toksöz, H. (2016). İslam Düşüncesinde Sevgi Teorileri. Ankara: Nobel Yayınları.
• Topçu, N. (2015). Ahlak. İstanbul: Dergah Yayınları.
• Tortop, N. (1994). Personel Yönetimi. Ankara: İlk-San Matbaası.
• Tunç, S. (2013). “Sosyal ve Ekonomik Adalet.” Siyaset Felsefesi II, (Der.) Harun Tepe, Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2383. 28-47.
• Turan, E. (2016). Kamu Yönetimi-Temel Kavramlar. Konya: Palet Yayınları.
• Tusi, N. (2016). Ahlak-ı Nasıri. Çev., Anar, Gafarov ve Zaur Şükürov, İstanbul: Litera Yayıncılık.
• Uludağ, S. ve Kutluer, İ. (2005). “Muhabbet.” Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, (30): 388-389.
• Uyanık, M. (2008). “Adalet ve Eşitlik Sarmalı.” Söz ve Adalet Dergisi, (1): 48-49.
• Ülken, H. Z. (2017). Aşk Ahlakı. İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları.
• Yaran, C. S. (2010a). “Modernitenin İnsan Sevgisine Etkileri.” Eskiyeni Dergisi, (17): 11-18.
• Yaran, C. S. (2010b). “Çevre Ahlakı.” İslam Ahlak Esasları, (Der.) Tahsin Görün, Eskişehir: T. C. Anadolu Üniversitesi Yayını No: 2072. 192-213.
• http://www.tdk.gov.tr/index.php?option=com_gts&arama=gts&guid=TDK.GTS.5a80d91d7a5538.73508389
• https://ilkayozturk.files.wordpress.com/2012/01/ic59fte_sevgi.pdf