FORMAL DISTORTIONS AND EMPHASIS ON WORKS IN THE UNDERSTANDING OF MANNERISM ART

Yıl 2021, , 374 - 396, 31.08.2021

Fahrettin Geçen , Bayram Dede

https://doi.org/10.14520/adyusbd.746414

Öz

Manierism is an art movement that began to be seen simultaneously in Florence and Rome between 1520 Dec 1580 (1600). The main aim of the research is to identify the causes of Ratio-Proportion problems that occur as a result of exaggerations seen in formal images, especially in Figure images in paintings in the understanding of Manierism, figure and space problems that occur with perspective, and to reveal the cause of deformation that occurs in works and the importance of emphasis in manierism. Research conducted by qualitative research method was also conducted in order to reach the data. Descriptive analysis method was used for the analysis of the pictures in the research. A total of five images were analyzed in the study. Proportion-proportion, perspective and emphasis were especially discussed and examined in the sampling pictures.
As a result, Manierist painters have exaggerated and/or reduced these areas in order to draw the viewer's attention to the areas where emphasis is needed, which are important in terms of the theme in some of their works, or they have drawn attention to this area by using light and tried to convey their messages in this way.

Anahtar Kelimeler

Mannerism, Renaissance, Emphasis, Proportion-Proportion, Perspective

MANİYERİZM SANAT ANLAYIŞINDA ORAN-ORANTI VE PERSPEKTİF SORUNSALI VE VURGU

Öz

Maniyerizm 1520 – 1580 (1600) yılları arasında Floransa ve Roma’da eş zamanlı olarak görülmeye başlamış olan bir sanat akımıdır. Maniyerizm sanat anlayışında özellikle figürlerde görülen abartılar sonucu meydana gelen oran-orantı problemlerin nedenlerini ve perspektif ile meydana gelen figür ve mekan problemlerini ortaya çıkarmak ve bu sanat anlayışında vurgunun öneminin ortaya çıkması araştırmanın amaçlarını oluşturmaktadır. Nitel araştırma yöntemiyle yapılan araştırma da verilere ulaşmak için literatür taraması yapılmıştır. Araştırmada yer alan resimlerin analizi için betimsel analiz yöntemi kullanılmıştır. Araştırmada toplamda beş resim analiz edilmiştir. Örnekleme alınan resimlerde oran-orantı, perspektif ve vurgu özellikle ele alınıp irdelenmiştir.
Sonuç olarak Maniyerist ressamlar bazı eserlerinde en önemli olması gereken yerlere dikkati çekmek için istediği alanları abartarak yâda küçülterek, ışık etkisini kullanarak dikkati oraya çekerek vurgulayarak amaçladığı mesajı iletmeye çalışmıştır. Bu dönem sanatçıları havada uçuşan figürleri yâda üst üste yığılmış figürleri imgeleyerek mekândan kurtarmışlardır. Resim yâda heykelin natüralist ve ideal tavırlarının dışına çıkıp kuralları bozup izleyiciyi vurguladıkları alana yönlendirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Maniyerizm, Rönesans, Vurgu, Oran-Orantı

Kaynakça

• Eroğlu, Ö. (2014). Sanatın Tarihi “Başlangıcından Gününmüze”, İstanbul: Tekhne Yayınları. Fleming J. ve Honour H. (2016). Dünya Sanat Tarihi, çev. Hakan Abacı, İstanbul: Alfa Yayınları. İpşiroğlu N. ve M. İpşiroğlu (2009). Oluşum Süreci İçinde “Sanatın Tarihi”, İstanbul: Hayalbaz Kitap. Turani, A. (1999). Dünya Sanat Tarihi, İstanbul: Remzi Kitabevi. Melick T., (Ed), (2015), Tarih Boyunca Sanat, (1.Baskı), İstanbul: Yapı Kredi Yayınları Fleming J., H. Honour Çev: hakan abacı (2016). Dünya Sanat Tarihi, İstanbul: Alfa Yayınları.